Θα πιουν μέχρι τέλους το νέκταρ της εξουσίας

Το σύμφωνο συμβίωσης και οι όρκοι πίστης για «κοινή πορεία μέχρι το τέλος της διαδρομής» συνομολογήθηκαν ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Καμμένο σε δημόσια θέα και επισφραγίστηκαν με θερμότατο εναγκαλισμό, συνοδευόμενο από διάπλατα χαμόγελα ευτυχίας, δείγμα ότι η σχέση αυτή θα μακροημέρευε.

Οι σκηνές αυτές έλαβαν χώρα -για όσους δεν ενθυμούνται- το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου του 2015 όταν ο «σοφός λαός» παρέδωσε το κλειδί της εξώπορτας του Μαξίμου στον ΣΥΡΙΖΑ κι ένα αντικλείδι στους ΑΝΕΛ – σε δύο άκρα αντίθετα κόμματα, τα οποία υποτίθεται ότι τα χώριζε ιδεολογική άβυσσος.
Παρόμοιες εικόνες επαναλήφθηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους για να επιβεβαιωθεί πλήρως ότι η σχέση ανάμεσα στους δύο συντρόφους υπερβαίνει κατά πολύ ακόμα και τους δεσμούς αίματος. Είναι κάτι πιο δυνατό. Αφορά το νέκταρ της εξουσίας.
Έτσι, όλα τα σενάρια που συχνά-πυκνά γράφονται για τις σχέσεις Τσίπρα – Καμμένου, ότι δήθεν περνούν από δοκιμασία, διαψεύδονται εν τοις πράγμασι. Εάν υπήρχε η ελάχιστη πιθανότητα να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση ο υπουργός Άμυνας και άμεσος συγκυβερνήτης του πολιτικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα το είχε ήδη κάνει.
Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ είναι -όπως διακηρύσσει παντού- σφόδρα αντίθετος με τη Συμφωνία των Πρεσπών και απειλεί ότι, όταν γίνει η ψηφοφορία στη Βουλή, θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση – και το ίδιο θα πράξουν και όσοι βουλευτές θα του απομείνουν μέχρι τότε.
Ο συνοδοιπόρος του Τσίπρα, από τη μία πλευρά απειλεί ότι θα «ρίξει» την κυβέρνηση διαφωνώντας με την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας αλλά, από την άλλη, παραχωρεί όλο το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να ολοκληρωθεί η Συμφωνία. Το άκρον άωτον του αμοραλισμού! Διαφωνώ με την προδοτική συμφωνία, την καταδικάζω μετά βδελυγμίας αλλά δεν θα προβώ σε ενέργειες αυτοχειριασμού.

Ο χώρος της πολιτικής ανέκαθεν δεν ήταν… αγγελικά πλασμένος, μιας και υπήρχαν έριδες, διαξιφισμοί, αντιπαλότητες, διαφωνίες. Οτιδήποτε όμως κι αν συνέβαινε, εκινείτο σε όρια συντεταγμένα και προδιαγεγραμμένα. Σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί. Η τετραετής διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποσυνθέτει κάθε μέρα και κάποιον κοινωνικό ιστό με αποτέλεσμα η χώρα να αποδυναμώνεται από τα υγιή κύτταρα και οι πολίτες να βυθίζονται στον βάλτο της αβεβαιότητας.
Δεν θα κομίσουμε «γλαύκα στην Αθήνα» γιατί τα γεγονότα είναι ευκρινή από κάθε καλόπιστο παρατηρητή. Μόνο όποιος εθελοτυφλεί και φορά παρωπίδες παραβλέπει όσα συμβαίνουν γύρω του. Η κυβέρνηση συνεχίζοντας την τακτική του ασύστολου ψεύδους που εγκαινίασε από την πρώτη στιγμή της ανάληψης εξουσίας (αλλά και πολλά χρόνια πριν), επιχειρεί παντοιοτρόπως να αλλοιώσει κάθε γεγονός κάνοντας το άσπρο-μαύρο.
Αρχιερέας τους ψεύδους ο πρωθυπουργός και έπεται το υπόλοιπο κυβερνητικό ιερατείο, εθισμένο κι εκείνο στα γνωστά τροπάρια, τα οποία εμπνεύστηκαν φωστήρες (παλαιόθεν) που αυτοχαρακτηρίστηκαν αριστεροί επαναστάτες. Την παντιέρα της αριστεροφροσύνης επισείουν σήμερα ημιμαθείς και ανιστόρητοι πολιτικάντηδες, καθώς επιχειρούν να επαινέσουν τα καταστροφικά -και χωρίς αντίκρισμα- επιτεύγματά τους.

