Η δημιουργική ασάφεια και οι «αόρατοι» μετανάστες

Του Γιάννη Μιχαήλ

Μόλις διέβημεν τον Ρουβικώνα των Αγίων Ημερών του Πάσχα, επιστρέψαμε εκόντες – άκοντες στην πεζή πραγματικότητα, η οποία προχωρά αγκομαχώντας στη λεωφόρο του αγνώστου, όντας βαρυφορτωμένη με μύρια όσα προβλήματα. Όλα αυτά που έχουν συσσωρευτεί, είναι απότοκα των ενεργειών της «πρώτη φορά Αριστερής Κυβέρνησης μας», η οποία προφανώς ζει ακόμα τον μήνα του μέλιτος της άνετης εκλογικής νίκης και δεν έχει αντιληφθεί ότι όμβρια ύδατα έχουν κατακλύσει το σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Οι κατοικοεδρεύοντες στο Μέγαρο Μαξίμου, ακολουθώντας την προσφιλή τακτική της δημιουργικής ασάφειας, διατηρούν –φαινομενικά- την Ολύμπια ψυχραιμία τους, ωσάν δηλαδή να μην συμβαίνει τίποτε απολύτως στα πέριξ. Γι’ αυτό άλλωστε εξαπολύουν πυρά σε όσους έχουν το θράσος να ομιλούν για επερχόμενους, από την Εσπερία, ισχυρούς αντικυκλώνες.

Η αντίδραση από τα επίσημα χείλη του κυβερνο-εκπροσώπου παραπέμπει σε σενάρια τρομοϋστερίας, ούτως ώστε με μια απαξιωτική ρητορική να κλείσουν όλα τα ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με την εν εξελίξει κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Το θέμα, βέβαια, αυτό δεν είναι δυνατόν να κλείσει γι’ αυτό και επανέρχεται κάθε μέρα, επειδή η έλλειψη ρευστότητας που ταλανίζει την ελληνική οικονομία είναι ένας βρόχος που γίνεται ολοένα και πιο σφιχτός.

Μετά από όλα αυτά που ακούμε και βιώνουμε κάθε μέρα (για GREXIT, εκλογές, δημοψήφισμα, δραχμή, πτώχευση κ.λπ.) είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναρωτιόμαστε για την τακτική της κυβέρνησης, η οποία εδώ και 2,5 μήνες άγεται και φέρεται μεταξύ δανειστών, θεσμών, Βρυξελλών, Eurogroup και άλλων συμπαρομαρτούντων.

Εάν κάποιος, παραμένει ακόμα Θεοδιφής (αυτός, δηλαδή, που ανατρέχει στον Θεό, σε αντιδιαστολή με εκείνους οι οποίοι δεν ενστερνίζονται αυτό που λένε οι θείες… Γραφές, αλλά παρ’ όλα αυτά ποιούμενοι την ανάγκη φιλοτιμίαν, παίρνουν μέρος σε… λιτανείες Επιταφίων) και επιχειρήσει να ανακτήσει την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία του, μέσα από τη νηνεμία των εορτών, αυτό καθίσταται ανέφικτο, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με την παραζάλη που δημιουργούν τα καταιγιστικά γεγονότα.

Παρακάμπτοντας το μείζον –και ζέον- πρόβλημα της οικονομίας για το οποίο  όπως και άλλες φορές σημειώσαμε, πρέπει να ειπωθούν όλες οι αλήθειες που το δημιούργησαν (για το πώς, δηλαδή, έσκασε η φούσκα το 2010, μέσα στην οποία επωάσθηκε επί σειρά ετών, το σαθρό οικοδόμημα της Ελλάδος) ας σταθούμε σε ένα άλλο τεράστιο θέμα, το μεταναστευτικό, που είναι μια βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της χώρας (δεν θα πρέπει, βέβαια, να αγνοούμε τις καταλήψεις και τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, θέματα, επίσης σοβαρότατα, που σχετίζονται με τις δοξασίες και τα πιστεύω της πλειοψηφίας των στελεχών που ανήκουν στο κυβερνών κόμμα).

Εμβρόντητοι, άκουσαν οι τηλεθεατές την αξιότιμη αναπληρώτρια υπουργό Μετανάστευσης, Τασία Χριστοδουλοπούλου, να διατυμπανίζει ότι στο κέντρο της Αθήνας δεν υπάρχουν μετανάστες και ότι απλά λιάζονται. Και αυτό το διαπίστωσε, σε μια βόλτα που έκανε γύρω από την Ομόνοια. Η ερίτιμος κυρία υπουργός, η οποία είναι νομικός και σύζυγος υπουργού, δεν διευκρίνισε εάν όλα αυτά τα είδε δια ζώσης ή κατά τη διάρκεια του ύπνου της. Αλλά και για τα κύματα των εισερχομένων στη χώρα μας η κα Χριστοδουλοπούλου, έψεξε τους δημοσιογράφους που «φούσκωσαν» τους αριθμούς λέγοντας ότι το 2015 αναμένονται στην Ελλάδα, μόνον 100.000 ψυχές, λες και αυτό το μέγεθος είναι αμελητέο. Είπε και άλλα πολλά και γραφικά η κυρία αναπληρώτρια (πως θα τους φιλοξενήσει σε ελεγχόμενους καταυλισμούς, με αντίσκηνα, ότι δεν είναι «λαθρό», αλλά απλά μετανάστες και πρόσφυγες και περιμένει λεφτά από την Ε.Ε. δηλαδή από τους δανειστές μας για να λύσει προβλήματα).

Είναι όμως πραγματικά θλιβερό να διαπιστώνεις το μέγεθος του στρουθοκαμηλισμού στελεχών της κυβέρνησης. Τα οποία, με περισσή άνεση, σοβαρά ζητήματα τα οποία έχουν σχέση με την επιβίωση της χώρας, καταβάλουν κάθε προσπάθεια προκειμένου να τα υποβαθμίσουν, μιλώντας περί διαγραμμάτων.

Για παρόμοια φαινόμενα ο Πλάτωνας έλεγε:

«Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες,

Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα,

Οι μικροί μιλούν για τους άλλους».