Ανοιχτοί λογαριασμοί 18 Απριλίου 2015

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

Το παν είναι να διατηρούμε το πνεύμα θετικό και να κάνουμε αισιόδοξες σκέψεις! Το Α και το Ω της αγιουρβέδικης φιλοσοφίας, της yoga και της ψυχανάλυσης προτρέπουν σ’ αυτό, εσείς δεν το ξέρετε; Ο κ. Στρούτσης φαίνεται να το ξέρει πολύ καλά αφού παρ’ όλες τις αντιξοότητες και αναποδιές που τον κρατούν μακριά από το στόχο του για το 2015 εκείνος δε χάνει το κουράγιο του και την επιμονή του και βεβαιώνει μετόχους, προσωπικό και πρώτον πρώτον τον ίδιο του τον εαυτό πως δεν πειράζει, τι κι αν δεν τους πιάσαμε τους στόχους το 2015, θα τους πιάσουμε το 2016. Για μένα, καλά κάνετε κύριε Στρούτση μου! Κρατάτε γερά κι αντέξτε. Πού θα πάει, θα τον ξεπεράσετε τον ύφαλο και μετά; Ποιος σας πιάνει!

Πονεμένη ιστορία

Κύριε Σπίρτζη μου, μ’ αυτό το πολυπαθές θέμα των διοδίων τι προτίθεστε να κάνετε; Το ξέρω πως πρόκειται για ακόμα ένα μπερδεμένο ζήτημα, που οι προκάτοχοί σας, κατά τα δεδομένα το αντιμετώπιζαν πάντα σαν αγελάδα που παράγει γάλα-έσοδα εσείς όμως τώρα κρατάτε την καυτή πατάτα στο χέρι και συμπάσχω μαζί σας γι’ αυτό… κύριε Σπίρτζη μου, αντί για λύσεις τύπου πολλαπλή μορφή τιμολόγησης ανάλογα με το αν ανήκει ο οδηγός σε ευπαθή ομάδα, αν περνά συχνά, αν είναι κάτοικος περιοχής διοδίων και άλλες τέτοιες γελοίες (επιτρέψτε μου και χωρίς παρεξήγηση!) λύσεις που πάλι αναπόφευκτα θα καταλήξουν στη γνωστή ελληνική ασθένεια του «γνωστού που μου κανόνισε» (θυμάστε την περίπτωση των αναπηρικών συντάξεων;) γιατί δεν υιοθετούμε κι εμείς τη μέθοδο των διοδίων στην Ιταλία που πληρώνεις όσο διανύεις στον αυτοκινητόδρομο κι όχι μια πάγια τιμή. Και πιο δίκαιο είναι και πιο τίμιο, πιστεύω. Γιατί η καλύτερη λύση είναι η απλή λύση σας το λέω και θα το λέω εσαεί… Αμήν!

Έκαστος στο είδος του

Οι αδελφοί Χαΐτογλου –ο πρώτος χαλβάς και μακράν ο καλύτερος, για μένα– λογαριάζουν να ενισχύσουν την παρουσία τους στην Αμερική, στον Καναδά και την Κίνα αφού τα πράγματα εκεί πάνε πολύ καλά για την επιχείρηση. Καλά κάνουν οι άνθρωποι γιατί πρέπει να φαίνεται διεθνώς κι εκτεταμένα πως και την καλύτερη διατροφή διαθέτομεν και τα καλύτερα προϊόντα για να την προωθήσουμε φτιάχνουμε. Η δε «Αφοί Χαΐτογλου» είναι 90 χρονών εταιρεία είναι δυνατό να μη γνωρίζει; Με το μέλι το παστέλι! Κουλουράς, κουλούριααααααα!!!

Δουλειές στο ποδάρι

Όταν ακούω να ασχολούνται στην κυβέρνηση με θέματα τόσο πολύπλοκα και πολυδιάστατα όπως ο ΦΠΑ αισθάνομαι, πώς να το πω, μια επαναστατικότητα, μια πνευματική ανόρθωση, ένα θάρρος πρωτόγνωρο. Κάπως έτσι θα πρέπει να αισθάνονται και οι ίδιοι υποθέτω… Και όταν διαβάζω για τα μέτρα που σκέφτονται να εφαρμόσουν –το τελευταίο μου νομίζω είναι αυτό με τον αυτόματο τρόπο που θα ενημερώνεται το σύστημα για το ποσό ΦΠΑ που θα πρέπει να πληρώνει ο επιχειρηματίας– αναρωτιέμαι αν πραγματικά πιστεύουν πως θα καταφέρουν τελικά να φέρουν σε μια σειρά αυτό το θέμα… Τι να πω βρε παιδιά, εγώ, μετά από κάποια ηλικία, καταστάλαξα στην άποψη «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» λίγο δραστικό, δεν λέω όμως δείχνει τελικά να φέρνει αποτέλεσμα. Γιατί; Γιατί ο ΦΠΑ είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ, και σ’ ένα λαό που δεν πλήρωνε όταν είχε πόσο μάλλον τώρα που δεν έχει, μήπως είσαι υπεραισιόδοξος; Μήπως θα έπρεπε να υιοθετηθούν άλλοι τρόποι, πιο απλοί τόσο φορολογίας όσο και φοροείσπραξης; Εξάλλου, στο απλό δε βρίσκεται η τελειότητα; Ή κάνω λάθος;

