Ευρυδίκη: «Ζω το τραγούδι όπως ένα ταξίδι» – Συνέντευξη στο «Καρφί»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

«H Ελλάδα είναι πάντα η “μητέρα” και η Κύπρος το “παιδί”. Καμιά φορά το παιδί αισθάνεται παραμελημένο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά ο λαός είναι εκεί, να επιμένει, να υπομένει, πιστός στην ιστορία» εκμυστηρεύεται στο «Καρφί», η ταλαντούχα Κύπρια τραγουδίστρια Ευρυδίκη που ήδη μετρά 26 χρόνια στον χώρο. Με τη μουσική να κυλά στο αίμα της από παιδί, όπως μας είπε, μας ξετύλιξε τα επόμενα δισκογραφικά της σχέδια, αναπόλησε τις ημέρες που ήταν δασκάλα στο «Music School», επεσήμανε τα όσα την κάνουν να γελούν αλλά και τη στεναχωρούν και βεβαίως μας μίλησε για τα άγχη της ως μητέρα και ποια συμβουλή δίνει στο παιδί της.

Ροκ, ποπ ή λαϊκή τραγουδίστρια;

Για τον κόσμο είμαι θεωρητικά «ποπ-ροκ» τραγουδίστρια. Για µένα, απλά τραγουδίστρια. Δε µ’ αρέσει να βάζω ταμπέλες στον εαυτό µου. Αυτό µε περιορίζει. Θέλω να νιώθω ελεύθερη και να δοκιμάζω τον εαυτό µου σε διαφορετικά είδη τραγουδιού. Άλλωστε πιστεύω ότι η μουσική είναι µία. Ότι μπορεί ο καθένας να ερμηνεύει µε τον δικό του τρόπο ό,τι τον αγγίζει και αν είναι αληθινός τότε βρίσκει και τον δρόμο για τις ψυχές των ανθρώπων.

Γιατί τραγουδίστρια και όχι ηθοποιός ή χορεύτρια, σύμφωνα και µε τις σπουδές σας. Τι σας οδήγησε στο πάλκο;

Οι σπουδές µου ήταν πολύ συγκεκριμένες. Έκανα ό, τι χρειαζόταν για να µε βοηθήσει να σταθώ καλύτερα στη σκηνή ως τραγουδίστρια. Κινησιολογία, έκφραση προσώπου και σώματος, ειδικά μαθήματα µε κάμερες και φώτα, ανάλυση στίχου, κιθάρα, πιάνο, θεωρία-αρμονία, ενορχήστρωση κλπ… Όλα αυτά µε βοήθησαν πολύ εκφραστικά και παράλληλα µε γέμισαν σιγουριά ως μουσικό και ως επαγγελματία τραγουδίστρια. Το να λυθεί κανείς στη σκηνή και να αφήνεται, να παρασύρεται να ζει το τραγούδι σαν ένα ταξίδι όπου οι θεατές γίνονται κομπάρσοι συνταξιδιώτες και όχι κριτές, δεν είναι εύκολο. Είναι όμως το ιδανικό και εφικτό αν γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου και κάνεις πράγματα που πραγματικά αγαπάς. Σε καμία περίπτωση λοιπόν χορεύτρια ή ηθοποιός. Ό, τι παρακολούθησα και έμαθα σπουδάζοντας στόχευε στο να εκφράζομαι αληθινά στη σκηνή ως ερμηνεύτρια.

Είστε Κύπρια και ζείτε στην Ελλάδα. Υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των δύο κρατών;

Παλιότερα ίσως να νιώθαμε ή να µας αντιμετώπιζαν σαν ελληνική «επαρχία». Ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα το γνωρίζαμε κι εμείς µε µια καθυστέρηση. Υπήρχε µια αγνότητα και µια προσκόλληση στα ήθη και έθιμα. Περνώντας τα χρόνια ήρθαμε κι εμείς πιο κοντά στην εξέλιξη, υποκύψαμε στους ρυθμούς και τις τάσεις της εποχής και στην ανάγκη να μιμηθούμε ξένα πρότυπα ακολουθήσαμε την Ευρώπη. Παρόλα αυτά αν πας στα χωριά θα συναντήσεις αυτό που συναντάς και στα ελληνικά χωριά. Αγνούς, φιλόξενους ανθρώπους που κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις. Πέρα από όλα αυτά η Ελλάδα είναι πάντα η «μητέρα» και η Κύπρος το «παιδί». Καμιά φορά το παιδί αισθάνεται παραμελημένο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά ο λαός είναι εκεί, να επιμένει, να υπομένει, πιστός στην ιστορία.

