Κριτική κινηματογράφου από το «Κ»

Του Νέστορα Πουλάκου

Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία

Γαλλία, Ελβετία – 2014. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ολιβιέ Ασαγιάς. Παίζουν οι: Ζιλιέτ Μπινός, Κρίστεν Στιούαρτ, Κλόε Γκρέις Μόριτς. Διάρκεια: 124΄. Διανομή: Weird Wave.

Μια ωδή αλλά και μια βαθιά μελέτη στη γυναικεία φύση και ματαιοδοξία από τον σημαντικό Γάλλο σκηνοθέτη Ολιβιέ Ασαγιάς («Κάρλος», «Μετά το Μάη»). Βασισμένος σε μια ιδέα της Ζιλιέτ Μπινός, η οποία μάλιστα υποδύεται την κεντρική ηρωίδα, ο Ασαγιάς γράφει για τη δύση της καριέρας μιας σπουδαίας κινηματογραφικής σταρ. Όταν δέχεται την πρόταση να πρωταγωνιστήσει, αυτή τη φορά στον ρόλο της μεγαλύτερης σε ηλικία γυναίκας, στο θεατρικό που την έκανε διάσημη στην αρχή της καριέρας της, τότε αντιμετωπίζει ζηλόφθονα τη νεαρή στάρλετ που «αρπάζει» τη «νεότητά» της και απομονώνεται μαζί με τη βοηθό της στις ελβετικές Άλπεις. Αναπάντεχο βραβείο γυναικείου ρόλου στα γαλλικά Σεζάρ για την Κρίστεν Στιούαρτ («Λυκόφως»), που υποδύεται τη βοηθό της ηρωίδας.

Σημαδεμένοι δρόμοι

Αυστρία – 2014. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Σουνταμπέ Μορτεζάι. Παίζουν οι: Ραμασάν Μινκαΐλοφ, Ασλάν Ελμπιέφ. Διάρκεια: 98΄. Διανομή: Seven Films/Spentzos Film.

Μια από τις καλύτερες αυστριακές ταινίες του 2014 εισχωρεί στο μεταναστευτικό μπλοκ της χώρας και συγκεκριμένα σε μια οικογένεια Τσετσένων. Όταν ανακοινώνεται ότι ο πατήρ φαμίλιας σκοτώνεται στον πόλεμο, ο 11χρονος Ραμασάν αναλαμβάνει να ενηλικιωθεί πρόωρα ώστε να φροντίσει τη μητέρα και τις δύο αδελφές του. Σκληρός ρεαλισμός με έθνικ πινελιές μιας διαφορετικής, από την ευρωπαϊκή, κουλτούρας.

Παζολίνι

Ιταλία, Γαλλία – 2014. Σκηνοθεσία: Έιμπελ Φεράρα. Σενάριο: Μαουρίτσιο Μπράουτσι. Παίζουν οι: Γουίλεμ Νταφόε, Ρικάρντο Σκαρμάτσο, Νινέτο Ντάβολι. Διάρκεια: 86΄. Διανομή: Strada Films.

Ένας από τους πλέον αμφίσημους σκηνοθέτες, ο Έιμπελ Φεράρα («Διαφθορά») σκηνοθετεί ένα θέμα-ταμπού για πολλές δεκαετίες στον καλλιτεχνικό χώρο: την τελευταία μέρα του άγρια δολοφονηθέντος σκηνοθέτη, συγγραφέα και ποιητή, εντόνως πολιτικοποιημένου μαρξιστή και αρθρογράφου Πιερ Πάολο Παζολίνι («Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα»), στην παραλία της Όστια, στα περίχωρα της Ρώμης, το 1975. Πέρα από τον πολιτικό ακτιβισμό του και τις δηκτικές ταινίες του για το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας, όπως ήταν το «Σαλό», που μόλις είχε τελειώσει, ουδείς έχει αποκλείσει τη δολοφονία για σεξουαλικά κίνητρα, μιας και ο Παζολίνι ήταν γνωστός ομοφυλόφιλος, που «ψώνιζε» τους εραστές του στον δρόμο.