Η κυρία Λόλα απαντά 2 Μαΐου 2015

«Με λένε ξινή»

Αγαπητή Λόλα,

Πρόσφατα φίλοι και γνωστοί μού αποκάλυψαν πως, όταν με πρωτογνώρισαν, με θεώρησαν «ξινή». Είναι αλήθεια πως είμαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους και χρειάζομαι χρόνο πριν ανοιχτώ. Όμως είμαι πάντα ευγενική, δεν εκφράζω κρίσεις και μου αρέσει να ανακαλύπτω τον άλλον σιγά σιγά. Αυτό λοιπόν που εγώ θεωρώ σωστό εκλαμβάνεται από τους άλλους ως ξινίλα! Αν είναι δυνατόν! Σου γράφω επειδή ξέρω πως η πρώτη εντύπωση είναι πολύ σημαντική και αν αυτή που δίνω εγώ είναι της ξινής, πρέπει κάτι να κάνω. Τι να κάνω;

Λυπημένη

Αγαπητή Λυπημένη,

Κακώς λυπάσαι. Η πρώτη εντύπωση δεν είναι το παν, ούτε είσαι υποχρεωμένη να αλλάξεις χαρακτήρα. Σιγά τώρα να μην περιφέρεσαι σαν χαζοχαρούμενη ή να λες τα σώψυχά σου στον καθένα για να σε συμπαθήσει με τη μία. Μάλλον το αντίθετο θα καταφέρεις. Επίσης, θεωρώ τη στάση σου σωστή. Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν χρόνο για να αναπτυχθούν, αυτό το «άρπα κόλλα» μας έφαγε πια. Ας σε λένε ξινή όσοι βλέπουν επιφανειακά και βιάζονται να χαρακτηρίσουν τον κόσμο. Η κακή κρίση είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό σου.

Σόι-δυνάστης

Αγαπητή Λόλα,

Ζω εδώ και πολλά χρόνια στην Αυστραλία, έρχομαι όμως κάθε χρόνο σχεδόν στην πατρίδα γιατί μου λείπει. Κάθε φορά όμως αδυνατώ να κάνω πράγματα που επιθυμώ, όπως να δω φίλους, να πάω διακοπές, να χαλαρώσω λίγο στον τόπο μου, βρε αδερφέ, καθώς έχω ένα μεγάλο σόι που σκοτώνεται να με εξυπηρετήσει, ενώ στην ουσία μου επιβάλλει τη θέλησή του. Περιφέρομαι από το ένα σπίτι στο άλλο, γιατί όλοι θέλουν να με φιλοξενήσουν, σχεδιάζουν το πρόγραμμά μου πριν από μένα για μένα και, όταν πια βρίσκομαι στον δρόμο της επιστροφής στα καγκουρό, διαπιστώνω πως για μια ακόμη φορά δεν πέρασα όπως ήθελα. Όταν τους λέω πως θέλω να κάνω κάτι άλλο, κρεμάνε μούτρα και στενοχωριούνται. Δεν είμαι αχάριστος, αγαπώ πολύ την οικογένεια και ξέρω πόσο σημαντική είναι. Όμως χρειάζομαι λίγο χρόνο και για μένα. Τι να κάνω για να μην τους πληγώσω, αλλά να μπορέσω να διαχειριστώ τις διακοπές μου όπως εγώ θέλω;

Μετανάστης

Αγαπητέ Μετανάστη,

Διαλέγουμε τους φίλους, όχι την οικογένεια. Αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη θέση σου. Μπορείς να κάνεις τα εξής: Κανόνισε αυτά που θες πριν από το προηγούμενο ταξίδι σου και απλώς πέρασέ τα στην οικογένεια ως «επαγγελματικές υποχρεώσεις». Μπορείς επίσης να δώσεις ψεύτικη ημερομηνία άφιξης και να κρατήσεις λίγες μέρες για πάρτη σου. Φτάνει να μην αρχίσεις τα check in στο αεροδρόμιο και τις φωτογραφίες στο facebook, είναι μεγάλος ρουφιάνος και θα ξεφτιλιστείς. Στη χειρότερη, έλα ινκόγκνιτο μια φορά, τα σόγια δεν χρειάζεται να τα ξέρουν όλα. Στην περίπτωση που σε τσακώσουν, πες «με κάλεσαν», «ξέμεινα από κινητό», «έπαθα αμνησία». Κάτι θα πιάσει.

