Εξανεμίστηκαν οι ανθρώπινες αξίες

                            

 

Μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα διαπιστώσαμε πως κορυφαίες αρχές ζωής που ακολουθούν τον άνθρωπο από Γενέσεώς του μέχρι σήμερα έχουν κλονιστεί, με ευθύνη μάλιστα επωνύμων συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν σέβονται πλέον ούτε τη ζωή, ούτε τον θάνατο και το ζητούμενο τώρα είναι να δούμε εάν τις απόψεις τους ενστερνίζονται και όλοι οι απλοί και «ανώνυμοι» που τους κατέστησαν επωνύμους…

Του  Γρηγόρη  Καλοκαιρινού

 

Από Γενέσεως του ανθρώπου οι δύο κορυφαίες σταθερές που τον ακολουθούν από την ημέρα γεννήσεώς του, έως και την ώρα εκδημίας του, αποτελώντας αναπόσπαστες και αδιαπραγμάτευτες αξίες, είναι η Ζωή και ο Θάνατος. Πρόκειται για δύο μοναδικές αλήθειες, που δεν επιδέχονται παρεμβάσεις κατά την όποια πορεία και παρουσία μας μέσα στον μάταιο τούτο κόσμο. Η σημασία τους είναι καθοριστική για την ύπαρξή μας, ασχέτως Έθνους, Φυλής, Χρώματος και Γένους. Είναι το Α και το Ω του κάθε ζώντος δημιουργήματος και φυσικά του ανθρώπου. Γι’ αυτό και οι δύο συγκεκριμένες πραγματικότητες χαίρουν διαχρονικά του σεβασμού όλων των ελλόγων κοινωνιών. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, όχι μόνον να αφαιρέσει ζωή, αλλά και να εκφράσει απλώς αρνητική «ευχή» ή θέση – άποψη για την απώλειά της από τρίτους, ακόμη και εάν πρόκειται για τον εχθρό μας. Όσο για τον θάνατο, με τον οποίο δεν συμβιβάζεται εύκολα ο άνθρωπος, εντούτοις τον αποδέχεται και τον τιμά αναλόγως.

Και όμως, μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε, διαπιστώσαμε εμβρόντητοι πως στην πατρίδα μας, η οποία από τα πανάρχαια χρόνια σέβεται τη ζωή και τον θάνατο και τιμά τις δύο αυτές αξίες σαν θεότητες, ζουν, αναπνέουν και κυκλοφορούν συνάνθρωποί μας που δεν έχουν αισθανθεί την αύρα της αγάπης του Ναζωραίου και το πανανθρώπινο μήνυμα της Αντιγόνης. Αφορμή για τη διαπίστωση αυτή ήσαν δύο γεγονότα τα οποία συγκίνησαν τον λαό μας, ανεξαρτήτως ιδεολογικών και κοινωνικών τοποθετήσεων και διαφορών. Η τρομοκρατική απόπειρα κατά του τέως πρωθυπουργού και μεγαλοτραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, καθώς και ο θάνατος του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έδωσαν την «ευκαιρία» σε τρεις επωνύμους που προέρχονται από τον χώρο της Δημοσιογραφίας, να εκφραστούν με απαράδεκτα  λόγια κατά Παπαδήμου και Μητσοτάκη. Τραυματίας ο πρώτος και νοσηλευόμενος στον «Ευαγγελισμό», νεκρός ο δεύτερος με γύρω του μια ολόκληρη οικογένεια να θρηνεί την απώλειά του, καθώς και ένα σημαντικό μέρος του ελλαδικού κόσμου να κλίνει το γόνυ και να θυμάται. Και αυτοί οι τρεις κύριοι δεν σεβάστηκαν τίποτα. Γι’ αυτούς φαίνεται δεν υπάρχουν ήθη, έθιμα, παραδόσεις, ιστορικό γίγνεσθαι, παρά μόνον προσωπικά απωθημένα και ιδεοληψίες. Βεβαίως, αυτές τους οι απόψεις θα ήταν απολύτως σεβαστές, εάν τις κρατούσαν για τους εαυτούς τους και τις παρέες τους. Από τη στιγμή όμως που τις δημοσιοποίησαν μέσω του Διαδικτύου, εξετέθησαν αυτές προς «Δημοσίαν ανάγνωσιν» και δεν ισχύει το επιχείρημα του εκφράσαντος την αρχική …ευχή, μετά τον κ. Παπαδήμο, να χτυπήσουν οι όποιοι τρομοκράτες και τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιάννη Στουρνάρα. Ο έτερος υπήρξε πιο «λαύρος», αφού συμπεριέλαβε στη λίστα …εξοντώσεως, εκτός από τραπεζίτες και αρκετά ηχηρά πολιτικά ονόματα, λησμονώντας ίσως, μεταξύ και άλλων πολλών –  ως φαίνεται λόγω …κεκτημένης ταχύτητος –  για παράδειγμα, τον κ. Γιωργάκη Παπανδρέου. Εκτός από το γεγονός ότι αυτές οι «ευχές» είναι εκτός λογικής μιας δημοκρατικής κοινωνίας, ασχέτως εάν συμφωνεί κάποιος ή όχι με τα πεπραγμένα των κυρίων Παπαδήμου, Στουρνάρα και μιας σειράς πολιτικών, αποτελούν ουσιαστικά και ένα είδος προτροπής προς τον χώρο των αναρχικών, στοχοποιώντας συνανθρώπους μας. Κατά πόσον βεβαίως τέτοιες ενέργειες είναι κολάσιμες, δεν θα το κρίνουμε εμείς, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, καθώς και η Δικαιοσύνη. Όπως, λαός και Δικαιοσύνη θα κρίνουν τους όποιους επιλήσμονες ηγήθηκαν ή ηγούνται των εξουσιών του τόπου μας. Και οπωσδήποτε δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις συνυφασμένες με τα πρόσωπα ευθύνες του πολίτη για τις επιλογές του.

