WS Journal: Στο μυαλό του Ομπάμα -Τι μπορεί να κάνει για την ελληνική κρίση

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων εβδομάδων η μέριμνα των ΗΠΑ γύρω από το ελληνικό θέμα είναι αξιοπρόσεκτη γιατί παρουσιάζεται δημόσια. Ήδη, από το Φεβρουάριο ο Ομπάμα ανταγωνίσθηκε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ως προς τη συνέχεια της λιτότητας.

Ο Σάιμον Νίξον της Wall Street Journal γράφει για το ρόλο που επιδιώκει να παίξει ο αμερικανικός παράγοντας και για τις δυνατότητες που έχει να παρέμβει στις εξελίξεις. Από εκείνη την παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ μέχρι και πρόσφατα, καμία άλλη δημόσια νύξη δεν είναι εμφανιστεί από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Τα πάντα άλλαξαν λίαν προσφάτως με τις τηλεφωνικές επικοινωνίες Λιου-Τσίπρα, αλλά και τις δηλώσεις του πρώτου στην πρόσφατη συνάντηση των G7. Εκεί έκανε λόγο για μεγαλύτερη ευελιξία, προειδοποιώντας και τις δύο πλευρές ότι η μικροπολιτική είναι ένα επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα.

Τι δείχνει η παρέμβαση

Κατά τον Νίξον, η παρέμβαση του Λιου δείχνει πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση. Τη στιγμή που η Αθήνα διαμηνύει ότι πλησιάζει η συμφωνία, το κλίμα στους G7 ήταν ότι παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, δεν τίθεται θέμα άμεσης επικύρωσης μιας συμφωνίας. Και τούτου διότι τα «καυτά» θέματα της φορολογίας, της αγοράς εργασίας και του συνταξιοδοτικού εξακολουθούν να απομακρύνουν τη μία πλευρά από την άλλη.

«Εν τω μεταξύ, ο χρόνος περνά. Δεν είναι σαφές αν η Αθήνα θα μπορέσει να βρει χρήματα για να πληρώσει το ΔΝΤ και οι δύο πλευρές θα προσπαθήσουν να έρθουν σε μια συμφωνία τις επόμενες ημέρες έτσι ώστε να εκταμιευτούν τα απαραίτητα κονδύλια», αναφέρει ο Νίξον και εν συνεχεία μπαίνει στην ουσία του θέματος: θα μπορέσουν οι ΗΠΑ να συμβάλλουν στον τερματισμό του ελληνικού δράματος;

Ο ρόλος των ΗΠΑ

Όπως αναφέρει ένας ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ, «όχι, η παρέμβαση του Λιού δεν θα βοηθήσει. Αν θέλουν οι ΗΠΑ να μετέχουν στο θέμα της Ελλάδας, τότε θα πρέπει να βάλουν χρήματα στο τραπέζι». Επιπροσθέτως, σημειώνει πως οι δηλώσεις του Λιου ενδέχεται να οξύνουν ακόμη περισσότερα τα πνεύματα και η Ευρώπη να σκληρύνει ακόμη περισσότερο τη στάση της, καθώς θα θεωρήσει παρέμβαση των ΗΠΑ στα θέματα της Ευρώπης.

Το πιο σημαντικό είναι ότι φοβούνται πως οι δηλώσεις Λιου θα τροφοδοτήσουν τις αυταπάτες της Αθήνας ότι θα συνεχίσει να απολαμβάνει ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας λόγω της γεωπολιτικής σημασίας της, και ότι η αμερικανική προστασία θα εξασφαλίσει στην Ελλάδα το δικαίωμα να συνεχίσει τη μικροπολιτική της.

Υποτιμούν τις συνθήκες

Η κριτική των Ευρωπαίων δεν σταματά εκεί: φοβούνται ότι η αμερικανική κυβέρνηση υποτιμά τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει μια πιθανή παράδοση της Ευρωζώνης στα αιτήματα της Ελλάδας. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολιτικά απαράδεκτο, καθώς θα ξήλωνε -επί της ουσίας- τους κανόνες της Ευρωζώνης και θα έθετε -μακροπρόθεσμα- τη νομισματική ένωση σε κίνδυνο.

Ευαίσθητοι

Βέβαια, και οι ΗΠΑ γνωρίζουν πόσο ευαίσθητα είναι αυτά τα ζητήματα. Γι’ αυτό και άνθρωποι που γνωρίζουν, λένε πως στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο Λιου με τον Τσίπρα του είπε πως η πρώτη δουλειά της Αθήνας είναι να σηκώσει τα μανίκια και να δουλέψει πάνω στις μεταρρυθμίσεις. Το θέμα είναι, όμως, ότι δεν είναι μόνο η Αθήνα που ανθίσταται στις μεταρρυθμίσεις. Είναι και οι πιστωτές που εμφανίζονται διχασμένοι ως προς αυτές. Το ΔΝΤ επιμένει στο συνταξιοδοτικό, τη στιγμή που μέλη της Ευρωζώνης αναφέρουν πως κάτι τέτοιο θα βαθύνει ακόμη περισσότερο την ύφεση της Ελλάδας. Το ΔΝΤ, όμως, συνεχίζει να αντιδρά και να θέτει ως προαπαιτούμενο αυτές τις αλλαγές για να δώσει χρήματα – σε άλλη περίπτωση, θα πρέπει η Ευρωζώνη να προχωρήσει σε ελάφρυνση του χρέους. Ειδικά στο τελευταίο θέμα, το ΔΝΤ είναι αμετακίνητο. Από το 2010 έχει επικριθεί ευρέως για την αισιόδοξη εκτίμηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Ωστόσο, η έγκριση του ΔΝΤ για οποιαδήποτε συμφωνία θα είναι απαραίτητη για πολλές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης για να τους παράσχει πολιτική κάλυψη ενόψει της νέας βοήθειας προς την Ελλάδα.

Το παζάρι

Η μόνη λύση, αναφέρει ο Νίξον, είναι να υπάρξει ένα παζάρι ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η Αθήνα να συμφωνήσει στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και σε αντάλλαγμα να λάβει ένα μικρότερο στόχο για το έλλειμμα και μια δέσμευση της Ευρωζώνης ότι θα της δώσουν μια βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση και μια μακροπρόθεσμη ανακούφιση του χρέους. Το θέμα είναι αν αυτό το «μεγάλο παζάρι» θα καταλήξει σύντομα σε αποτέλεσμα, πριν η Ελλάδα οδηγηθεί σε χρεοκοπία.

Στο μυαλό των ΗΠΑ

Ο Νίξον μπαίνοντας στο μυαλό του Ομπάμα και των αμερικανικών φορέων πολιτικής, αναφέρει πως οι ΗΠΑ ανησυχούν πολύ για τον πιθανό αντίκτυπο που θα έχει στην παγκόσμια οικονομία αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και κινδυνεύσει να φύγει από το ευρώ. Παρά τα ενισχυμένα εργαλεία που έχει πλέον η Ε υρωζώνη. Το φάντασμα της; Lehman Brothers εξακολουθεί να καθορίζει τη σκέψη τους «Σε κλίμακα από το 1-10, η Lehman είναι στο 10 και η ελληνική χρεοκοπία στο 6», αναφέρει υπάλληλος των ΗΠΑ.

Οι Ευρωπαίοι αντιτείνουν πως τέτοια σύγκριση είναι λανθασμένη και ότι οι κίνδυνοι της ελληνικής χρεοκοπίας είναι διαχειρίσιμοι – συν ότι λένε πως δεν θα αφήσουν, τελικά, την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ.

Πράγματι, οι φορείς χάραξης πολιτικής της Ευρωζώνης φαίνονται όλο και περισσότερο πεπεισμένοι ότι μια ελληνική χρεοκοπία δεν θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια έξοδο από το ευρώ και έτσι δεν θα είναι το τέλος της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε ακόμη και να είναι ο μόνος τρόπος για να πειστεί η Αθήνα να δεχτεί τους αναγκαίους συμβιβασμούς.

Πηγή: iefimerida.gr