«Non paper» από το Μαξίμου: Η κυβέρνηση επιθυμεί ενιαία συμφωνία

Κυβερνητικό μπέρδεμα με την πορεία της διαπραγμάτευσης και το πώς επιδιώκει η κυβέρνηση να υπάρξει η όποια συμφωνία με τους δανειστές προέκυψε από το… πουθενά το βράδυ της Τρίτης.

Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται το Μέγαρο Μαξίμου να… «διορθώνει» τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εκτός κι αν τα στελέχη που μετείχαν στη συνεδρίαση του προεδρείου της κοινοβουλευτικής ομάδας δεν κατάλαβαν την ενημέρωση που τους έκανε ο πρωθυπουργός και διέρρευσαν λάθος πληροφορίες!!!

Η ιστορία εξελίχθηκε ως εξής: κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διέρρευσαν αργά το απόγευμα της Τρίτης ότι στη συγκεκριμένη συνεδρίαση ο πρωθυπουργός τους είπε ότι οδεύουμε σε μία συμφωνία σε δύο φάσεις: Η πρώτη αφορά στην τρέχουσα περίοδο, με στόχο την επανέναρξη της χρηματοδότησης -όπου προφανώς περιλαμβάνεται το πακέτο των μέτρων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας- και η δεύτερη, που θα αρχίσει αμέσως μετά για να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο, στην οποία θα περιλαμβάνεται πρώτα και κύρια το ζήτημα του χρέους.

Η ενημέρωση αυτή από τον κ. Τσίπρα επιβεβαίωνε την αρχική επιδίωξη της κυβέρνησης για «συμφωνία-γέφυρα», έστω κι αν στο μεταξύ πολλά άλλαξαν στην πορεία των διαπραγματεύσεων και ο χρόνος περιόρισε τα περιθώρια.

Άλλωστε το περί δύο φάσεων σενάριο συμφωνίας είναι σε αντιστοιχία και με την βασική επιδίωξη τουλάχιστον των «σκληρών» της άλλης πλευράς, που θέλουν να κλείσει κατ’ αρχήν, έστω και με αυτό τον «ευέλικτο» τρόπο η αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος και μετά να γίνει η μεγάλη συμφωνία για τα επόμενα χρόνια.

Με αυτή την εντύπωση λοιπόν έφυγαν από τη συνεδρίαση έμπειρα στελέχη και μάλιστα της προεδρικής πλευράς και όχι της αριστερής -και ίσως «καχύποπτης»- πτέρυγας. Ωστόσο, ελάχιστες ώρες μετά το Μέγαρο Μαξίμου κυκλοφόρησε ένα non paper, με το οποίο διευκρινίζεται ότι η κυβέρνηση επιθυμεί «ενιαία συμφωνία, γεγονός, που έχει κατ’ επανάληψη τονίσει και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας».

Η αλήθεια είναι ότι ΚΑΙ αυτή τη θέση την έχει εκφράσει η κυβέρνηση. Μόνο που και οι δύο θέσεις, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς από την κυβέρνηση, χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί ποτέ τι ακριβώς συμβαίνει και τελικά ποια είναι η εφικτή λύση.

Για παράδειγμα έχει ειπωθεί αρκετές φορές το περί «τμηματικής λύσης» από κυβερνητικά χείλη, εξόχως αρμόδια για το θέμα.

Παραμένει επίσης το ερώτημα εάν είναι έτοιμοι ή διατεθειμένοι οι δανειστές να συμπεριλάβουν στη συζητούμενη συμφωνία το θέμα του χρέους και τι θα κάνει η κυβέρνηση εάν το αρνηθούν; Θα αρνηθεί με τη σειρά της τη «μερική λύση» ή μία «πρώτη λύση» στο πρόβλημα;  Εκτός κι αν ισχύει τούτο: ότι η συμφωνία θα είναι μεν ενιαία και… «αδιαίρετη», αλλά μπορεί να χωρίζεται χρονικά σε δύο φάσεις και να αναπτύσσεται με μία, τρόπον τινά, «ωρίμανση». Να αποτελούν όλες οι «φάσεις», μέρη ενός και μοναδικού πλαισίου συμφωνίας με τους εταίρους.

Σε κάθε περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου επικαλέστηκε στο non paper πλήθος δημόσιων παρεμβάσεων του κ. Τσίπρα για να πείσει ότι πάμε σε «ενιαία συμφωνία».

Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «ο Πρωθυπουργός τόνισε στην ετήσια συνέλευση ΣΕΒ (18.05.2015) ότι με την συμφωνία δεν  επιδιώκει «απλώς μια βραχυπρόθεσμη χρηματοδοτική ανάσα» αλλά να αντιμετωπιστεί «μέσο και μακροπρόθεσμα το χρηματοδοτικό πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου έως ότου βγούμε με ασφάλεια στις αγορές».

Κατά το Μέγαρο Μαξίμου «σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται μια συμφωνία σε δύο ή τρεις φάσεις προκειμένου να εξασφαλίσει προσωρινά την πληρωμή κάποιας δόσης. Αυτή η λογική, που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου, οδηγεί συνεχώς σε νέα μέτρα και ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ασφυξία. Αντίθετα η κυβέρνηση με την ενιαία συμφωνία επιδιώκει να τερματιστεί η λιτότητα, να αποκατασταθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και να ανοίξει η προοπτική ανάπτυξης για την χώρα».

Και παραθέτει την «χαρακτηριστική», όπως λέει, αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα (Economist, 15.05.15) για την συμφωνία που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση.

«Αυτή η συμφωνία προϋποθέτει τα εξής 4 σημεία:

-Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως φέτος και το 2016, ώστε να διασπάσουμε το μηχανισμό αναπαραγωγής της λιτότητας και να ανακτήσουμε τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.

-Να μην έχουμε δεσμεύσεις, υποχρεώσεις για νέες περικοπές. Καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, σε μέτρα, δηλαδή, που θα εντείνουν την κοινωνική ανισότητα και θα ξαναφέρουν την οικονομία στο σπιράλ της ύφεσης.

-Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ώστε να μπει τέλος στον φαύλο κύκλο της τελευταίας πενταετίας όπου η χώρα αναγκάζεται διαρκώς να παίρνει νέα δάνεια για να ξεπληρώνει τα προηγούμενα.

-Ισχυρό Πρόγραμμα επενδύσεων, συντονισμένη χρηματοδότηση επενδύσεων, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες».