Η «Αυγή» στηλιτεύει τους… δικούς της: Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βούτηξαν το δάχτυλο στο μέλι

Μέσα από άρθρο με τίτλο «Ο πειρασμός του νέου βουλευτή» άρθρο γνώμης της Ευγενίας Ηλιοπούλου στην «Αυγή» αναλύει τους λόγους που κανείς μπαίνει στη διαδικασία να βουτήξει  το δάχτυλο στο μέλι, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στην ωριμότητα και την ανωριμότητα, όπως έγινε και με τα βουλευτικά αυτοκίνητα.

Μεταξύ άλλων, στο άρθρο αναφέρεται πως τα απλά αυτοκίνητα κάνουν μία χαρά τη δουλειά τους και προσαρμόζονται στην οικονομική κρίση που έχει λυγίσει τους Ελληνες. «Η πρώτη σκέψη είναι ότι ίσως χρειάζεσαι ένα ακριβό αμάξι, για να ξεχωρίσεις στο πλήθος των απλών θνητών. Προφανώς, δεν ξέρουν τη ρήση ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Επίσης, πολλοί βουλευτές μας αγνοούν ότι λίγη ταπεινοφροσύνη δεν βλάπτει έναν εκπρόσωπο του λαού. Ο πειρασμός, δηλαδή, να είσαι κοντά στο μέλι και να μη βουτήξεις το δαχτυλάκι σου στο βάζο σε πολιορκεί. Ολοι οι άλλοι έχουν, γιατί να μην έχεις κι εσύ; Δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα; Τι θα πεις στην πόλη σου και στα φιλαράκια σου στην πατρίδα, όταν θα σε δουν να έρχεσαι με το ΚΤΕΛ. Πόσο φοβάσαι πως θα σε πουν μ…;», επισημαίνεται ακόμη.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά δεν έδωσε τα ονόματα των βουλευτών που αρνήθηκαν τα καινούργια αυτοκίνητα, αλλά μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι η προτροπή του κ. Τσίπρα για εξοικονόμηση πόρων και εξόδων έπιασε τόσο λίγο. Αξιωματούχος της Βουλής ερωτήθηκε πόσοι είναι ακριβώς οι βουλευτές που αρνήθηκαν να παραλάβουν αυτοκίνητο και απάντησε άτυπα πως ο αριθμός είναι κάπου ανάμεσα σε 9 και 50, χωρίς όμως να διευκρινίζει», σχολιάζει η αρθρογράφος.

«Κύριε βουλευτά, τι δεν καταλαβαίνεις;», διερωτάται παράλληλα, προσθέτοντας πως «γιατί να φορέσεις ένα στενό, αλλά ακριβό παντελόνι, το οποίο δεν αγόρασες εσύ; Οι φίλοι και οι οπαδοί σου θα σε  κατακρίνουν που δεν κυκλοφορείς με αμαξάρα και σοφέρ; Θα εκτιμήσουν ότι ανταποκρίθηκες στις αυξημένες ανάγκες του τόπου; Περηφανεύεσαι που βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να σε πιστέψουν και να σε ψηφίσουν, γιατί θέλεις τόσο πολύ να ξεχωρίσεις; Εχεις τα γένια, αποφασίζεις για τόσο σημαντικά πράγματα που αφορούν στην πορεία της χώρας σου. Δεν ευχαριστιέσαι αν δεν έχεις και τα χτένια;».

Ολόκληρο το άρθρο γνώμης: 

«Πολλές φορές στη ζωή μας την πεζή ερχόμαστε αντιμέτωποι με πειρασμούς πάσης φύσεως. Ξεκινώντας από τη μαύρη σοκολάτα που κρύβεται στα άδυτα του ψυγείου σου και τελειώνοντας με  το αφενός στενό, αφετέρου κομψό παντελόνι της βιτρίνας το οποίο ονειρεύεσαι να φορέσεις έστω μία φορά για να είσαι όμορφη. Ξέρεις πως αποκλείεται να αδυνατίσεις εν μία νυκτί, αλλά σε ενθουσιάζει η ιδέα να το αγοράσεις για να αδυνατίσεις στο μέλλον. Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου; Ξέρεις ποιες είναι οι ικανότητές σου και αποκλείεις το αδυνάτισμα, άρα, ώριμα αποφασίζεις να μην μπεις στη διαδικασία της αγοράς. Απτεται στην ωριμότητα και λογική σου να πεις ένα σταθερό «όχι» και να γυρίσεις ήσυχα πλευρό στο κρεβατάκι σου. Παραμένεις αυτό που είσαι! Δηλαδή, κοιμάσαι απαλά και χωρίς τύψεις για τις επιπτώσεις της επιλογής σου. Τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και δεν αφήνεις περιθώρια σε κανέναν να σε σχολιάσει και να σε πικράνει.

