Στη ρότα του «Χόρα» το «Μπαρμπαρός»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΔΑ: «ΠΡΟ-ΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ»

Ενώ ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να συμπροεδρεύσει με τον Τούρκο ομόλογό του Νταβούτογλου (στις 5 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μαξίμου) σε κοινό υπουργικό συμβούλιο Ελλάδας-Τουρκίας, το «Καρφί» θυμίζει την κρίση του «Χόρα» –προδρόμου του «Μπαρμπαρός»–, κρίση που κορυφώθηκε τον Αύγουστο-Νοέμβριο του 1976 και εξαιτίας των χειρισμών του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή κατέληξε να παγώσουν οι έρευνες σε όλη την υφαλοκρηπίδα! Ο τότε αρχηγός της Δεξιάς, προκειμένου να εξευμενίσει την Άγκυρα, αφού προσέφυγε ανεπιτυχώς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο Δικαστήριο της Χάγης, υπέγραψε συμφωνία με την οποία οι δύο χώρες δεν θα έκαναν έρευνες στο Αιγαίο, όσο καιρό διαρκεί ο διάλογος. Διάλογος που συνεχίζεται ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα! Η εξιστόρηση είναι από το αποκαλυπτικό βιβλίο του Κώστα Μαρδά «ΠΡΟ-ΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ».

ΤΑ «ΓΥΜΝΑΣΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ…

Στις αρχές του 1976 στην Αθήνα και στη Βέρνη της Ελβετίας άρχισε κύκλος διαπραγματεύσεων μεταξύ εμπειρογνωμόνων για τον εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα, χωρίς αποτέλεσμα. Το Φεβρουάριο του 1976 ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και ο υπουργός Εξωτερικών Τσαγλαγιαγκίλ έθεσαν θέμα συμφωνίας πακέτου (package deal) όλων των ελληνοτουρκικών ζητημάτων με συνολικό «δούναι και λαβείν».

Λίγες μέρες πριν πραγματοποιηθεί η τέταρτη σύνοδος της Διάσκεψης του Δικαίου της Θάλασσας στη Νέα Υόρκη, η Άγκυρα έκανε επίδειξη δύναμης με μεγάλα αεροναυτικά γυμνάσια στο Αιγαίο. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ετέθησαν σε ηυξημένη ετοιμότητα.

Μεσούσης της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης και υπό το κράτος των γυμνασίων στο Αιγαίο ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας Κιλίτς, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Γιανκί», στις 8 Μαρτίου του 1976, ανέφερε ότι βρισκόταν εν εξελίξει πρόγραμμα ερευνών:

«Παραχωρήσαμε άδειες εκμεταλλεύσεως που καλύπτουν επιφάνεια 2 εκατομμυρίων εκταρίων στη θάλασσα. Αν σε αυτές προσθέσει κανείς τις προηγούμενες παραχωρήσεις αδειών, η επιφάνεια ανέρχεται σε 6 εκατομμύρια εκτάρια. Αυτά καλύπτουν το σύνολο των διεκδικήσεών μας επί της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας. Πήραμε σε συνεργασία με τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμύνης όλα τα μέτρα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Θα προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο, ακριβώς όπως κάνουμε για τα δικαιώματά μας στο εσωτερικό της χώρας. Το πρώτο βήμα είναι να βάλουμε τις βάσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, κατά τρόπο αναμφισβήτητο. Τα οικονομικής φύσεως προβλήματα έπονται».

…ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ

Η ελληνική κυβέρνηση υπέβαλε διαμαρτυρία στην τουρκική κυβέρνηση επισημαίνοντας το γεγονός ότι οι παραπάνω ενέργειες υπονόμευαν τις διαπραγματεύσεις.

Στις 26 Μαρτίου του 1976 μονογραφήθηκε στην Ουάσινγκτον η αμερικανοτουρκική συμφωνία των βάσεων, που προέβλεπε παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς την Τουρκία ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων σε 4 χρόνια.

Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής απάντησε με υπογραφή αντίστοιχης ελληνοαμερικανικής συμφωνίας, η οποία έδινε σε 4 χρόνια 700 εκατομμύρια δολάρια στρατιωτική βοήθεια στην Ελλάδα, εισάγοντας την αναλογία 7:10. Η μονογραφή της έγινε στις 15 Απριλίου του 1976 μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Δημητρίου Μπιτσίου και Χένρι Κίσινγκερ.

