Η κακή αρχή προδικάζει και ένα κακό τέλος…

Η σοφία των Ελλήνων, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τα σύγχρονα, άφησε πολλές χρήσιμες και διδακτικές παρακαταθήκες, οι οποίες μπορεί μεν να είναι διατυπωμένες επιγραμματικά, έχουν όμως υψηλά νοήματα διά πάσαν χρήσιν.

Εμπνευσμένοι άνθρωποι με λίγες μόνον λέξεις μπόρεσαν και εξέφρασαν με κατηγορηματικό τρόπο μια αλήθεια, την οποία, όμως, στοιχειοθέτησαν αλληγορικά. Στις αλήθειες αυτές εμπεριέχονται οι ανθρώπινες συμπεριφορές σε ό,τι έχει σχέση με τη στάση ζωής, τις επιθυμίες, τους πόθους, τις δράσεις, τις ενέργειες, την πολιτική, την οικονομία, γενικότερα δε σε ό,τι συμβαίνει στον καθημερινό μας βίο.

Είναι εκ τούτου φρόνιμο, για να γίνουμε κοινωνοί της αλήθειας, να προστρέχουμε στην αλληγορία της λαϊκής σοφίας (ή ακόμα και των σοφών ανδρών), για να διαπιστώσουμε μήπως… αρμενίζουμε στραβά ή είναι στραβός ο γιαλός. Και για να έρθουμε στο διά ταύτα.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ πιθανόν να μη γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνουν οι λέξεις «γνωμικό», «ρητό» ή «αποφθέγματα», επειδή από πολύ νέος – από μαθητής Λυκείου ακόμα – υπέκυψε στις Σειρήνες της πολιτικής (κάποτε είχε δηλώσει ότι αισθάνεται ως Οδυσσέας δεμένος στο… κατάρτι) και δεν είχε τη δυνατότητα να λάβει μια ευρύτερη παιδεία.

Την εποχή κατά την οποία θα μπορούσε να διαβάσει ακόμη και τους μύθους του Αισώπου, ο Τσίπρας παρακολουθούσε σεμινάρια στο μεγάλο σχολείο της ΚΝΕ, στο οποίο μελετητές του Κομμουνισμού ανέπτυσσαν τις θεωρίες του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Έγκελ και τη μεγάλη επιρροή που είχε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι η Επανάσταση των Λένιν και Στάλιν.

Οι αναφορές αυτές για τον Τσίπρα δεν ενέχουν καμία δόση ειρωνείας, επειδή αποτυπώνουν μια πραγματικότητα. Και επιμένουμε σε αυτή την άποψη υποστηρίζοντας ότι εάν πράγματι ο νεαρός εγνώριζε τα λόγια του αρχαίου τραγικού ποιητή Ευριπίδη (480-406 π.Χ.), ίσως γλίτωνε από τα πολλά ολισθήματα στα οποία έχει υποπέσει στην πολιτική του διαδρομή.

Ο Ευριπίδης έλεγε: «Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν». Δηλαδή «από κακή αρχή, το τέλος είναι κακό». Για να μην επικαλεσθούμε, όμως, μόνον αρχαιοελληνικές ρήσεις, θα αναφέρουμε δύο νεότερες λαϊκές παροιμίες, οι οποίες προειδοποιούν ότι κάποιος που φταίει, πληρώνει πάντοτε τα επίχειρα των ενεργειών του.

Όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνουν δύο πασίγνωστες παροιμίες. Η πρώτη λέει: «Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις» και η δεύτερη «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς». Δεν ξέρω ποια από τις δύο είναι της αρεσκείας του Τσίπρα. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε όλοι είναι το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός απαξίωσε μέχρι σήμερα, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, να ενστερνιστεί το νόημα της μίας ή της άλλης παροιμίας.

Ανεξάρτητα από το τι θα ενστερνιστεί ο Τσίπρας, οι εξελίξεις προειδοποιούν ότι μέρα με τη μέρα θα αποκαλύπτεται το παρελθόν του. Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι. Από την εποχή κατά την οποία αναρριχήθηκε στην ηγεσία του Συνασπισμού (περίοδος ευφορίας) μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ (περίοδος ανοχής) και κατά τα τελευταία 3,5 χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της κυβέρνησης (περίοδοι αμφιβολίας, γκρίνιας και τώρα κατακραυγής) συνέβησαν πολλά και διάφορα στη χώρα μας. Με κυριότερο, την πτώχευσή της.

Ο νεαρός Τσίπρας, κρυπτόμενος πίσω από τον μύθο του πορφυρογέννητου, ήρθε με φόρα να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος και της Ευρώπης χρησιμοποιώντας μεθόδους, οι οποίες ήταν πάνω από τις δικές του δυνατότητες και του άλαλου καραβανιού που τον ακολουθούσε.