Ισως επειδή δεν έχω δίπλωμα οδήγησης (λογική απόφαση, όταν εργάζεσαι 30 χρόνια στο ΚΑΤ), αλλά κυρίως επειδή αποφεύγω να προκαλέσω με τη συμπεριφορά μου, έψαξα λίγο το θέμα με τις βουλευτικές αμαξάρες. Πασαρέλα στην αυλή της Βουλής, με τα πολλά κυβικά να σου υπενθυμίζουν πως αυτή η χλιδή πληρώνεται από την τσέπη σου. Η πρώτη σκέψη ήταν: γιατί πρέπει να είναι τόσο ακριβά, αντί να είναι οικονομικά, λειτουργικά; Απλά αυτοκίνητα, δηλαδή, που και μηχανές έχουν, άρα τη δουλειά της μεταφοράς την κάνουν μία χαρά, και προσαρμόζονται στην οικονομική κρίση, που εμάς μας έχει λυγίσει.

Η πρώτη σκέψη είναι ότι ίσως χρειάζεσαι ένα ακριβό αμάξι, για να ξεχωρίσεις στο πλήθος των απλών θνητών. Προφανώς, δεν ξέρουν τη ρήση ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Επίσης, πολλοί βουλευτές μας αγνοούν ότι λίγη ταπεινοφροσύνη δεν βλάπτει έναν εκπρόσωπο του λαού. Ο πειρασμός, δηλαδή, να είσαι κοντά στο μέλι και να μη βουτήξεις το δαχτυλάκι σου στο βάζο σε πολιορκεί. Ολοι οι άλλοι έχουν, γιατί να μην έχεις κι εσύ; Δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα; Τι θα πεις στην πόλη σου και στα φιλαράκια σου στην πατρίδα, όταν θα σε δουν να έρχεσαι με το ΚΤΕΛ. Πόσο φοβάσαι πως θα σε πουν μ…;

Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά δεν έδωσε τα ονόματα των βουλευτών που αρνήθηκαν τα καινούργια αυτοκίνητα, αλλά μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι η προτροπή του κ. Τσίπρα για εξοικονόμηση πόρων και εξόδων έπιασε τόσο λίγο. Αξιωματούχος της Βουλής ερωτήθηκε πόσοι είναι ακριβώς οι βουλευτές που αρνήθηκαν να παραλάβουν αυτοκίνητο και απάντησε άτυπα πως ο αριθμός είναι κάπου ανάμεσα σε 9 και 50, χωρίς όμως να διευκρινίζει.

Κύριε βουλευτά, τι δεν καταλαβαίνεις; Γιατί να φορέσεις ένα στενό, αλλά ακριβό παντελόνι, το οποίο δεν αγόρασες εσύ; Οι φίλοι και οι οπαδοί σου θα σε  κατακρίνουν που δεν κυκλοφορείς με αμαξάρα και σοφέρ; Θα εκτιμήσουν ότι ανταποκρίθηκες στις αυξημένες ανάγκες του τόπου; Περηφανεύεσαι που βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να σε πιστέψουν και να σε ψηφίσουν, γιατί θέλεις τόσο πολύ να ξεχωρίσεις; Εχεις τα γένια, αποφασίζεις για τόσο σημαντικά πράγματα που αφορούν στην πορεία της χώρας σου. Δεν ευχαριστιέσαι αν δεν έχεις και τα χτένια;»

Διαμαντόπουλος σε Τσίπρα: Θέλω τροφή, στέγη και αυτοκίνητο για τις περιοδείες μου

Ως υπάλληλο, που περιοδεύει εκτός έδρας, και η εταιρεία του οφείλει να του παρέχει στέγη, τροφή και αυτοκίνητο, χαρακτηρίζει τον εαυτό του ο βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, εξαπολύοντας βολές κατά του ίδιου του πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, αναφορικά με τις επανειλημμένες δημόσιες παραινέσεις του προς τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του να παραιτηθούν από το προνόμιο των βουλευτικών αυτοκινήτων!

