Ανοιχτοί λογαριασμοί 14 Μαρτίου 2015

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

Τι το συζητάτε τόσα χρόνια συναλλαγές με το εξωτερικό και ακόμη δεν το μάθατε. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα business is business και fun δεν χωράει. Να ξεχωρίζουμε το τερπνό από το ωφέλιμο διαφορετικά μπλέκουμε σε σχέσεις ψυχοφθόρες και άκρη δεν βγαίνει. Να από τον Δεκέμβριο και δώθε πολλών επιχειρήσεων οι ξένοι προμηθευτές ξαναγυρίζουν στις συνήθειες της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90 που οτιδήποτε αγοράζονταν από το εξωτερικό προπληρώνονταν. Τώρα λοιπόν που θα αρχίσετε να βλέπετε ότι λείπουν προϊόντα που μέχρι πρότινος βρίσκονταν εύκολα, να ξέρετε πως συμβαίνει γιατί η αγορά τους έπρεπε να προπληρωθεί. Αλλά πολύ σωστά ο εισαγωγέας αρνήθηκε να αλλάξει τη συνήθεια τόσων ετών και προτίμησε να αφήσει το προϊόν στη μαμά του. Ήδη κάποια πρωτοκλασάτα προϊόντα έχουν αρχίσει να σπανίζουν. Επίσης έχει παρατηρηθεί δυσχέρεια στην παραγωγή λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων αφού κάποια χημικά προϊόντα δεν φτάνουν στην Ελλάδα.

Όλο λόγια

Όλο μέτρα όλο μέτρα! Να σώσουμε εκείνους, να διαφυλάξουμε τους άλλους, να δώσουμε δουλειά στους μεν, να ελέγξουμε τους δε, πολύ ντόρος γίνεται και στην ουσία στο ίδιο σημείο βρισκόμαστεεεεεεεε! Οι χαμηλόμισθοι καταποντίζονται ακόμη πιο κάτω, οι άνεργοι μένουν άνεργοι, αλλά κατ’ άλλα ιδρώνουμε στην προσπάθεια για επανεκκίνηση της αγοράς, να βγει χρήμα και να κινηθεί για να πάρουμε τάχα μια ανάσα. Ούτε λόγος όμως για κάποια ρύθμιση που να επιτρέπει στους άνεργους και άφραγκους πια μεσήλικες ή νέους ή μονογονείς που έχασαν τα πάντα, να καταφέρουν να μπουν σε μια σειρά παραγωγική και να επιζήσουν. Καλά κάνουν και αυτοί και ανεβαίνουν μέχρι τη γείτονα Βουλγαρία, όπου το τυρί και το ψωμί κοστίζουν το ένα πέμπτο απ’ ότι στην Ελλάδα, τα χαρτικά και τα σαμπουάν επίσης, οι ντομάτες και τα λεμόνια ας μη το συζητήσουμε και τις πατάτες σχεδόν τις χαρίζουνε. Για να κάνεις δε έναρξη μια επιχείρηση χρειάζεται 1 ευρώ και 20 λεπτά της ώρας. Μη σου πω δε πόσα χρειάζεσαι για να βρεις το χώρο να εγκαταστήσεις την επιχείρηση σου. Τα συμπεράσματα δικά σας. Όλα τα υπόλοιπα τα μεταφέραμε στη Βουλγαρία.