«Είμαι η καλύτερη»

Αγαπητή Λόλα,

Μετά από δέκα χρόνια διαχείρισης της πολυκατοικίας που μένω, με αντικατέστησαν. Στην αρχή δεν είπα τίποτα, μη νομίσουν πως είμαι καμιά ψωνισμένη, αλλά, απ’ ό,τι βλέπω, οι αχρείοι που μου πήραν τη θέση δεν κάνουν τίποτα. Τους λέω να φτιάξουμε γλυπτό στον ακάλυπτο και αρνούνται. Τους λέω να με αφήσουν να διαχειρίζομαι το αποθεματικό και λένε όχι. Τους είπα ακόμη πως πρέπει να βάλουμε φωτοκύτταρο στην είσοδο και με κοιτάξανε λες και είμαι εξωγήινη. Δεν αντέχω να μην αναβαθμίζεται ο χώρος που ζω, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκω ανταπόκριση. Πώς να τους αλλάξω γνώμη;

Η καλύτερη

Αγαπητή καλύτερη,

Σου προτείνω να βρεις ένα χόμπι και να πάψεις να πρήζεις τον κόσμο με βλακείες. Άκου «γλυπτό στον ακάλυπτο»… Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα, να οργανώσετε έκθεση ιμπρεσιονιστών στην είσοδο της πολυκατοικίας; Σοβαρέψου, σε παρακαλώ. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις… Γράψου στη δημοτική χορωδία, μάθε καλαθοπλεκτική, πήγαινε για ορειβασία στον Όλυμπο ή κάνε ένα ταξίδι στη Γη του Πυρός. Θα περνάτε όλοι καλύτερα, πίστεψέ με.

Παντρεύτηκα μια φάλαινα

Αγαπητή Λόλα,

Παντρεύτηκα από έρωτα και μέχρι πριν από δύο χρόνια περίπου δεν είχα κανένα πρόβλημα. Όμως από τότε η γυναίκα μου άρχισε να παχαίνει και να παχαίνει και να παχαίνει. Στην αρχή δεν ανησύχησα, δεν είμαι κανένας ρηχός να κοιτάω μόνο την εμφάνιση, τώρα όμως το πράγμα παράγινε. Πέραν του ότι δεν μου ξυπνάει κανένα ερωτικό συναίσθημα πια (τα χέρια μου δεν φτάνουν να την αγκαλιάσουν, φαντάσου) καταστρέφει την υγεία της, ενώ υπάρχουν και τεχνικές δυσκολίες. Καλά καλά δεν χωράει στο αυτοκίνητο. Της μίλησα, την έγραψα σε γυμναστήριο, την πήγα σε ψυχολόγο, τίποτα. Μέχρι που την απείλησα με διαζύγιο. Δεν θέλω να κοιτάξω «αλλού», δεν είμαι τέτοιος τύπος, αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Τι, κατά τη γνώμη σου;

Ανήσυχος

Αγαπητέ Ανήσυχε,

Σοβαρά προβλήματα, δραστικές λύσεις. Ευτυχώς έρχεται καλοκαίρι. Στην άδειά σας, θα την κλειδώσεις σε ένα δωμάτιο και θα της δίνεις εσύ το φαγητό που θα σου συστήσει ένας καλός διαιτολόγος. Θα χρειαστεί να ενημερώσεις φίλους και γνωστούς να μη σας ενοχλήσουν, θα της πάρεις το κινητό, εννοείται, και θα περάσετε τις διακοπές σας έτσι. Σίγουρα θα αδυνατίσει, απλώς υπάρχει το ρίσκο να σε χωρίσει εκείνη μόλις την ξεκλειδώσεις. Εσύ αποφασίζεις.