Ο κ. Διαμαντόπουλος, παρά την έντονη δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά και τον αρνητικό αντίκτυπο που προκάλεσε στην κοινή γνώμη το γεγονός ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβαν κανονικά, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, τα βουλευτικά τους αυτοκίνητα, υπερασπίζεται σήμερα σθεναρά, μέσω της προσωπικής σελίδας του στο Facebook, τη στάση του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Έχετε μήπως υπόψη σας κάποιον εργαζόμενο-υπάλληλο που η εργασία του προϋποθέτει την περιοδεία στο νομό ή στην πόλη να το κάνει με δικό του μέσο ή κάποιον που αναγκάζεται να περιοδεύει “εκτός έδρας” να μην του παρέχεται από την εταιρία του, στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης;».

Προχωρώντας όμως ένα βήμα παραπέρα και απαντώντας στην αιχμή ότι δεν σεβάστηκε την απαίτηση του πρωθυπουργού της χώρας και αρχηγού του του κόμματος του, ο Διαμαντόπουλος δεν διστάζει να δηλώσει: «Δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα…».

Η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ επί του συγκεκριμένου θέματος έρχεται ως απάντηση σε επικριτικό, προς το πρόσωπό του, δημοσίευμα στον τοπικό Τύπο της Καστοριάς με τον κ. Διαμαντόπουλο να αναφέρει ότι η διατήρηση των βουλευτικών προνομίων δεν ήταν αυτή που οδήγησε στην «εσωτερική υποτίμηση που έλαβε χώρα τα μνημονιακά χρόνια και μετουσιώθηκε σε “κόψιμο” μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στραγγαλισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, που εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα ειδικά στο νομό μας», μια κατάσταση, που κατά τον ίδιο, δεν θα αντιστραφεί με την κατάργηση αυτών τον προνομίων. Σημειώνει, δε, πως «η μεγαλύτερη περικοπή των βουλευτικών διευκολύνσεων έγινε από την κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου έτσι ώστε ο λαός να καταπιεί ευκολότερα το “χάπι” του μνημονίου, αντιλαμβανόμενος τις περικοπές ως ισοδύναμες “θυσίες” των πολιτικών προσώπων, που προηγούμενα τους επέβαλαν πολιτικές εξαθλίωσης, τα αποτελέσματα των οποίων ζούμε καθημερινά».

Οσον αφορά στην απόφασή του να παραλάβει βουλευτικό αυτοκίνητο ο κ. Διαμαντόπουλος διερωτάται: «Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα ΜΜΜ και απέκτησα εντέλει στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε. το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου».

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπό το φόβο ότι δραστική περικοπή της βουλευτικής αποζημίωσης θα οδηγούσε στην αντιπροσώπευση της «τάξης μας σε γόνους της αστικής τάξης» υποστηρίζει: «Θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να προτείνω πολύ εύκολα την περικοπή του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης, που τώρα πηγαίνει στο κόμμα και σε δομές αλληλεγγύης και το κόμμα να τα “βγάζει πέρα” με τις συνδρομές των μελών του και την κρατική επιχορήγηση, επίσης να μην λαμβάνουμε αποζημίωση για τις επιτροπές της βουλής. Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να έπεται, διότι στο τέλος ίσως να φτάσουμε οι νέοι της τάξης μου, των οποίων οι γονείς δεν μπορούσαν να μας αγοράσουν σπίτι να μείνουμε ή αυτοκίνητο να μετακινούμαστε, να αφήσουμε την αντιπροσώπευση της τάξης μας στους γόνους της αστικής τάξης, που θα μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν από τη θέση του βουλευτή, ακόμη και χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση…».

Το πλήρες κείμενο της ανάρτησης του κ. Διαμαντόπουλου έχει ως εξής:
«Μια οφειλόμενη απάντηση στην πρόκληση για δημόσιο διάλογο του δημοσιογράφου κ. Μπατσόπουλου με θέμα την παροχή υπηρεσιακού οχήματος στις-στους βουλευτές.
(Η φωτογραφία είναι από το άρθρο του Κ.Μπατσόπουλου στην Εφημερίδα “Ορίζοντες”).

