Η «πρώτη φορά Αριστερά Κυβέρνηση» κάνει καλά τη δουλειά της – Διότι αυτό επιτάσσει το DNA των στελεχών της

Του Γιάννη Μιχαήλ

Η δυο μηνών – και κάποιων ημερών κυβέρνηση, πιστεύω ακράδαντα, ότι επιτελεί άριστα το έργο της, σύμφωνα με το πνεύμα, τα θέλω, τις αντιλήψεις και τις δοξασίες των μελών που την απαρτίζουν, «πειθόμενοι τοις κείνων ρήμασι», δηλαδή των πνευματικών τους ταγών, στα νάματα των οποίων γαλουχήθηκαν.

Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι θα είναι άκαιρες και εκτός τόπου οι διαμαρτυρίες που εκφράζονται από διάφορους αντιρρησίες για τα έργα, τις ημέρες και τα πεπραγμένα της «πρώτη φορά Αριστερής κυβέρνησης».

Χωρίς να επιδιώκω, την ευλογία της δημοσιογραφικής μου γενειάδος, θα αναφερθώ σε ένα άρθρο μου, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν από τις εκλογές, στο οποίο επισήμανα ότι από τις κάλπες δεν θα αναδυθεί απλά και μόνον μια κυβερνητική μεταβολή, όπως είχαμε συνηθίσει τα τελευταία 40 χρόνια με την αλληλοδιαδοχή ΠΑΣΟΚ – ΝΔ στην εξουσία. Τώρα οι νεοεπερχόμενοι από τον πλανήτη της ουτοπίας, θα ανατρέψουν τα πάντα. Η άποψη εκείνη δεν ήταν απόσταγμα κάποιας νοσηρής ιδεοληψίας, με στόχο την συγγραφή σεναρίων τρόμου. Ήταν απλά μια ψύχραιμη διύλιση όλων όσων ακούγαμε με περισσή αυταρέσκεια και οίηση από τα στόματα εκείνων, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να «έλθουν εν τη βασιλεία των». Ελέγοντο, δηλαδή, απίθανα πράγματα που είχαν σχέση με το σκίσιμο μνημονίων, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, για ζουρνάδες και νταούλια για να χορεύουν οι Ευρωπαίοι και πάρα πολλά άλλα ηχηρά παρόμοια, που ήταν ηλίου φαεινότερον, ότι ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Όπερ, βέβαια, και εγένετο.

Σήμερα ζούμε και βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η πρώτη «Αριστερή Κυβέρνηση» που διοικεί τη χώρα, συνεπικουρούμενη και από ένα ανερμάτιστο ακροδεξιό κομμάτι φαίνεται ότι αποστρέφει το πρόσωπό της, από τον ευρωπαϊκό… δυνάστη και αναζητά νέα πεδία συνεργασιών σε συγγενικούς ιδεολογικούς χώρους, οι οποίοι έχουν τις καταβολές τους στα βάθη του περασμένου αιώνα. Το γεγονός αυτό είναι αντιληπτό δια γυμνού οφθαλμού. Οι κυβερνώντες, μπορεί να διακηρύττουν ότι αποδέχονται τα συμφωνηθέντα με τους θεσμούς, όμως την ίδια ώρα, όχι μόνο κωλυσιεργούν και εν πολλοίς εμπαίζουν τους συνομιλητές τους, βάζοντας σε κίνδυνο την πορεία της χώρας, αλλά στρέφουν τα βλέμματά τους προς Ανατολάς εκεί που άλλοτε μεσουρανούσε η κραταιά Σοβιετική Ένωση. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να προξενεί καμία ιδιαίτερη εντύπωση. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ενθυμούνται ότι το 90% των στελεχών που απαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προέρχονται από τις τάξεις της «θρυλικής» ΚΝΕ και κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ενεδύθησαν τον ιδεολογικόν μανδύαν που έφερε τις υπογραφές του Μαρξ, του Λένιν, του Στάλιν και άλλων διανοητών του… αριστερού ρεύματος.