Οι δύο συμφωνίες έπρεπε να εγκριθούν από το Κογκρέσο. Στην ελληνοαμερικανική συμφωνία συμπεριελήφθη επιστολή, διά της οποίας ο Χένρι Κίσινγκερ διαβεβαίωνε ότι οι ΗΠΑ θα παρενέβαιναν σε περίπτωση διατάραξης της ειρήνης στο Αιγαίο. Η διατύπωση της διαβεβαίωσης αφορούσε και τις δύο χώρες του Αιγαίου.

Η ελληνική κυβέρνηση ερμήνευσε τη δήλωση αυτή ως ένα είδος εγγυήσεως έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, ενώ η αληθής της έννοια ήταν μια διακήρυξη παρέμβασης εναντίον πολεμικής λύσης των προβλημάτων στο Αιγαίο.

ΑΛΛΗΛΟΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ

Ο Τούρκος πρωθυπουργός με δηλώσεις του κατήγγειλε την Ελλάδα ως υπεύθυνη της έντασης. Ο Έλληνας ομόλογός του στις 17 Απριλίου του 1976, σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη συμφωνία των βάσεων, πρότεινε στην Τουρκία τη σύναψη συμφώνου μη επιθέσεως και ανταλλαγή πληροφοριών για τους εξοπλισμούς των δύο χωρών. Ο Ντεμιρέλ την ίδια μέρα αρκέστηκε να πει ότι η Τουρκία ήταν έτοιμη να αποδείξει την καλή της θέληση για να εξαλειφθεί η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο γειτονικών και συμμαχικών κρατών. Τις ημέρες εκείνες ο αρχηγός του τουρκικού επιτελείου Σεμίχ Σαντζάρ επιθεώρησε τη Στρατιά Αιγαίου, ενώ το υπουργείο Ενέργειας ανακοίνωσε την εκχώρηση νέων αδειών έρευνας πετρελαίου.

Απαντώντας με επιστολή του στον Έλληνα πρωθυπουργό ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία διατηρούσε ορισμένους δισταγμούς ως προς τη σημασία ενός συμφώνου μη επιθέσεως, εφόσον και οι δύο χώρες ήταν σύμμαχοι μέσω του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και αντιπρότεινε διμερείς διαπραγματεύσεις για όλα τα ελληνοτουρκικά προβλήματα.

Ο Κ. Καραμανλής ανταπάντησε ότι την ευθύνη της έντασης την είχε η Τουρκία με τις προκλητικές της ενέργειες στο Αιγαίο.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Το Μάιο οι υπουργοί Εξωτερικών συναντήθηκαν στο Όσλο, στην εαρινή σύνοδο του ΝΑΤΟ, και οι εμπειρογνώμονες συνέχισαν στο Παρίσι το διάλογο για τον εναέριο χώρο του Αιγαίου, ενώ στη Βέρνη συναντήθηκαν οι εμπειρογνώμονες για την υφαλοκρηπίδα χωρίς θετικά αποτελέσματα.

Η Άγκυρα τριπλασίασε τις αεροναυτικές ασκήσεις στο Αιγαίο, προκαλώντας την ηυξημένη ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας. Οι εφημερίδες και των δύο χωρών φόρτιζαν το κλίμα προβάλλοντας τις στρατιωτικές δυνατότητες κάθε μέρους.

Στην Τουρκία επικρατούσε ένταση μεταξύ της κυβέρνησης και των εργατικών συνδικάτων. Η άνοδος του πληθωρισμού, οι χαμηλοί μισθοί και ο αυταρχισμός στους χώρους εργασίας οδήγησαν σε μεγάλες συγκρούσεις των ακραίων αριστερών οργανώσεων με τα όργανα της τάξης.

Παρόμοιες εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, αλλά σε χαμηλότερο βαθμό, σημειώθηκαν και στην Αθήνα.

ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Οι υπεύθυνοι λησμόνησαν ότι στο τέλος του Ιουνίου έπαυε η ισχύς του νόμου περί χορηγήσεως αδείας έρευνας. Ενώ γίνονταν οι προετοιμασίες για τον απόπλου, ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ διακήρυξε ότι κάθε πράξη εναντίον του πλοίου θα ήταν πειρατεία. Ο Μπουλέντ Ετζεβίτ πίεζε την κυβέρνηση λέγοντας πως ήταν λάθος να παρομοιάζει η Τουρκία το «Χόρα» με ψαροκάικο.