Κύριε Μπατσόπουλε δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ στην πρόκληση δημοσίου διαλόγου από έναν δημοσιογράφο της εμπειρίας και της ιστορίας σας, στο νομό Καστοριάς.
Προφανώς σας τιμά η ενυπόγραφη κριτική, εξάλλου οι οσμές που εκπέμπουν οι ανυπόγραφοι – όπως αναφέρετε στο άρθρο σας- ψίθυροι από τα βάθη των υπονόμων, συγκινούν μόνο κοπρολάγνους της ενημέρωσης. Παρόλα αυτά μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση ο τρόπος που προσεγγίσατε το ζήτημα των υπηρεσιακών μέσων μετακίνησης των βουλευτών.
Θα ήθελα να σας επισημάνω πως η εσωτερική υποτίμηση που έλαβε χώρα τα μνημονιακά χρόνια και μετουσιώθηκε σε “κόψιμο” μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στραγγαλισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, που εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα ειδικά στο νομό μας, δεν έγιναν εξαιτίας της διατήρησης των βουλευτικών προνομίων (σύμφωνα με εσάς), διευκολύνσεων (σύμφωνα με την δική μου άποψη), αλλά για την διατήρηση της κερδοφορίας των λίγων και δεν θα αντιστραφεί με την κατάργηση τους. Έτσι λοιπόν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και την προστασία που παρείχαν, εργοδότες επέβαλαν μισθούς πείνας, απειλούσαν με απόλυση και το πάρτι της ανασφάλιστης εργασίας οργίασε, αλυσίδες supermarket επέβαλαν στους εργαζόμενους των 586 euro να “πληρώνονται” μέρος του μισθού τους με προϊόντα του καταστήματος σε τιμές ραφιού, και πολλά άλλα με μόνο σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Μάλιστα θέλω να σας υπενθυμίσω φρεσκάροντας την μνήμη σας, πως η μεγαλύτερη περικοπή των βουλευτικών διευκολύνσεων έγινε από την κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου έτσι ώστε ο λαός να καταπιεί ευκολότερα το “χάπι” του μνημονίου, αντιλαμβανόμενος τις περικοπές ως ισοδύναμες “θυσίες” των πολιτικών προσώπων, που προηγούμενα τους επέβαλαν πολιτικές εξαθλίωσης, τα αποτελέσματα των οποίων ζούμε καθημερινά.
Έπειτα από τα παραπάνω θα ήθελα να σταθώ και στην κριτική που κάνατε συγκεκριμένα σε εμένα, διότι – σύμφωνα με τα γραφόμενα σας – θα περιμένατε με τα έως τώρα δείγματα γραφής μου, μια διαφορετική συμπεριφορά. Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα Μ.Μ.Μ και απέκτησα έν τέλη στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου.
Εδώ θα κάνω μια αδόκιμη σύγκριση του θεσμού του βουλευτή είμαι όμως αναγκασμένος. Έχετε μήπως υπόψη σας κάποιον εργαζόμενο-υπάλληλο που η εργασία του προϋποθέτει την περιοδεία στον νομό ή στην πόλη να το κάνει με δικό του μέσο ή κάποιον που αναγκάζεται να περιοδεύει “εκτός έδρας” να μην του παρέχεται από την εταιρία του, στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης;
Κύριε Μπατσόπουλε θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να προτείνω πολύ εύκολα την περικοπή του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης, που τώρα πηγαίνει στο κόμμα και σε δομές αλληλεγγύης και το κόμμα να τα “βγάζει πέρα” με τις συνδρομές των μελών του και την κρατική επιχορήγηση, επίσης να μην λαμβάνουμε αποζημίωση για τις επιτροπές της βουλής. Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να έπεται, διότι στο τέλος ίσως να φτάσουμε οι νέοι της τάξης μου, των οποίων οι γονείς δεν μπορούσαν να μας αγοράσουν σπίτι να μείνουμε ή αυτοκίνητο να μετακινούμαστε, να αφήσουμε την αντιπροσώπευση της τάξης μας στους γόνους της αστικής τάξης, που θα μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν από τη θέση του βουλευτή ακόμη και χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση…
Τέλος θέλω να επισημάνω – για να μην φανεί πως υπεκφεύγω – πως δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα…».