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός κάνοντας την ανάγκην φιλοτιμίαν συνομιλώντας με Ευρωπαίους ηγέτες ή συντρώγοντας επί 5ωρο με την μέχρι πρότινος «δυνάστιδα του λαού μας» Αγγελική Μέρκελ, δεν αλλάζει τη ροή των πραγμάτων.

Κι αυτό φαίνεται από πολλές ενέργειες και αποφάσεις των κυβερνώντων, οι οποίες  κατατείνουν προς το – ήδη- ξεπερασμένο οικονομικό μοντέλο της πρώην Σοβιετίας.

Ο κ. Λαφαζάνης –αίφνης- τις δυο πρώτες χώρες που επισκέφθηκε ήταν το Αζερμπαϊτζάν και η Ρωσία, επιδιώκοντας συνεργασία για το φυσικό αέριο και τα πετρέλαια. Άλλωστε σ’ αυτές τις χώρες αισθάνεται περισσότερο οικεία. Ο ίδιος υπουργός είναι γνωστόν ότι είναι λάβρος εναντίον οιασδήποτε ιδιωτικοποίησης.

Θα αποφύγω να αναφερθώ στα… κατορθώματα άλλων υπουργών, αλλά και τα όσα απίθανα συμβαίνουν με την πρόεδρο της Βουλής, γεγονότα τα οποία δίνουν άφθονο υλικό για τη συγγραφή ευθυμογραφημάτων. Θα σταθώ όμως στο μείζον θέμα της Παιδείας, επικεφαλής της οποίας τοποθετήθηκε ένας δογματικός πανεπιστημιακός, ο κ. Μπαλτάς, ο οποίος –άκουσον, άκουσον- είναι πολέμιος της αριστείας στα σχολεία. Προφανώς ο κύριος υπουργός αγνοεί το γεγονός, ότι για να πάει μπροστά μια χώρα, απαιτείται να στηριχθεί σε δύο πυλώνες. Στην Παιδεία και στο δίδυμο αδελφάκι του, τον Πολιτισμό. Κάτι τέτοιο, όμως, για την περίπτωση της χώρας μας είναι ανέφικτο. Εδώ επικρατούν άλλες λογικές και άλλα δεδομένα. Μπορεί ο υπόλοιπος κόσμος να προχωρά μπροστά με ιλιγγιώδη ταχύτητα, η μοιραία Ελλάδα, όχι μόνον δεν κάνει καμία προσπάθεια να ξεκολλήσει από το τέλμα, αντίθετα κάνει βήματα προς τα πίσω ολοταχώς. Το αποτέλεσμα είναι να βιώνουμε καθημερινά δίπλα μας άπειρα παρακμιακά φαινόμενα. Από τα οποία, φαίνεται ότι δύσκολα θα απαλλαγούμε. Ο νοών, νοείτω.

Και για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω, γι’ αυτά που γράφω θα παραθέσω τα λόγια ενός οξυδερκή και πνευματώδη λόγιου, του Εμμανουήλ Ροΐδη. Πριν από περίπου ενάμιση αιώνα, ο Συριανός συγγραφέας, αποτύπωνε, με καίριο τρόπο, τη συμπεριφορά των Ελλήνων. «Κάθε τόπος έχει το δεινόν του. Η Αγγλία τας ομίχλας. Η Βλαχία τας ακρίδας. Και η Ελλάς τους Έλληνες». Ο διορατικός  Ροΐδης διαισθανόταν προφανώς, ότι τα όσα έγραφε για τους Έλληνες, θα ίσχυαν εις το διηνεκές.  Όλα είναι ζήτημα DNA. Και το νουκλεϊκό αυτό οξύ που βρίσκεται στους εγκεφάλους των σημερινών κυβερνώντων, αν αποκωδικοποιηθεί, θα κατανοήσουμε από πού έχουν κληρονομήσει τις φαεινές τους ιδέες.