Η Άγκυρα είχε σύμμαχό της στο Αιγαίο τη Σοβιετική Ένωση, η οποία δήλωσε ότι αντετίθετο στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Αυτή ήταν και η θέση των ΗΠΑ. Όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα, οι δύο υπερδυνάμεις δεν έπαιρναν το μέρος καμιάς πλευράς, αφήνοντας τη λύση σε διαπραγματεύσεις.

Ούτε η Ουάσινγκτον ούτε η Μόσχα ήθελε το Αιγαίο ελληνική λίμνη, αφού οι στόλοι των δύο υπερδυνάμεων αξίωναν να έχουν την άνεση να διαπλέουν ελεύθερα το ιστορικό αυτό πέλαγος, χωρίς να ζητούν αβλαβή διέλευση μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Η Άγκυρα πάση θυσία επεδίωκε να παρακάμψει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ωθώντας την Αθήνα σε εξωδικαστικές διαπραγματεύσεις.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΜΑΣ

Όταν η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε ότι το «Χόρα» θα ανοιγόταν στο Αιγαίο, ο πρεσβευτής στην Άγκυρα Κοσμαδόπουλος έσπευσε στο υπουργείο Εξωτερικών και ζήτησε την αναβολή του ταξιδιού. Ο Ισχάν Τσαγλαγιαγκίλ ισχυρίστηκε ότι η επιστημονική έρευνα δεν σήμαινε κατοχύρωση δικαιωμάτων επί του συγκεκριμένου σημείου της υφαλοκρηπίδας. Υποστήριξε ότι «η Τουρκία θα έκανε αυτό που η Ελλάδα έκανε το 1973».

Ο Έλληνας πρεσβευτής πρότεινε να ανακοινωθούν στην Ελλάδα τα σημεία ερευνών με διαβεβαίωση ότι η Αθήνα θα αρκεστεί σε μια διακριτική παρακολούθηση.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών απάντησε πως αυτό σήμαινε ότι το «Χόρα» θα έπαιρνε άδεια από την Ελλάδα. Διευκρίνισε, πάντως, ότι η Τουρκία δεν σκόπευε να οικειοποιηθεί την υφαλοκρηπίδα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ «ΣΙΣΜΙΚ»

Η έξοδος του ερευνητικού σκάφους «Χόρα» (πρώην «Σισμίκ») σκέπασε τις κοινωνικές συγκρούσεις εκατέρωθεν του Αιγαίου. Το εν λόγω πλοίο είχε κατασκευασθεί στη Γερμανία, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως σκάφος διασώσεως. Οι Άγγλοι το κατέσχεσαν εντάσσοντάς το στη λεία του πολέμου. Μια κρατική τουρκική τράπεζα του υπουργείου Συγκοινωνιών το αγόρασε και το χρησιμοποίησε για έρευνα-διάσωση. Το 1975 αποφασίσθηκε από την κυβέρνηση Ετζεβίτ να χρησιμοποιηθεί για τις σεισμικές έρευνες. Μεταπωλήθηκε στο υπουργείο Ενέργειας και υπήχθη στον Οργανισμό Έρευνας και Εξέτασης Μετάλλων, ο οποίος συνέταξε ένα χάρτη προσδιορίζοντας τις περιοχές που θα γίνονταν έρευνες. Ο χάρτης εστάλη στο Γενικό Επιτελείο χωρίς να ενημερωθεί το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

Μηχανήματα αξίας 6,5 εκατομμυρίων λιρών εισήχθησαν από τις ΗΠΑ για να επισκευασθεί το πλοίο, αλλά λόγω γραφειοκρατικών καθυστερήσεων σκούριασαν στο τελωνείο και το προσωπικό δεν είχε συμπληρωθεί. Όπως υπογραμμίζει ο Αλί Μπιράντ στο βιβλίο του «Παζαρέματα» (σ. 250), αιτία αυτής της χαλάρωσης ήταν η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των υπουργείων.

AΠΕΠΛΕΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΠΩΣ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ

Ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος Τάκης Λαμπρίας προειδοποίησε πως η Τουρκία, για να ερευνήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα, έπρεπε να έχει την άδεια της Ελλάδας.