Μόνιμη λύση

Αποφάσισα να μη θίξω και εγώ το θέμα της διαπραγμάτευσης. Άλλωστε άλλοι, πολύ πιο κατατοπισμένοι συνάδελφοι, πραγματικά γνώστες του αντικειμένου το έχουν κάνει πριν από μένα και φοβάμαι πως θα φανώ απλοϊκή αν αποτολμήσω έστω και να αναφερθώ σ’ αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, με τόσο ντόρο που γίνεται τον τελευταίο καιρό γύρω από αυτήν την κυρία, δεν αντέχω! Θα εκφραστώ κι όποιον πάρει ο χάρος, πήρε! Ρωτώ λοιπόν, αυτοί οι κύριοι κύριοι εταίροι με όλες τις περγαμηνές που διαθέτουν αλήθεια δεν αντιλαμβάνονται τα λεγόμενα της κυβέρνησής μας; Αφού σας λέμε κύριοι αρμόδιοι δεν σηκώνουν άλλες μειώσεις οι συντάξεις, δε γίνεται να αυξηθεί κι άλλο ο ΦΠΑ, δεν μπορούμε να απολύσουμε άλλους θα παραλύσει το κράτος Τι δεν καταλαβαίνετε –το «λ» παχύ όπως της Θεσσαλλλονίκης! Γιατί, αν κάνουμε έστω κάτι ακόμα ελάχιστο πάνω σ’ αυτά τα αγκαθωτά θέματα, πέρα από το χάος που θα δημιουργήσουμε θα μας πάρουν και με τις πέτρες! Και πονάειιιιιιι! Και σταματήστε να αφήνετε αξιωματούχους, δήθεν να σχολιάζουν στον διεθνή Τύπο πως δε μας βλέπουν καλά και διακινδυνεύουμε τη σχέση μας με την Ευρώπη και θα χάσουμε την ευκαιρία μακροχρόνιας συμφωνίας για το χρέος κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Εμείς για πραγματικές λύσεις ενδιαφερόμαστε όχι για τσιρότα!

Στα πέρατα της γης

Με κάτι τέτοια ποσοστά αισθάνομαι –το λιγότερο– εθνικά υπερήφανη!!! Ε, δεν είναι και μικρό πράγμα να εξάγονται τα ελληνικά μάρμαρα σωρηδόν από Κίνα μέχρι ΗΑΕ και από Μεξικό μέχρι Ηνωμένες Πολιτείες. Είτε κατεργασμένα είτε ακατέργαστα μάρμαρα από Δράμα από Θάσο από δεν ξέρω πού αλλού εξορύσσονται, τα ελληνικά μάρμαρα είναι πρώτα στην προτίμηση και κοσμούν από θρησκευτικούς μέχρι εμπορικούς χώρους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα! Και πού να δείτε τί θα γίνει μόλις αρχίσουμε να αντλούμε και τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια που διαθέτουμε υπογείως. Ε ρε γλέντια!

Επένδυση στο μέλλον

Να και μια είδηση που χρειάζεται μεγαλύτερη διάχυση απ’ αυτή που έχει ήδη! Οι ΟΤΕ και COSMOTE υποστήριξαν τη διοργάνωση του 1ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής για παιδιά Δημοτικού, από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό WRO Hellas. Μέσα στην κρισάρα έρχονται και δείγματα αισιοδοξίας και διάθεσης διάκρισης και υποστήριξης των νέων και παιδιών. Ίσως να είναι καλύτερο αντί να μηρυκάζουμε συνεχώς αυτά που μας πονάνε να στρέψουμε το βλέμμα μας στους τρόπους γιατρειάς. Ας φροντίσουμε τα εκκολαπτόμενα μυαλά της κοινωνίας μας προσβλέποντας σ’ ένα κοντινό μέλλον χωρίς τα πάθη του παρελθόντος. Είναι σίγουρα αναγκαία συνθήκη για ένα καλύτερο μέλλον η προσπάθεια να διορθωθούν τα κακώς κείμενα δεν είναι όμως και ικανή. Ικανότερη είναι να προσπαθούμε να αναπτύξουμε και στη χώρα μας αυτά που είδαμε και θαυμάσαμε στις προσεγγίσεις των «κουτόφραγκων» όπου πολλοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε. Μη φοβάστε παιδιά! Δε δαγκώνει!

Του Έλληνα ο τράχηλος…

Άλλο τρανταχτό παράδειγμα πως η υπερφορολόγηση δεν αποδίδει (μακροπρόθεσμα) είναι η χρήση κινητής τηλεφωνίας. Διάβασα προσφάτως πως ο Έλληνας μίλησε το 2014 κατά μέσο όρο 4 ώρες στο κινητό του και ξόδεψε συνολικά 10 ευρώ γι’ αυτό! Σημειωτέον πως εμμέσως πλην σαφώς η φορολόγηση που του εφαρμόζεται για τη χρήση του κινητού του είναι του 38% (το δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη!) δηλαδή από τα 10 ευρώ τα 3,8 θα πάνε στους φόρους! Είναι σημαντικό αυτό το έσοδο για το κρατικό ταμείο, ρωτάω εγώ; Εκείνο που ξέρω εγώ είναι πως ως λαός, το έχουμε στο αίμα μας να βρίσκουμε τον τρόπο να ξεγλιστράμε απ’ αυτό που μας ζορίζει, το μάθαμε από εποχής Τουρκικού Ζυγού και το εφαρμόζουμε έκτοτε… Γιατί λοιπόν δεν ξεκινάτε, κύριοι αρμόδιοι, απ’ αυτό ως δεδομένο και να διαμορφώσετε ανάλογα τις τακτικές σας φορολόγησης μας γιατί αλλιώς δε σας βλέπω να βγαίνετε. Σαν σκύλος που δαγκώνει την ουρά του μου φαίνεται και τίποτε άλλο. Νομίζω;