Εκείνο όμως που χρήζει ιδιαιτέρας μνείας, είναι το γεγονός ότι ο πρώτος «τιμωρός» ήταν μέχρι χθες και εκλεγμένο μέλος της Ενώσεως Συντακτών, άρα ένα είδος προτύπου για τον δημοσιογραφικό χώρο αλλά και την κοινωνία. Και ανάλογα πρότυπα με αντίστοιχες απόψεις, μάλλον αρνητικό ρόλο και αντίκτυπο έχουν. Άραγε εκφράζουν τους δημοσιογράφους που τον είχαν ψηφίσει οι απόψεις του συγκεκριμένου «κατηγόρου» και, κυρίως, οι πρακτικές τις οποίες προτείνει; Ασφαλώς, εκείνο που περιμέναμε αλλά δεν το είδαμε, ήταν η σοβαρή επίπληξη του κυρίου αυτού από το σύνολο των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Αντίθετα όμως, η ανακοίνωση που εξέδωσε, περί άλλα ετύρβαζε, χωρίς καμία αναφορά στην, επί της ουσίας, …ταμπακέρα.

 

Ο τρίτος των ανθρώπων από τα ΜΜΕ, που, για δικούς του λόγους, …επιτέθηκε κατά του νεκρού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προβεβλημένος αρκετά από την τηλεοπτική του θητεία, έχει εκλεγεί περιφερειακός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της κυρίας Δούρου και εκτελεί χρέη αντιπεριφερειάρχου. Μ’ άλλα λόγια, με τη λαϊκή ψήφο πορεύεται στον δημόσιο βίο. Και αντί να σέβεται πρώτα τους πολιτικούς του αντιπάλους και να αντιπαρατίθεται πρόσωπο με πρόσωπο, καταφέρθηκε εναντίον του αποβιώσαντος πλέον πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη. Και να τον μισούσε για τους δικούς του λόγους όπως είπαμε, γιατί δεν βγήκε να του πει ό,τι ήθελε, όταν ζούσε; Τα όσα ανέβασε στο Διαδίκτυο, μάλλον μπούμερανγκ έγιναν εις βάρος του, γιατί και οι πολιτικοί αντίπαλοι του εκλιπόντος ήρθησαν στο ύψος του θλιβερού γεγονότος και μίλησαν όπως αρμόζει στην περίσταση και σύμφωνα με την ελληνική παράδοση. Απορίας άξιον όμως, είναι και το γεγονός, ότι δεν υπήρξε καταδικαστική ανακοίνωση από το Περιφερειακό Συμβούλιο και ειδικώς από την κυρία Δούρου, η οποία, ως γνωστόν, επιθυμεί την πολιτική της ανέλκυση και σε υψηλότερους θώκους. Εκεί δηλαδή που απαιτείται πλέον ο σεβασμός προς ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και όχι μόνον. Πρόκειται περί ατοπήματος από μιαν αξιόλογη νέα πολιτικό. Είχε, άραγε, ρωτήσει τους ψηφοφόρους του ο νεαρός πολιτευόμενος, πριν αναρτήσει το αχαρακτήριστο κειμενάκι του;

 

Αυτά λοιπόν συνέβησαν αμέσως μετά την απόπειρα κατά Παπαδήμου και τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Οι διαπιστώσεις είναι πράγματι λυπηρές.  Προβλημάτισαν και θα συνεχίσουν να προβληματίζουν για καιρό τους ωρίμως σκεπτομένους εκ των Ελλήνων, οι οποίοι αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Όμως, δυστυχώς, υπάρχει και μια μερίδα, ικανή μάλιστα, που συμπορεύεται με τους τρεις ανθρώπους των ΜΜΕ και τις απόψεις τους. Στο Διαδίκτυο έχουν στήσει μάλιστα τον …κυβερνοχώρο τους. Και βεβαίως, η ύπαρξη αυτού του ποσοστού των συμπατριωτών μας, αποκαλύπτει ανάγλυφα την καταπάτηση των ανθρωπίνων αξιών και, επομένως, το γιατί η πατρίδα Ελλάδα ζει κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα στην κακομοιριά και τη μιζέρια, αποκομμένη από τις ρίζες εκείνες που τη λάμπρυναν επί αιώνες…