Στις 23 Ιουλίου του 1976 το τουρκικό ραδιόφωνο, η τηλεόραση και οι εφημερίδες ανακοίνωσαν την αναχώρηση του πλοίου από το Μαρμαρά, παρότι αυτό βρισκόταν ακόμη υπό επισκευή δαπάνης 65 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών. Το πλοίο έγειρε κατά 3 μοίρες λόγω των τεράστιων μηχανημάτων που τοποθετήθηκαν από Αμερικανούς τεχνικούς για την ενίσχυσή του. Για να αποπλεύσει μία ώρα νωρίτερα, έγιναν μέσα σε μία μέρα διορισμοί άνωθεν. Όπως γράφει ο Αλί Μπιράντ, η πλειονότητα του πληρώματος φοβόταν ότι το πλοίο θα βυθιζόταν, γι’ αυτό άλλοι παραιτήθηκαν την τελευταία στιγμή και άλλων οι γυναίκες και τα παιδιά έκλαιγαν με λυγμούς στην αποβάθρα καθώς τους αποχαιρετούσαν.

Στις 29 Ιουλίου του 1976 ξεκίνησε από το ακρωτήριο Νάρα. Έφθασε στον Κόλπο του Σάρου, αλλά στις 3 Αυγούστου επέστρεψε για επιδιόρθωση του ασυρμάτου, ο οποίος δεν επικοινωνούσε με την Άγκυρα. Επιπλέον, ξηλώθηκε ο ασύρματος ενός αντιτορπιλικού και τοποθετήθηκε στο «Χόρα». Στην πορεία εντοπίσθηκε ελαττωματική λειτουργία του συστήματος ναυσιπλοΐας. Υπήρξαν αντιθέσεις μεταξύ του πληρώματος και των επιστημόνων.

ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ Η ΕΛΛΑΔΑ

Τελικά, για τρίτη φορά το «Χόρα» ανοίχθηκε στη θάλασσα, παρά τη συμβουλή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ να αναβληθεί το ταξίδι. Η προτροπή αυτή ερμηνεύθηκε από τον ελληνικό Τύπο ότι συνιστούσε προειδοποίηση των ΗΠΑ για αποτροπή του προγράμματος ερευνών με παρέμβαση του 6ου Στόλου.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε σε ετοιμότητα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Σε κατάσταση συναγερμού βρισκόταν και ο τουρκικός στρατός. Στη σύσκεψη του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου, ο εκπρόσωπος του Γενικού Επιτελείου ξεκαθάρισε: «Κύριοι, αν γίνει κάποια επίθεση στο “Χόρα”, δεν μπορούμε να το σώσουμε. Οπωσδήποτε όμως, θα πάρουμε εκδίκηση».

Το πλοίο προστατευόταν από ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Στη βάση του Μπαλήκεσηρ πολεμικά αεροσκάφη θα απογειώνονταν για να βρεθούν σε λίγα λεπτά πάνω του. Χερσαίες δυνάμεις στην τουρκική Θράκη και στη Σμύρνη ήταν σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας.

ΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Όταν η νηοπομπή έφθασε στο ακρωτήριο Νάρα, οι σειρήνες όλων των πλοίων άρχισαν να ηχούν δημιουργώντας πολεμική ατμόσφαιρα. Τα 44 άτομα του πληρώματος λησμόνησαν τις διενέξεις των πρώτων ημερών, καθώς έβλεπαν ότι τους υποδέχονταν ως ήρωες της Τουρκίας, που όφειλαν να δώσουν ένα μάθημα στην προκλητική Ελλάδα.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ετοίμασε νομικά επιχειρήματα σε περίπτωση προσβολής του πλοίου από ελληνικές δυνάμεις που το ανέμεναν στο Βορειοανατολικό Αιγαίο. Οι Τούρκοι επιστήμονες του Διεθνούς Δικαίου θα ισχυρίζονταν ότι ένα πλοίο, το οποίο δεν διέθετε κανένα όπλο αλλά έκανε σεισμολογικές έρευνες σε ανοιχτή θάλασσα, δεν συνιστούσε απειλή για την ειρήνη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Την Παρασκευή 6 Αυγούστου του 1976, στις 19:45, το «Χόρα» βρέθηκε στα διεθνή ύδατα ερευνώντας την υφαλοκρηπίδα που η Τουρκία θεωρούσε αμφισβητούμενη, αλλά η Ελλάδα χαρακτήριζε δική της, έστω κι αν δεν είχε οριοθετηθεί. Οι Τούρκοι επιστήμονες δούλεψαν 4 ώρες βυθίζοντας στη θάλασσα διάφορα όργανα και καλώδια. Την άλλη μέρα, το πρωί της 7ης Αυγούστου, συνέχισαν τις έρευνες.

