Η κυρία Λόλα απαντά 10 Απριλίου 2015

H νέα στήλη επικοινωνίας με τους φίλους και τις φίλες της εφημερίδας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα κάθε είδους και αναζητούν λύσεις. Η κυρία Λόλα θα είναι εδώ κάθε βδομάδα, θα απαντάει και θα συμβουλεύει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Μπορείτε να στέλνετε τα μηνύματά σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση: lola@tokarfi.gr

«Δεν σταυρώνω γυναίκα»

Αγαπητή Λόλα,

Είμαι 35 ετών, με καλή δουλειά και νόστιμος. Έχω ενδιαφέροντα και φίλους. Όμως, δεν με πλησιάζουν οι γυναίκες. Ενώ συναντώ αρκετές που μου αρέσουν, εκείνες μένουν αδιάφορες και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν θα έπρεπε να με κυνηγάνε; Αφού τις περιμένω! Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους δίνω να καταλάβουν τι κελεπούρι είμαι. Αυτές τίποτα. Οι σχέσεις μου περιορίζονται στο φιλικό κι εγώ θέλω γκόμενα, όχι φίλη. Κοντεύει να με πιάσει απελπισία, βοήθησέ με.

 

Μόνος κι έρημος

Αγαπητέ Μόνε,

Αντιλαμβάνομαι πως η μανούλα σε έπεισε πως είσαι θείο δώρο για τις γυναίκες, αλλά σε πληροφορώ πως κάνει λάθος. Και τι ακριβώς εννοείς με τη φράση «θα έπρεπε να με κυνηγάνε»; Δεν υπάρχουν «πρέπει» σε αυτά τα πράγματα. Αν κάθεσαι αραχτός σαν τον Βούδα εκθειάζοντας τα προτερήματά σου, θα περιμένεις πολύ. Έδειξες ποτέ το ενδιαφέρον σου για κάποια, της είπες δυο λόγια της ανθρωπιάς ή, όταν ανοίγεις το στοματάκι σου, μιλάς μόνο για τον εαυτό σου; Η συμβουλή μου είναι να ξεκαβαλήσεις το καλάμι και να κουνηθείς, αν θες κοκό… Αλλιώς σε βλέπω με καμιά πλαστικιά – και δεν εννοώ μοντέλα. Σε περίπτωση που μείνεις στη γνωστή τακτική, όλο και κάποια καπάτσα θα σε τυλίξει για να βολευτεί. Θα ανοίξετε ένα πολύ βολικό σπίτι και σε λίγα χρόνια θα κερατώνετε ο ένας τον άλλον. Για να μην καταντήσεις έτσι, κάνε κάτι τώρα που είσαι νέος και νόστιμος (όπως λες, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη).

«Δουλεύω σε παγόβουνο»

Αγαπητή Λόλα,

Εργάζομαι σε μπακάλικο –sorry, mini market εννοούσα– και οι δουλειές δεν πάνε καλά. Ξέρω πως το αφεντικό δεν πρόκειται να με διώξει γιατί τα κάνω όλα και συμφέρω, ανοίγω το μαγαζί, το καθαρίζω, κρατάω τους λογαριασμούς, κάνω παραγγελίες και εξυπηρετώ τους πελάτες. Μόνη μου! Εκείνος έρχεται μόνο το βράδυ να πάρει την είσπραξη. Όμως, για να κάνει οικονομία, έχει να ανάψει τη θέρμανση από τα Χριστούγεννα! Πάγωσα τόσους μήνες εκεί μέσα και οι πελάτες δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν κάτι. Εμ, βέβαια, αυτοί μπαίνουν μέσα με τα παλτά και δεν τους νοιάζει που εγώ τουρτουρίζω. Τρεις φορές έπαθα γρίπη και, εντάξει, τώρα φτιάχνει ο καιρός. Τι θα κάνω όμως το καλοκαίρι με τον καύσωνα; Το αφεντικό μου δεν ακούει κουβέντα γιατί είναι τσιφούταρος και με λέει υπερβολική. Πρέπει όμως να προστατευτώ, δεν νομίζεις;