Γκουρμέ επιλογές

Τι πρεμούρα, τι φροντίδα, τι ανθρωπισμός! Λυπηθήκανε εκείνα τα παιδάκια που λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα και πέσανε από πάνω και κατέληξαν να τα μπουκώσουν τα παιδιά και να δείξουν τον καλό τους χαρακτήρα και τη μέριμνα. Η τελευταία μέριμνα θα δοθεί με διαγωνισμό και θα μοιράσει στα σχολεία κουτάκια τα οποία θα περιέχουν ένα μήλο, ένα πορτοκάλι, μία φρουτοσαλάτα, ντοματίνια βελανίδι και αγγουράκια τύπου Κνωσού. Το μήλο το ξέρετε, το πορτοκάλι επίσης, η φρουτοσαλάτα θέλει φαντασία, το ντοματίνι βελανίδι πωλείται στην αγορά προς 1,20 ευρώ τα 200 γραμμάρια και τα αγγουράκια τύπου Κνωσού κυκλοφορούν στη χαμηλή τιμή των 4,10 ευρώ το κιλό. Προφανώς οι προσφορές περιλαμβάνουν προϊόντα που παράγονται κατά τόνους ώστε να ικανοποιηθεί όλος ο αριθμός των πεινασμένων παιδιών. Φραουλίτσες τίποτα; Αχλάδια; Ακτινίδια όχι; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως η επιλογή των προϊόντων έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Να φάνε, να χαρούνε, να παίξουνε (με τα ντοματίνια τι άλλο να κάνουνε τα παιδάκια) και τα αγγουράκια στη μαμά και τον μπαμπά για τη μεσημεριανή σαλάτα.

Αγνώστου προελεύσεως

Φέτος το Πάσχα που το περιμένουμε πως και πως, μπας και πέσει κανένα κοψιδάκι ρεφενέ, τα μάτια σας δεκατέσσερα και τα αυτιά σας άλλα τόσα από πού θα ψωνίσετε τον παραδοσιακό οβελία και τα συμπαρομαρτούντα. Πολύ αξιόπιστες πηγές λένε ότι ο Νέστος και ο Έβρος θα κατεβάσουνε καραβιές τα αμνοερίφια από γείτονες χώρες (υπολήψεις ως γνωστόν πια δεν θίγουμε) που θα περιμένουν στην ουρά στα σύνορα για να αποκτήσουν την πολυπόθητη ελληνική «ιθαγένεια». Και να βγουν πια νόμιμα και με τη βούλα στην αγορά. Δεν με πειράζει το βουλγάρικο ή το ρουμάνικο κατσικάκι. Με πειράζει που κάποιοι εκμεταλλεύονται το συναίσθημα και μου το πλασάρουν για ελληνικό. Και με πειράζει εξίσου που όλα αυτά θα συμβούν με τις ευλογίες των Αρχών και την ανοχή των ιθυνόντων (ούτε δώρο κατσικάκι να παίρνατε!!!) Το κάρβουνο για τη θράκα άραγε ελληνικό θα είναι αυτό; Το λαδάκι για το ψήσιμο θα είναι ελληνικό άραγε; Ντομάτες και κρεμμύδια θα φέρω από το σπίτι. Άραγε ελληνικά ήταν αυτά όταν τα αγόραζα;

Ήρεμη δύναμη

Ώρες ώρες καταλήγω να σκεφτώ ότι το παιχνίδι είναι προμελετημένο. Ότι όλα στήνονται σε ένα ατέρμονο παιχνίδι ισχύος και τα προβλήματα δεν είναι αληθινά, αλλά στημένα για να εξυπηρετούν συμφέροντα. Τι άλλο να σκεφτείς άμα ακούς ότι στη δικιά σου περιοχή παίζει μπάλα μία κυρία που κατέχει την 103 θέση παγκοσμίως αλλά εσύ δεν ξέρεις το όνομά της (ή κάνεις πως δεν το ξέρεις). Τι να σκεφτείς όταν αυτή η κυρία εξάγει σε 50 χώρες του εξωτερικού κάνοντας 112 εκατ. ευρώ τζίρο και 18 εκατ. ευρώ κέρδη. Πώς να μην πάει το μυαλό σου αλλού και όχι στο στημένο παιχνίδι όταν ακούς πως το ελληνικό φάρμακο θα μπορούσε να καλύψει το 70% των αναγκών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης αλλά τελικώς κατέχει μόνο το 18% της αγοράς. Εγώ θα πω μπράβο στον κ. Δημήτρη Δέμο, της ομώνυμης ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας που κάνει τη δουλειά του καλά και κοιτά να εξελίσσει την εταιρεία του και να αυξάνει τους εργαζομένους του, χωρίς να νοιάζεται για την εκτίμηση προς την επιχείρησή του από το ίδιο του το κράτος. Εύγε και πάντα δύναμη.