Δηλώνει αίφνης ο οιηματίας κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος το ακόλουθο ευτελές επιχείρημα προκειμένου να ξεγελάσει τους πολίτες που τον ακούνε: «Με την ονομασία των Σκοπίων σε Β. Μακεδονία τελειώνει μια διαμάχη που δηλητηρίαζε όχι μόνο τις σχέσεις των δύο χωρών αλλά επηρέαζε αρνητικά την περιοχή των Βαλκανίων». Εάν η δήλωση αυτή γινόταν σε κάποια άλλη περιοχή της υδρογείου, πολύ πιθανό να γινόταν ασμένως αποδεκτή.

Όμως ο κ. Τζανακόπουλος την έκανε για να την ακούσουν Έλληνες πολίτες και να χειροκροτήσουν τη… μνημειώδη Συμφωνία που υπέγραψε ο προϊστάμενός του Αλέξης Τσίπρας με τον αποπεμφθέντα -λόγω άγριας διαμάχης μετά του Καμμένου- υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.
Η δήλωση του Τζανακόπουλου είναι ψευδής, ανερμάτιστη και δικολαβίστικη. Για τον απλούστατο λόγο ότι μιλάει για «μια διαμάχη» αλλά δεν λέει ποια ήταν αυτή. Είχε ποτέ η Ελλάδα διαμάχη με τα Σκόπια; Υπήρχε από την πλευρά των γειτόνων ένα αίτημα να πάρουν το όνομα Μακεδονία ως μη ώφειλαν. Αυτό λέγεται διαμάχη;
Όσον αφορά το δηλητήριο που επηρέαζε αρνητικά την περιοχή των Βαλκανίων, αυτό μόνο στην αρρωστημένη φαντασία των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ απαντάται και όλων των άλλων παρακεντέδων πολιτικών και μη, οι οποίοι υποστηρίζουν την προδοτική Συμφωνία. Και αλήθεια, ποιο «δηλητήριο» ρίχνει η Ελλάδα στις άλλες βαλκανικές χώρες;
Η χώρα μας πάντοτε ακολουθούσε μια προσεκτική και ήπια πολιτική απέναντι σε όλους τους γειτονικούς λαούς αφού ποτέ δεν διεκδίκησε την παραμικρή πιθαμή εδάφους από κανέναν. Κάτι τέτοιο άλλοι το διεκδίκησαν (και το διεκδικούν), συνεπικουρούμενοι πριν από πολλά χρόνια, αλλά και σήμερα από ορισμένους που έχουν σε ύπνωση τα εθνικά τους αντανακλαστικά.
Τα προβλήματα που ταλανίζουν την πατρίδα μας είναι απείρως μεγαλύτερα από τα φληναφήματα που εκστομίζει ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης σχετικά με «διαμάχες και δηλητήρια». Η κυβέρνηση, αντί να σκύψει πάνω από αυτά και να προσπαθήσει να τα επιλύσει, ασχολείται με μικροπολιτικά τερτίπια, τα οποία προσιδιάζουν στον χαρακτήρα των μελών της και το πολιτικό τους ανάστημα.
Η παρακμή που πλανάται πάνω από τη χώρα είναι πλέον ευδιάκριτη όπου και αν κοιτάξει κανείς. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι παγιδευμένοι στα ψέματά τους και στην ανυπαρξία τους. Αν έχουν ίχνος ευαισθησίας, ας ζυγίσουν τα επιτεύγματα της τετραετίας με αυτά των περασμένων χρόνων. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 (μετά δηλαδή το τέλος του Εμφυλίου) μέχρι τη χρεοκοπία του 2010. Η κάθε επόμενη μέρα ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Η Ελλάδα τότε πήγαινε μπροστά. Τώρα υποχωρεί ραγδαία.
Και η άποψη αυτή δεν είναι φαντασίωση αλλά πραγματικότητα. Αρκεί κάποιος να αναδιφήσει στο παρελθόν για να καταλάβει τη διαφορά. Ο Βρετανός νομπελίστας πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ (1874-1965) έλεγε: «Όσο πιο πολύ πάμε στο παρελθόν, τόσο πιο μακριά στο μέλλον μπορούμε να δούμε»