Τουρτούρω

Αγαπητή Τουρτούρω,

Η πρώτη μου σκέψη είναι να αρχίσεις να εμφανίζεσαι με μαγιό, παρεό και σορτσάκια. Αν βλέπεσαι κιόλας, θα ανέβουν οι πωλήσεις, αλλά αυτό δεν σε συμφέρει. Πρώτον, το αφεντικό σου θα συνεχίσει να κερδίζει από τον ιδρώτα σου (κυριολεκτικά), δεύτερον υπάρχει περίπτωση οι πελάτες να σου βάζουν χέρι αντί να ψωνίζουν και, τρίτον, να σου βγει το όνομα στη γειτονιά κι άντε να το μαζέψεις. Το γεγονός ότι έχεις να κάνεις με τρόφιμα μπορεί να είναι η λύση που ζητάς. Άσε τα ευαίσθητα στον ήλιο και φώναξε το Υγειονομικό (μην τα σπρώξεις σε κάνα χριστιανό, είπαμε να σωθείς, όχι να εγκληματήσεις) να δει το χάλι σας και να ρίξει καμιά καμπάνα στον τσιγκούνη. Φυσικά δεν θα το καλέσεις εσύ, για αυτό υπάρχουν οι φίλοι, ιδανικά κάποιο σερνικό που θα προσποιηθεί τον πελάτη. Δεν ξέρω βέβαια τι πάρε δώσε έχει με το Δημόσιο και ίσως λαδώσει τα κατάλληλα γρανάζια. Αξίζει όμως να δοκιμάσεις. Σε διαφορετική περίπτωση ή κάθεσαι να λιώνεις μαζί με τα μπρόκολα ή αρχίζεις να ψάχνεις για άλλη δουλειά.

 

«Η κατοικία των τρελών»

Αγαπητή Λόλα,

Έχω ένα σπίτι. μη φανταστείς μεγαλεία, δυάρι είναι, αλλά το αγαπάω. Μέχρι πέρυσι ήμουν πολύ ευχαριστημένη, αλλά ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω. Στο ισόγειο ο γείτονας περνάει ζόρια και μερακλώνει με Καζαντζίδη στο τέρμα. Τρίζουν τα ντουβάρια σαν να κάνει σεισμό. Δίπλα μένουν δυο συνταξιούχοι που κήρυξαν τον πόλεμο στα περιστέρια της Αττικής και κοπανάνε έναν ντενεκέ για να τρομάζουν τα περιστέρια και να μην έρχονται να κουτσουλάνε το μπαλκόνι. Στον δεύτερο μένει μια οικογένεια και συχνά μέσα στη νύχτα ακούγονται καρφώματα, πριονίσματα και τρυπάνια. Πετάγομαι στον ύπνο μου κατατρομαγμένη. Τα πρωινά ακούω τον ντενεκέ και νομίζω ότι ρίχνουν κανόνια καιν όταν κάθομαι να ηρεμήσων ο Στέλιος γκαρίζει «Μαντουβάλα». Τους έπιασα με το καλό, με το άγριο, τίποτα. Η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει κάτι, γιατί δεν θορυβούν σε ώρες κοινής ησυχίας. Οι άλλοι ένοικοι δεν ενοχλούνται τόσο  κι έτσι δεν λένε τίποτα. Θα τρελαθώ. Δεν θέλω να φύγω από το σπίτι μου. Τι να κάνω;

Στα όρια

Αγαπητή Στα όρια,

Κάθε φορά που βάζει Καζαντζίδη, θα βάζεις death metal. Στο τέρμα. Κάθε φορά που θα γυρνάς από ξενύχτι, θα κοπανάς την πόρτα των δίπλα. Για τον επάνω, φώναξε το ΣΔΟΕ, μάλλον εργαστήριο το έχει κάνει, από την εφορία δεν γλιτώνει κανείς. Καλή ξεκούραση!

 

«Εθισμένη στη σοκολάτα»

Λόλα,

Ντρέπομαι, γιατί το πρόβλημά μου θα σου φανεί –και ίσως είναι– ασήμαντο: δεν κάνω χωρίς σοκολάτα. Δεν τρώω ποσότητες, αλλά είναι αδύνατον να μη βλέπω μια σοκολάτα, να μην έχω μια σοκολάτα και να μη δοκιμάζω έστω ένα σοκολατάκι την ημέρα. Οι φίλοι μου γελάνε κι ο καλός μου ανησυχεί μήπως γίνω φακλάνα. Από την άλλη, τι κακό κάνω; Σε άλλους αρέσει η τέχνη, σε άλλους η μουσική, εμένα μου αρέσουν οι σοκολάτες. Γιατί πρέπει να υποφέρω για αυτήν την αγάπη;

Εθισμένη

Αγαπητή Εθισμένη,

Εάν με τόσες σοκολάτες δεν έχεις γίνει ήδη φακλάνα, καταλαβαίνω γιατί σε κοροϊδεύουν, απλώς ζηλεύουν. Θα συμφωνούσα πως δεν κάνεις τίποτα κακό, αλλά οι εμμονές δεn μου αρέσουν, δείχνουν παλαβωμένο άτομο. Προφανώς σου λείπει κάτι που δεν έχεις εντοπίσει ακόμη. Οι σοκολάτες είναι καταπληκτικές, αλλά δεν παύουν να είναι μόνο γλυκά. Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά μήπως να έστρεφες το ενδιαφέρον σου στη ζαχαροπλαστική; Μήπως να έκανες περισσότερο σεξ;