Δάσκαλε που δίδασκες

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας έχει πιάσει αμόκ και τα έχετε βάλει τελευταία με τον οπλαρχηγό τον Γκίκα και τον έχετε θέσει στη μπούκα (του κανονιού)! Τι έκανε τάχα ο άνθρωπος που δεν το έχουν κάνει ένας σεβαστός αριθμός άλλων συμπολιτών μας. Θέμα το κάνατε ανατολικό και ολημερίς ολονυχτίς γι’ αυτό μιλάτε. Έβγαλε μερικά λεφτά στο εξωτερικό ο άνθρωπος και κάτι έγινε. Γιατί δηλαδή ο Γκίκας είναι το θέμα, όλοι οι άλλοι της λίστας; 96 από εδώ, 215 από εκεί, 147 από την άλλη, μαζεύεται ένας σεβαστός αριθμός ατόμων με καταθέσεις στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο, στα Κέιμαν, στο Τζέρσεϊ. Αυτών δηλαδή λεφτά δεν είναι; Γιατί ο οπλαρχηγός; Για κοιτάξτε τους άλλους πρώτα και αφήστε τον Γκίκα κατά μέρος που στο κάτω κάτω μπήκε τελευταίως στη λίστα ο άνθρωπος. Στο κάτω κάτω τα λεφτά που κέρδισε με τον ιδρώτα του προσώπου του θέλησε να διαφυλάξει. Εσείς άλλωστε το ίδιο δεν κάνετε κάτω από το στρώμα δεν τα φυλάτε; Του Γκίκα απλώς είναι περισσότερα και δεν χωρούσαν κάτω από το στρώμα. Αυτή η μανία σας να κάνετε τη τρίχα τριχιά. Αμάν πια!

ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΙΖΟΛΑ

Τις καλλιέργειες τις στενάξαμε… απαγορεύονται. Την κλωστοϋφαντουργία την έφαγε η κακιά μαρμάγκα. Τον καπνό του έμεινε μόνο το όνομα… ποικιλία Ξάνθης. Ρακή και τσίπουρο στη μαύρη. Όλα στο βωμό της συμμετοχής στη μεγάλη παγκόσμια οικογένεια και μετά σου λέει οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, δεν ξέρουν να δουλεύουν, δεν έχουν διάθεση, όλο ρούμπα και νησιά. Τι μας λέτε καλέ; Και για του λόγου το αληθές ο κ. Δημητρίου ξεκινά μια προσπάθεια που εύχομαι να ακουστεί τόσο μακριά για να βγουν τα μάτια ορισμένων. Όσοι δεν τον ξέρετε έχει την αντιπροσωπεία της Singer και της Toyotomi στην Ελλάδα. Είπε λοιπόν και εγώ επιστρέφω στην παραγωγή ηλεκτρικών ειδών και δη κουζινών έως και ψυγείων με την γνωστή ιστορική ονομασία Ι-ΖΟ-ΛΑ. Ναι πολύ καλά ακούσατε ΙΖΟΛΑ. Το σήμα που γεννήθηκε το 1930 και πέρασε στην κυριότητα του κ. Δημητρίου το 2009. Θα αναδυθεί από τις στάχτες του και ευχόμαστε να φθάσει σε εκείνες τις καλές εποχές που παρήγαγε 800.000 συσκευές και απασχολούσε 2.500 εργαζόμενους. Εκεί να δεις επενδύσεις μετά και ντόπιες κιόλας!