Στην πορεία του εκείνη, καβάλα σ’ ένα… καλάμι και όχι σε άλογο, όπως θα έπρεπε, εκτός από τα ανέφικτα που έταζε στον λαό και φυσικά δεν τα εφάρμοσε ποτέ, χρησιμοποίησε πρωτόγνωρες για τα πολιτικά ήθη μεθόδους. Το πρώτο του μέλημα, ήταν να σπείρει το μικρόβιο του διχασμού. Οι παροιμιώδεις του φράσεις «ή εμείς ή αυτοί», τους «τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», μπορεί να θυμίζουν αγοραία συμπεριφορά, παράλληλα όμως, ταυτοποιούν την έλλειψη παιδείας και της πολιτικής ευπρέπειας.

Ο πρωθυπουργός με περισσή άνεση μοιράζει δεξιά και αριστερά έωλες κατηγορίες κατά των πολιτικών του αντιπάλων, απειλώντας διαρκώς το «σάπιο» παλιό σύστημα, εφευρίσκοντας ακόμα και δωροδοκίες, ενώ μιλάει ανερυθρίαστα για οικονομικές ατασθαλίες της συζύγου του πολιτικού του αντιπάλου. Σ’ αυτό το σκηνικό που δημιούργησε, όμως, ενεπλάκη και το δικό του όνομα.

Η ώρα της αποκαλύψεως για τον πρωθυπουργό ήρθε μέσα από ένα ρεπορτάζ, που δημοσίευσε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο καλός συνάδελφος, Παναγιώτης Τζένος, σύμφωνα με το οποίο εμπλέκονται τα αδέλφια του Τσίπρα σε δύο σοβαρά ζητήματα. Το πρώτο έχει σχέση με ένα τραπεζικό δάνειο ύψους 243.544 ευρώ της εταιρείας «ΔΙΟΔΟΣ» (ανήκει στην οικογένεια Τσίπρα), το οποίο αποπληρώνεται με μηνιαία δόση 300 ευρώ, για δύο χρόνια. Μια ρύθμιση κραυγαλέα ευνοϊκή.

Το δεύτερο θέμα αφορά πάλι τον αδελφό του πρωθυπουργού, ο οποίος σε έναν δημόσια διαγωνισμό, το 2011, παρουσίασε ένα πλαστό πιστοποιητικό, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν δικάστηκε ποτέ, χάρις στον «νόμο Παρασκευόπουλου», που ισχύει από το 2016. Το δικαστήριο δέχθηκε ότι εξαλείφθηκε το αξιόποινο. Έτσι έκλεισε το θέμα και δεν θα μάθουμε ποτέ πώς χρησιμοποιήθηκε ένα πλαστό πιστοποιητικό.

Με την οικογένεια Τσίπρα, τις σχέσεις, δηλαδή, του πατέρα του Παύλου και του θείου του Ηρακλή, δύο μεγαλοεργολάβων, την περίοδο της δικτατορίας και τις σχέσεις τους με το χουντικό καθεστώς δεν θα ασχοληθούμε σήμερα. Σε ό,τι όμως, αφορά τον πρωθυπουργό της χώρας, μόνον τα πάμπολλα ψέματα που έχει εκστομίσει (πολλά από τα οποία διαβάσατε ήδη στον πρώτο τόμο του «Καρφιού» και σήμερα θα θυμηθείτε κι άλλα που περιέχονται στον δεύτερο), του αφαιρούν πλέον κάθε ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο επέσειε όλα αυτά τα χρόνια ως παντιέρα.

Ενδεικτικό για την εν γένει πολιτική διαδρομή του Αλέξη Τσίπρα και την μετάλλαξή του, είναι αυτά που έχει πει ένας παλαιός διαπρύσιος υποστηρικτής του. Ο ηγέτης της γαλλικής αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν. Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «είναι από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Και συμπλήρωσε ο Γάλλος ότι ο Τσίπρας «κατάφερε να καταστρέψει την ευρωπαϊκή Αριστερά», εννοώντας τις κωλοτούμπες, που θα τιμωρηθούν στις ευρωεκλογές.

Οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του (ακόμα και στα εθνικά θέματα, όπως την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία), είναι βέβαιον ότι θα απαντηθούν, όταν έρθει η ώρα, από τους πολίτες. Γιατί ήδη έχουν αντιληφθεί ότι αυτοί που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως άμωμοι, άσπιλοι, ανεπίληπτοι και άψογοι, είναι φιγούρες που φορούν τη μάσκα της υποκρισίας. Γι’ αυτό θα τιμωρηθούν.