15 χρόνια «στο Καρφί»: Ο αγώνας συνεχίζεται…

Του Νίκου Τσούρτη

Αρχές Νοεμβρίου 1999. Καθημερινά στο δεύτερο όροφο της λεωφόρου Μεσογείων 135 κάνει την εμφάνισή του ο Νίκος Κακαουνάκης. Μόνος του σε ένα μεγάλο χώρο, μένει με τις ώρες και τηλεφωνεί. Μέσα στη σκοτεινιά του άδειου ορόφου, τα φώτα ενός γραφείου σβήνουν, πλέον, μετά τα μεσάνυχτα. Εκεί ο «Κακαούνης», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, παραμένει μέχρι τα ξημερώματα, γράφοντας και σβήνοντας σημειώσεις και ονόματα και κάνοντας υπολογισμούς. Αυτός και τα «όπλα» του ρεπορτάζ του: το τηλέφωνό του για να επικοινωνεί με τις πηγές του, να βρίσκει και να διασταυρώνει ειδήσεις, το μολύβι και το μπλοκ του για να γράφει και να σημειώνει. Όμως με τα «όπλα» του, εκείνες τις μέρες του Νοεμβρίου, δεν ψάχνει μόνο για ρεπορτάζ. Αλλά και για ρεπόρτερ, τεχνικούς και ό,τι άλλο χρειάζεται για να στελεχώσει μια εφημερίδα. Μιλάει με κόσμο, κλείνει ραντεβού και αναφέρει σε όλους το όραμά του και τη μεγάλη απόφαση που έχει πάρει. Μετά το επιτυχημένο εγχείρημα του «Καλαμιού», θα ξαναδοκιμάσει να εισβάλει στον Τύπο με το «Καρφί».

Μια εφημερίδα με χαμηλό μπάτζετ, πλούσιο ρεπορτάζ, αναλύσεις και πολλά μικρά κείμενα. Μια εφημερίδα που θα στηρίζει μεν το ΠΑΣΟΚ, αλλά πάνω απ’ όλους θα βάζει τους αναγνώστες της.

Μέσα Νοεμβρίου 1999. Στον άλλοτε ήσυχο δεύτερο όροφο του κτιρίου επικρατεί… χάβρα. Τα αναμμένα φώτα στα γραφεία γίνονται όλο και περισσότερα κι ο κόσμος πληθαίνει. Ξαφνικά επικρατεί συνωστισμός. Όλα τα γραφεία είναι γεμάτα από κόσμο, που μιλάει στα τηλέφωνα και χτυπάει μετά μανίας τα πληκτρολόγια. Σε λίγες μέρες πρέπει να είμαστε έτοιμοι…

29 Νοεμβρίου 1999. Το «Καρφί» κρεμιέται στα περίπτερα όλης της χώρας και το ταξίδι ξεκινά…

Στα 15 χρόνια που πέρασαν, πολλά άλλαξαν… Πρόσωπα, πράγματα, εποχές και καταστάσεις. Η πιο μεγάλη και δύσκολη αλλαγή ήταν όταν το «Καρφί» έπρεπε να συνεχίσει την πορεία του χωρίς τον άνθρωπο που το οραματίστηκε και το γέννησε. Τον ιδρυτή του Νίκο Κακαουνάκη, που έφυγε από κοντά μας στις 30 Δεκεμβρίου 2009. Αν και στην πραγματικότητα, για μας που τον ζήσαμε από κοντά, δεν έφυγε ποτέ. Είναι πάντα κάπου στο χώρο και μας καθοδηγεί, όταν κάνουμε το ρεπορτάζ ή όταν στήνουμε την πρώτη σελίδα. Γιατί μπορεί πολλά να άλλαξαν από το απρόσμενο για όλους μας φευγιό του, αλλά εκείνο που δεν άλλαξε ποτέ ήταν η γραμμή και οι αρχές που διέπουν ετούτη εδώ την εφημερίδα.

Όλα αυτά τα χρόνια, οι φίλοι του «Καρφιού» αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης και τη φωνή του. Ήταν, εκτός από αναγνώστες μας, και οι ρεπόρτερ μας, αφού αρκετές φορές μάς καθοδηγούσαν σε θέματα που απασχολούσαν τους ίδιους και, κατ’ επέκταση, ολόκληρη την κοινωνία. Παρά την κρίση, προσφέρουν από το υστέρημά τους τα 2 ή 3 ευρώ κάθε εβδομάδα, για να διαβάσουν το αγαπημένο τους «Καρφάκι». Έμειναν πιστοί οπαδοί, ακόμα κι όταν χάθηκε ο Νίκος Κακαουνάκης. Τότε που όλοι έλεγαν πως το «Καρφί» θα έκλεινε χωρίς τον εκδότη του, καθώς –κακά τα ψέματα– ήταν ταυτισμένο με το όνομά του. Όμως το «Καρφί» άντεξε, γεγονός που αποδεικνύει πως τα θεμέλια που είχε βάλει ο Νίκος ήταν πολύ γερά.

Όλοι εμείς, που μείναμε πίσω, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την εφημερίδα δίνοντας μια υπόσχεση. Να βαδίσουμε στην ίδια ρότα, με τα ίδια πιστεύω, την ίδια πολιτική γραμμή, σαν να βρισκόταν ο Νίκος Κακαουνάκης στο τιμόνι της. Συνεχίσαμε να θυμίζουμε τα κακώς κείμενα αλλά και τις αντιφάσεις της Αριστεράς. Συνεχίσαμε να υπερασπιζόμαστε το Κίνημα που εξέφραζε την Κεντροαριστερά, χωρίς όμως να χαριστούμε και στα λάθη που έκανε. Όμως, πάνω απ’ όλα, ακούγαμε την κοινωνία. Το βάσανο του απλού πολίτη.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως ήμασταν ειλικρινείς μαζί σας και κρατήσαμε πιστά το «συμβόλαιο με το λαό» του «Καρφιού», τους αναγνώστες του, οι οποίοι 15 χρόνια τώρα λένε ελεύθερα από τη στήλη «Ό,τι πεις» τα παράπονά τους, τα βάσανά τους, τις απόψεις τους, δίνοντάς μας παράλληλα το έναυσμα για θέματα ρεπορτάζ.

Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες. Η κρίση που χτύπησε την Ελλάδα επηρέασε και τον Τύπο, το ΠΑΣΟΚ (που ποτέ δεν κρύψαμε πως υποστηρίζουμε) βρέθηκε σε κάθετη πτώση, η διαφημιστική πίτα λιγόστεψε για τα ΜΜΕ (άλλωστε ποτέ το «Καρφί» δεν στηρίχθηκε στη διαφήμιση). Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια, η μόνη ουσιαστική πηγή εσόδων μας ήταν οι πωλήσεις μας. Οι αναγνώστες μας. Υπάρχουμε επειδή εσείς το θέλετε. Επειδή εσείς κάθε Σάββατο πάτε στο περίπτερο και αγοράζετε το «Καρφάκι» σας. Επειδή εσείς είστε το «Καρφί». Είμαστε μια μικρή εφημερίδα με μεγάλη και δυνατή φωνή. Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας δείξατε αυτά τα 15 χρόνια. Όσο εσείς είστε στο πλευρό μας, το ταξίδι συνεχίζεται…