Κώστας Ζουράρις: Ο «πυρίκαυστος» υφυπουργός και η «αρπαχτή» της εξουσίας…

«Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019» επισήμανε χαρακτηριστικά ο Κώστας Ζουράρις, όταν ρωτήθηκε για τα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση και πρόσθεσε μάλιστα πως «εάν πούμε ότι οποιαδήποτε επιβάρυνση αρχίσει μετά το 2019, σημαίνει ότι κερδίσαμε δύο χρόνια. Αυτό σημαίνει διαπραγμάτευση, αυτό σημαίνει αντίσταση».

Της Στέλλας Νοβάκη

Πρωτότυπη άποψη… και κυρίως ριζοσπαστική για τα αριστερά δεδομένα, τα οποία όσο περνάει ο καιρός η συγκεκριμένη ταυτότητα όχι μόνο τα χάνει αλλά τα καταδικάζει κιόλας.

Ο λεξιπλάστης κ. Ζουράρις, ο διανοούμενος, ο φιλόσοφος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε κάτι άλλο να πει. Δυστυχώς, συμμετέχει σε μια κυβέρνηση αριστερή και τα στενά περιθώρια σκέψης δεν είναι το χαρακτηριστικό του.

Ο πάντα χειμαρρώδης και ευρηματικός κ. Ζουράρις με τις πότε ροκ και πότε σοφιστικέ εμφανίσεις του, το φιλοσόφησε το πράγμα και κατέληξε στο «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει… η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ». Δεν το λες και σπουδαία σκέψη ή βαθιά φιλοσοφία.

Ο κ. Ζουράρις, βουλευτής Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος με τους ΑΝΕΛ, που έφτασε μέχρι και υφυπουργός Παιδείας, δεν είναι η πρώτη φορά που δίνει ένα κακόγουστο σόου στην πολιτική σκηνή. Συχνά προκαλεί με δηλώσεις του με τις οποίες συνήθως αυτό που καταφέρνει είναι ή να προκαλέσει πόλωση ή γέλια στο διαδίκτυο. Τι είναι πιο επικίνδυνο από τα δύο; Όταν είσαι πολιτικός είναι επικίνδυνα και τα δύο. Στον κ. Ζουράρι ανήκει και η φράση που επίσης προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη και πολλά ερωτηματικά στον πολιτικό του προϊστάμενο ότι «και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν».

 

ΠΟΛΥ ΜΠΛΑ-ΜΠΛΑ

Ο επιστήμονας και συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη που τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί συχνά στη ζωή μας, έχει μακρά διαδρομή. Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου εκλεγμένος στην εκλογική περιφέρεια της Α’ Θεσσαλονίκης με το κόμμα «Πυρίκαυστος Ελλάδα» συνεργαζόμενος με τους ΑΝΕΛ. Τι έκανε μέχρι τότε;

Ο Ζουράρις, γιος του γιατρού σεξολόγου Γιώργου Ζουράρι, σπούδασε Νομική στο ΑΠΘ και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι, όπου συμμετείχε στο κίνημα του Μαΐου του 1968. Στο βιογραφικό του αναγράφεται ότι από το 1969 διδάσκει εκεί πολιτικές επιστήμες σε πανεπιστήμιο, αλλά επικριτές του αμφισβητούν ότι είναι καθηγητής. Είναι πρώην μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και του ΚΚΕ Εσωτερικού και πρώην εκδότης της εφημερίδας «Μακεδονία».

Το Μάιο του 2009 μαζί με τον Στέλιο Παπαθεμελή ίδρυσε το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο για να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήταν υποψήφιος στις λίστες των Ανεξάρτητων Ελλήνων και εξελέγη. Η πρώτη του ομιλία στη Βουλή προκάλεσε εντύπωση, καθώς ήταν εξαιρετικά δυσνόητη επειδή περιείχε αποσπάσματα από νεοέλληνες ποιητές, κείμενα των πατέρων της Εκκλησίας και τον επιτάφιο λόγο του Περικλή. Προφανώς με αυτό τον τρόπο θέλησε να δώσει το στίγμα του. Πολύ μπλα μπλά, αλλά από ουσία… τίποτα.

 

ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΛ

Από το ΚΚΕ εσωτερικού ο Κώστας Ζουράρις κατέληξε, όπως πολλοί ομοϊδεάτες του, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Η διαδρομή του όμως ήταν πολύ διαφορετική. Έφτασε μέχρι και στις παρυφές της άκρας δεξιάς προκειμένου να φτάσει στο κυβερνητικό συμβούλιο.

Παρότι θεωρήθηκε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ωστόσο η Αλέκα Παπαρήγα έπεσε θύμα της αυτοπροπαγάνδας του και θα τεθεί υποψήφιος με το ΚΚΕ τόσο στις ευρωεκλογές του 1999 όσο και στις εθνικές εκλογές του 2000. Βεβαίως, υπήρχαν και αντιδράσεις, που ωστόσο επισκιάστηκαν από την έντονη προσωπικότητά του.

Μοιραία όμως το ΚΚΕ απώλεσε τον Ζουράρι. Έχοντας κατορθώσει να μην εκλεγεί ούτε στις ευρωεκλογές αλλά ούτε και στις εθνικές εκλογές, αποφάσισε ότι το ΚΚΕ δεν τον γοητεύει πια.

Δηλώνει: «Γεννήθηκα κομμουνιστής όπως άλλοι γεννιούνται κωφάλαλοι». Προκαλεί αλλά… δεν βαριέσαι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο «γεννημένος κομμουνιστής» συνεργάζεται με ό,τι πιο δεξιό διαθέτει το πολιτικό φάσμα της εποχής και όχι μόνο. Ξεκινάει αγώνα υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες και πρωταγωνιστεί στις διαδηλώσεις για το Σκοπιανό στη Θεσσαλονίκη το 2008. Μάλιστα, στη μεγάλη συγκέντρωση στο Παλαί ντε Σπορ με κεντρικούς ομιλητές τον Μητροπολίτη Άνθιμο, τον Στέλιο Παπαθεμελή, αλλά και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, ο Ζουράρις από το βήμα έκανε λόγο για το «ολιγαρχικό τετρακομματικό σύστημα του ψευδοκράτους των Αθηνών» κλέβοντας την παράσταση.

Κάνοντας έναν αχταρμά τις ιδεολογίες του και τις πεποιθήσεις του, άλλες εκ γενετής κι άλλες επίκτητες, δεν διστάζει στη δίκη της 17ης Νοέμβρη, να εμφανιστεί ως μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου.

Οι αγώνες του κορυφώθηκαν όταν έφτασε στο σημείο να κάνει απεργία πείνας προκειμένου το Βραχάσι να μη συνενωθεί με τον Δήμο Νεάπολης!

Λίγο μετά αναζήτησε και βρήκε καταφύγιο πιο αριστερό. Στη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη.

Η «Πυρίκαυστος Ελλάδα» είναι το τελευταίο του δημιούργημα που τον οδήγησε και πάλι προς τα δεξιά. Συνεργάστηκε με τον Πάνο Καμμένο και μ’ αυτά και μ’ αυτά έφτασε μέχρι την κυβέρνηση. Άλλωστε όταν είχε κάνει το δικό του κόμμα είχε δηλώσει: «Στόχος μας είναι η κατάληψη της εξουσίας. Το λιγότερο από αυτό θα είναι γελοίο». Κατά το ήμισυ το κατάφερε. Προσοχή όμως στο άλλο μισό…