Ο διεθνής Τύπος δεν μας ξεχνά ούτε πασχαλιάτικα – Washington Post: Πίσω στη δεκαετία του ’80 επέστρεψαν οι φτωχοί στην Ελλάδα – Guardian: Το ελληνικό χρέος και η παλιά διαφωνία για το Πάσχα!

Την τελευταία επταετία, η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας εξαφάνισε οποιαδήποτε πρόοδο κατάφεραν να σημειώσουν οι φτωχοί αυτής της χώρας τα προηγούμενα 28 χρόνια, γράφει σε άρθρο της η Washington Post.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκεφτεί κανείς το πόσο ιστορική υπήρξε η ύφεση της Ελλάδας, αναφέρει το δημοσίευμα Η οικονομίας της μειώθηκε όσο περίπου και των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης. Ο δείκτης ανεργίας έφτασε στο 28%. Και οι πόλεις γέμισαν με νέφος τους χειμώνες, γιατί οι πολίτες της δεν μπορούν να θερμάνουν τα σπίτια τους με άλλο τρόπο παρά να κάψουν ότι έχουν στα χέρια τους. «Σκεφτείτε αυτό το τελευταίο. Πιθανότατα μας δίνει την καλύτερη ρεαλιστική εικόνα για το πώς ήταν να ζεις την ύφεση της Ελλάδας», σημειώνει ο συντάκτης της αμερικανικής εφημερίδας.
Ο ίδιος, παραθέτει και ένα δεύτερο τρόπο για να αντιληφθεί κανείς την πραγματική διάσταση της κρίσης στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας ένα διάγραμμα. Αυτό, δείχνει πόσα χρήματα οι Ελληνες, από το πλουσιότερο μέχρι το φτωχότερο 10%, είχαν μετά από τον υπολογισμό των φόρων και του πληθωρισμού τα τελευταία 40 χρόνια. Υπήρξε για όλους ένα μεγάλο άλμα μετά από τη χούντα, μία μεγάλη στασιμότητα από τα μέσα του ’80 έως τα μέσα του ’90, ένα ακόμη μεγαλύτερο άλμα- ιδιαίτερα για τους πλούσιους- μετά από αυτό και μετά η μεγάλη συντριβή που έσβησε τα κέρδη 30 χρόνων, ή παραπάνω. Οι πλούσιοι Ελληνες τα έχουν καταφέρει λίγο καλύτερα από τους υπόλοιπους, με το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημά τους να πέφτει «μόνο» στο επίπεδο του 1985. Αλλά οι φτωχοί έχουν πέσει ακόμη περισσότερο, πίσω στο επίπεδο που βρίσκονταν το 1980, σύμφωνα με την Washington Post.

Για αυτό δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι η Ελλάδα πράγματι έχει ανθρωπιστική κρίση, τονίζει το δημοσίευμα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το έχει θέσει αυτό ως προτεραιότητα- θέλουν κουπόνια για τους πεινασμένους, περίθαλψη για τους άρρωστους και ηλεκτρικό για εκείνους που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, αλλά ακόμη και με μία περιορισμένη νίκη στον πρώτο γύρο διαπραγματεύσεων με την Ευρώπη δεν είναι ξεκάθαρο από πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα, σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα. Ή αν θα έχει αυτά που χρειάζεται για να αποπληρώσει τους δανειστές της. Δεν έχει βοηθήσει ότι όλη αυτή η πολιτική αβεβαιότητα σκότωσε την εκκολαπτόμενη ανάπτυξη, πολύ σχετική έννοια σε αυτή την περίπτωση, και έστειλε προς τα κάτω πάλι την οικονομία.

«Θα χρειαστεί πολύς, πολύς χρόνος προτού η Ελλάδα επιστρέψει στο σημείο που ήταν το 2008. Αλλά κάποια στιγμή, θα τα καταφέρει, σωστά;», διερωτάται ο αρθρογράφος.

Διαγραμματική απεικόνιση του εισοδήματος των Ελλήνων από το 1974:

 

Guardian

Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο του Guardian, η σύγκρουση ανάμεσα στην Ελληνική Κυβέρνηση και τους δανειστές της χώρας απηχεί μία πολύ παλαιότερη διαφωνία, ανάμεσα στη Ανατολική  Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, αναφορικά με το Πάσχα και το αληθινό νόημα της σημαντικής αυτής χριστιανικής γιορτής.

Κάνοντας έναν ενδιαφέρον παραλληλισμό ανάμεσα στις κοσμοθεωρίες που εκφράζουν τα δύο διαφορετικά δόγματα του Χριστιανισμού, ο αρθρογράφος Giles Fraser βασίζει την θεωρία του στην εξής απλής διαπίστωση: Η Ανατολική ορθόδοξη εκκλησία, που αποσχίστηκε από τη Ρωμαιοκαθολική το 1054 λόγω αγεφύρωτων διαφορών, βιώνει το Πάσχα ως μία γιορτή για τη νίκη του Ιησού επί του θανάτου, εστιάζοντας στο στοιχείο της Ανάστασης.

Αντίθετα, η δυτική εκκλησία εστιάζει στο στοιχείο της Σταύρωσης, του μαρτυρίου. «Οι άνθρωποι έχουν αμαρτήσει απέναντι στο Θεό και αυτό τους επιβαρύνει με ένα χρέος που πρέπει να πληρωθεί», αναφέρει το άρθρο. Για να ισορροπήσει η ζυγαριά, η ανθρωπότητα πρέπει να εξιλεωθεί. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσα από τη θυσία του θεανθρώπου, που επωμίζεται το χρέος μας και το πληρώνει με το αίμα του. Επομένως, για τη δυτική εκκλησία, η λύτρωση θυμίζει «λογιστική πράξη», σχολιάζει ο αρθρογράφος.

Για τους ορθόδοξους, το Πάσχα συμβολίζει το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου. Το σημαντικό στοιχείο δεν είναι η σταύρωση, αλλά η ανάσταση, η σωτηρία, η απόδραση από τον θάνατο.

«Αξίζει να αναγνωρίσει κανείς ότι αυτές οι τελείως διαφορετικές ερμηνείες υποστηρίζουν δύο αντίθετες ηθικές κοσμοθεωρίες και διαφορετικές προσεγγίσεις της οικονομίας γενικότερα και του καπιταλισμού ειδικότερα», συμπληρώνει ο αρθρογράφος και καταλήγει: «Ο Τσίπρας εντάσσεται περισσότερο στο ελληνορθόδοξο στρατόπεδο αναφορικά με τη λύτρωση. Και η Άνγκελα Μέρκελ, ως κόρη Λουθηρανού ιερέα, υποστηρίζει κυρίως το δυτικό. Εκείνος θέλει να σπάσει τα δεσμά της χώρας από το θανάσιμο χρέος. Εκείνη πιστεύει ότι το χρέος πρέπει να ξεπληρωθεί, ανεξάρτητα από το πόσο αίμα θα πρέπει να χυθεί για αυτόν τον σκοπό».