Πάνω από το «Χόρα» έκαναν εφορμήσεις ελληνικά αεροπλάνα της πολεμικής Αεροπορίας, ενώ σε απόσταση ολίγων μέτρων ελληνικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού πραγματοποιούσαν απειλητικούς ελιγμούς.

Το πρωί της 7ης Αυγούστου ο Έλληνας πρωθυπουργός συγκάλεσε την κυβερνητική επιτροπή και διά του πρεσβευτή στην Άγκυρα Δημήτρη Κοσμαδόπουλου δόθηκε διακοίνωση διαμαρτυρίας στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣΙΑΣ

Η Τουρκία απάντησε την άλλη μέρα, στις 8 Αυγούστου, ενώ το «Χόρα» (πρώην «Σισμίκ») συνέχιζε τις έρευνες στα ανοιχτά της Μυτιλήνης, στην καρδιά του Αιγαίου, προκαλώντας στην Ελλάδα κύματα αγανάκτησης και φοβίας:

«Εφ’ όσον η οριοθέτησις της υφαλοκρηπίδος του Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος δεν συνετελέσθη, η πρόσφατος ελληνική απόπειρα, όπως ωρισμέναι περιοχαί, πέραν των χωρικών υδάτων, εις το Αιγαίον, χαρακτηρισθούν ως “ελληνική υφαλοκρηπίς”, αντίκειται εις τους κανόνας και τας αρχάς του Διεθνούς Δικαίου. Κατά συνέπειαν, ο ελληνικός ισχυρισμός περί παραβιάσεως των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι τελείως αστήρικτος.

»Η τουρκική κυβέρνησις επιθυμεί, επίσης, να επισύρη την προσοχήν της ελληνικής κυβερνήσεως επί του γεγονότος, ότι το “Σισμίκ 1” διεξάγει τας έρευνάς του έξω των χωρικών υδάτων της εν τω Αιγαίω, ένθα η υφαλοκρηπίς χρήζει εισέτι οριοθετήσεως.

»Η τουρκική κυβέρνησις, επιφυλάσσουσα την θέσιν της αναφορικώς προς την οριοθέτησιν της υφαλοκρηπίδος εις το Αιγαίον, επιθυμεί να επαναλάβη ότι μονομερείς δηλώσεις και διεκδικήσεις της Ελλάδος δεν αποτελούν νομικήν βάσιν διά την δημιουργίαν κυριαρχικών δικαιωμάτων επί της υφαλοκρηπίδος, επί της οποίας η Τουρκία και η Ελλάς διεξάγουν διμερείς διαπραγματεύσεις προς τον σκοπόν ανευρέσεως μιας λύσεως αποδεκτής από τα δύο μέρη.

»Εν όψει των ανωτέρω και ως εξηγήθη προφορικώς εις τον Έλληνα πρέσβυν κ. Κοσμαδόπουλον την 7ην Αυγούστου, η τουρκική κυβέρνησις θεωρεί την διαμαρτυρίαν της ελληνικής κυβερνήσεως, ήτις στερείται κάθε βάσεως, ως εντελώς απαράδεκτον.

»Η τουρκική κυβέρνησις δηλοί ότι αι έρευναι θα διεξαχθούν βάσει του καθορισθέντος προγράμματος και καλεί την ελληνικήν κυβέρνησιν να απόσχη από κάθε προκλητικήν ενέργειαν, ήτις θα ηδύνατο να παρεμποδίση τας έρευνας του “Σισμίκ 1” εις το Αιγαίον».

Τη Δευτέρα 9 Αυγούστου το τουρκικό πλοίο, σέρνοντας ένα καλώδιο μήκους 200 μέτρων, προχώρησε στην επίμαχη περιοχή: ειδικά περίστροφα αέρος εκπυρσοκροτούσαν κάθε 17 δευτερόλεπτα σε βάθος 15 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα ηχητικά φαινόμενα που δημιουργούνταν, καταγράφονταν στους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους και με αυτόν τον τρόπο συγκεντρώνονταν στοιχεία για πιθανότητες να υπάρχει ή όχι πετρέλαιο…