Το μετέωρο βήμα της Ελλάδας

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Η Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, με τα βήμα της μετέωρο, χωρίς να έχει αποφασίσει ακόμη προς τα πού θέλει να πάει. Το ένα μονοπάτι οδηγεί προς την υπέρβαση της κρίσης, την ανάκαμψη και σταδιακά προς την κανονικότητα και την πρόοδο. Το άλλο είναι εφιαλτικό και οδηγεί στην τυπική χρεωκοπία, στην έξοδο από το ευρώ και τη Σέγκεν και στην κατάταξη στις χώρες του τρίτου κόσμου. Άλλος δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει, μετά και την εξάντληση της υπομονής και ανεκτικότητας των εταίρων μας.

Η χώρα ακολουθεί μια παρακμιακή πορεία τα τελευταία έξη χρόνια, που δεν της αξίζει, λόγω του ένδοξου παρελθόντος της. Είναι λυπηρό , συγκρίσιμες με αυτή χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Κύπρος, που είχαν ανάλογα με αυτήν προβλήματα και μπήκαν υπό διεθνή έλεγχο, να δείχνουν τη στοιχειώδη συναίνεση και με συμφωνία των αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων, να υλοποιούν τις αναληφθείσες υποχρεώσεις και να βγαίνουν από την κρίση.            Και μόνο η Ελλάδα να αρνείται πεισματικά, παρά τις τεράστιες θυσίες του λαού τα τελευταία χρόνια, την εθνική συναίνεση και τη συμφωνία σε ένα σχέδιο δράσης, που θα τη βγάλει και αυτή οριστικά από τα αδιέξοδα και την πολυετή κρίση.

Μία ιστορική διαδρομή στη νεώτερη ελληνική ιστορία, δείχνει ότι η Ελλάδα μέχρι το 1974, ήταν μια Βαλκανική χώρα στην ανατολική Μεσόγειο, με χρεωκοπίες, πολέμους ,πραξικοπήματα και εμφυλίους. Μετά την μεταπολίτευση όμως και κυρίως μετά την ένταξη της στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, σημείωσε σημαντική οικονομική, πολιτική και κοινωνική πρόοδο και έφτασε πριν από την κρίση του 2008 να συγκαταλέγεται, με βάση το ΑΕΠ της, στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Την Ελλάδα βοήθησαν να μπει στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, κυρίως οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας, επειδή πίστευαν ότι και με τη βοήθεια των εταίρων μπορούσε να τα καταφέρει. Το ίδιο πίστευε και ο Κων. Καραμανλής, ο οποίος είπε την περίφημη ρήση, ότι μας έριξε στη θάλασσα της Ευρώπης για να αναγκαστούμε να μάθουμε κολύμπι. Δυστυχώς διαψεύστηκαν οικτρά όλοι. Η Ελλάδα αποδείχτηκε απροσάρμοστη και δεν έμαθε ακόμη να κολυμπά στην ευρωπαϊκή θάλασσα.

Το πού οφείλεται αυτή η αυτοκαταστροφική πορεία της χώρας, έχει εξηγηθεί επαρκώς από τους πολιτικούς και κοινωνικούς αναλυτές. Λόγω της ιστορικής της διαδρομής και της ανατολικής κουλτούρας, δεν μπόρεσε από την απελευθέρωση και μετά να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο δυτικό κράτος και παραμένει ακόμη στα όρια του αποτυχημένου κράτους. Ο λαϊκισμός, ο διχασμός, ο ατομικισμός, η αναξιοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις και οι ιδεοληψίες, αποτελούν διαχρονικές κατάρες του ελληνισμού και δεν τον αφήνουν να ενταχθεί ουσιαστικά και όχι τυπικά στην Ενωμένη Ευρώπη.

Με την κρίση που χτύπησε τη χώρα το 2010, ο ελληνικός τριτοκοσμισμός και ο βαλκανικός περονισμός, σήκωσαν κεφάλι και αναδιέταξαν το πολιτικό σύστημα προς μία εθνικολαϊκιστική κατεύθυνση. Τα συστημικά κόμματα, είτε συρρικνώθηκαν, είτε έφτασαν στα όρια της εξαφάνισης, ενώ τα άκρα του πολιτικού συστήματος κυριάρχησαν στο πολιτικό σκηνικό.

Πολιτικός εκφραστής του εθνικολαϊκισμού αναδείχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την οργή, την αγανάκτηση και την απόγνωση του λαού και με άξιους συνεργάτες τους εθνικιστές των ΑΝΕΛ, κατέκτησε την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην εξουσία έντεκα μήνες και ακόμη ουσιαστικά δεν έχει κυβερνήσει τη χώρα, γιατί δήθεν διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές, ενώ στην ουσία προσπαθεί με τεχνάσματα να μη εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε με το τρίτο Μνημόνιο. Είναι εκπληκτικό ότι μέχρι σήμερα δεν έχει να επιδείξει πρόοδο σε κανένα τομέα, ενώ δεν έχει πετύχει και σε κανένα στρατηγικό στόχο.

Στον οικονομικό τομέα απέτυχε παταγωδώς και χρέωσε τη χώρα με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, που οδήγησε στο τρίτο Μνημόνιο, στα capital controls και στην ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, Στο θέμα του Προσφυγικού και του Μεταναστευτικού τα έχει κάνει μούσκεμα και η απειλή της εξόδου από την Συνθήκη Σέγκεν είναι υπαρκτή. Η κατάσταση στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στη δημόσια διοίκηση, στα δημόσια έργα, στις επενδύσεις και στον αθλητισμό είναι δραματική, αλλά η κυβέρνηση δεν ανησυχεί, γιατί θεωρεί ότι όλα αυτά είναι υπερβολές, που τις διακινούν ξένα κέντρα αποφάσεων , τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης και οι δυνάμεις της διαπλοκής. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά την Ελλάδα, θλίβονται για τη σημερινή παρακμή και ελπίζουν σε μια εθνική αφύπνιση, που θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από τα Μνημόνια και στην επιστροφή της στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ομαλότητα.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και… η κρίση μας», από τις Εκδόσεις Περίπλους.