Έχετε αισθανθεί ποτέ ρατσισμό;

Όχι, ποτέ.

Τι σας έχει μείνει στο μυαλό και τη ψυχή σας από το «Music School»;

Η αγάπη των παιδιών. Το χαμόγελο τους, η αγάπη για τη μουσική, η λαχτάρα να μάθουν και να γίνονται καλύτερα και η επιθυμία να κυνηγήσουν ένα όνειρο μέσα στο οποίο ζούσαμε όλοι πραγματικά µε έναν ξεχωριστό τρόπο. Γιατί βιώναμε και μοιραζόμασταν αληθινά συναισθήματα.

Παραδοσιακή ή μοντέρνα μητέρα;

Παραδοσιακή και μοντέρνα συγχρόνως. Ανάλογα τη στιγμή, τις απαιτήσεις των καταστάσεων…

 Ως μητέρα ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος σας για το παιδί και τι συμβουλές δίνετε;

Να θα βρει τον δρόμο του, κάνοντας ό,τι τον γεμίζει ώστε να αισθάνεται ευτυχισμένος και πετυχημένος. Το µόνο που του λέω είναι να παίρνει όσο χρόνο χρειάζεται και να κάνει τις επιλογές του µε βάση αυτό που του λέει η καρδιά του. Ότι μπορεί να πετύχει τα πάντα, φτάνει να το θέλει. Όλα είναι εφικτά αν κάνει κανείς αυτό που αγαπά και αν πιστεύει στον εαυτό του.

Τι σας κάνει να γελάτε στη ζωή και τι σας στεναχωρεί;

Δεν είναι συγκεκριμένα πράγματα. Κάθε μέρα κάτι συμβαίνει που µου φτιάχνει ή µου χαλά τη διάθεση. Η ευτυχία είναι λίγες στιγμές στη ζωή µας και η θλίψη όλο και μεγαλώνει κυρίως µε όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο µας. Αλλά, ειλικρινά, το χαμόγελο ενός παιδιού, µια αγκαλιά, ένα χάδι, το νοιάξιµο των δικών µας ανθρώπων, ένα καλό τραγούδι, µια όμορφη παράσταση και ένα σωρό άλλα μικρά, πράγματα καθημερινά, μπορούν να µε κάνουν να χαμογελώ και να νιώθω ευτυχία για πολύ καιρό.

Αν είχατε τη δύναμη τι θα αλλάζατε στους ανθρώπους;

Τον τρόπο σκέψης, έτσι ώστε όλοι να έβλεπαν όλους τους ανθρώπους ίδιους, ίσους και να τους αγκάλιαζαν µε αγάπη.

 Πόσα χρόνια είστε στο τραγούδι; Και πόσους δίσκους έχετε κυκλοφορήσει; Ετοιμάζετε κάτι νέο δισκογραφικά;

Επαγγελματικά από το 1989 που ήρθα στην Ελλάδα. Όσο θυμάμαι τον εαυτό µου όμως τραγουδώ… η μουσική ήταν για µένα τα πάντα. Το όνειρο, η αγάπη, ο έρωτας, η ζωή. Δισκογραφικά μετράω σήμερα 15 προσωπικούς δίσκους. Ετοιμάζω µια καινούργια δουλειά, χωρίς να βιάζομαι, µε προπομπό ένα τραγούδι σε μουσική δική µου και στίχους του Σταύρου Σταύρου µε τίτλο «ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΩ» που θα κυκλοφορήσει σύντομα.

*Η Ευρυδίκη θα εμφανίζεται στις 20 και 27 Φεβρουαρίου στην «Αρχιτεκτονική» στο Γκάζι