Άντζελα Δημητρίου: Βάζω «ΣΤΑΝΤΑΡ» στη ζωή μου – Συνέντευξη στο «Καρφί»

«Προχωράω με σιγουριά στη ζωή μου, όχι στα χαμένα. Είναι η στάση μου απέναντι στη ζωή που δηλώνεται με τον καλύτερο τρόπο από τον τίτλο του νέου μου δίσκου “Στάνταρ”, που είναι το σίγουρο» λέει στο «Καρφί» η γνωστή λαϊκή τραγουδίστρια Άντζελα Δημητρίου. Γεννημένη στο Περιστέρι, απέδειξε από νωρίς ότι έχει τσαγανό. Έτσι, έφηβη ακόμη, έπεσε στα βαθιά του πενταγράμμου, ξεκινώντας συνεργασία με μεγάλα ονόματα της λαϊκής σκηνής όπως οι Βασίλης Τσιτσάνης, Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου και άλλοι πολλοί. Ευδιάθετη και χαλαρή, μας μίλησε για τη νέα δισκογραφική δουλειά της, για την κρίση που έχει πλήξει το επάγγελμα, για τα απωθημένα της, αλλά και για τον έρωτα που παίζει τον πρώτο και τελευταίο ρόλο στη ζωή της.

Ο κόσμος περιμένει τη νέα δισκογραφική δουλειά σας. Έχει κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες αξιόλογες παρουσιάσεις σας και γιατί;

Πιστεύω ότι αυτή η δουλειά μου θα ξεχωρίσει γιατί μου ξαναγράφει η Ελένη Γιαννατσούλια, που για μένα ήταν κάτι διαφορετικό στην καριέρα μου, έχοντας γράψει μαζί με τον Φοίβο τα «Μεθυσμένα σ’ αγαπώ». Επίσης γιατί ο Νεκτάριος Μπήτρος αυτή τη φορά έγραψε ό,τι καλύτερο μέχρι σήμερα. Θα ήθελα να σταθώ και στον Μάρκο Σεφερλή, ο οποίος μου εμπιστεύτηκε μια σπουδαία μπαλάντα, το «Δέκα με μία». Αυτή η δουλειά έγινε με πάρα πολλή αγάπη, γι’ αυτό είναι ξεχωριστή. Έγινε με πάρα πολλή όρεξη, μεράκι και με πολλούς μήνες studio. Μια δουλειά που πιστεύω ότι θα αγαπηθεί από τον κόσμο και θα κυκλοφορήσει στις 9 Μαΐου από την εφημερίδα «Καρφί».

Ο τίτλος του νέου σας δίσκου «Στάνταρ» είναι και στάση ζωής;

Στάνταρ είναι το πρότυπο, το σίγουρο. Προχωράω με σιγουριά στη ζωή μου, όχι στα χαμένα.

Θεωρείστε από τις κορυφαίες λαϊκές τραγουδίστριες; Πώς κρίνετε σήμερα τους λαϊκούς τραγουδιστές αλλά και τα λαϊκά τραγούδια; Είναι τραγούδια που καταπιάνονται με τα προβλήματα της εποχής –όπως συνέβαινε στο παρελθόν– ή εξαντλούνται μόνο στον έρωτα;

Τα τραγούδια που γράφονται σήμερα από νέους δημιουργούς είναι μεν επιτυχίες, δεν ξέρω όμως αν θα αντέξουν στον χρόνο.

Η κρίση τι άλλαξε στο επάγγελμά σας;

Η κρίση στο επάγγελμά μας άλλαξε πάρα πολλά. Κατ’ αρχήν αυτό που συνέβαινε παλιά, που δουλεύαμε 6ήμερα ή 7ήμερα και παρακαλούσαμε την επιχείρηση να μας δώσει ένα ρεπό για να ξεκουραστούμε, δεν υπάρχει πια. Δεν υπάρχει αυτός ο κόσμος που υπήρχε, παρά υπάρχει ένα γενικότερο αλαλούμ. Τα μαγαζιά ανοίγουν και κλείνουν και οι καλλιτέχνες επιβιώνουν δουλεύοντας επαρχία ή εξωτερικό.

Ο έρωτας τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σας, στις επιλογές σας;

Ο έρωτας έπαιξε τον πρώτο και τελευταίο ρόλο. Οι επιλογές μου ήταν δικές μου. Πέρασα καλά. Με αγαπήσανε, αγάπησα… Με πικράνανε, πίκρανα… Όλα είναι μέσα στη ζωή, αλλά πάντα λέμε ότι υπάρχει και ένας καινούριος έρωτας.
Ο έρωτας μπορεί να είναι και η οικογένεια σου, η δουλειά σου, ο εαυτός σου, δεν είναι απαραίτητο να έχεις κάποιο σύντροφο για να είσαι ερωτευμένος. Αλλά ποτέ δεν λες ποτέ, πάντα υπάρχει ο έρωτας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου χτυπήσει την πόρτα.

Μετά από όλη αυτή τη μακρά πορεία και δόξα που γνώρισες, η Άντζελα Δημητρίου έχει ακόμη απωθημένα;

Όχι, δεν έχω. Έχω κάνει πάρα πολλά στην καριέρα μου, έχω δουλέψει σε απίστευτους χώρους που μετά από μένα φιλοξένησαν άλλους καλλιτέχνες, όπως το «Rex», το «Ποσειδώνιο», η «Νεράιδα», ο «Διογένης», το «Ζοοm» στην Πλάκα και, όταν περνάω από αυτά τα μαγαζιά, χαίρομαι πάρα πολύ και καμαρώνω.

Τι εύχεστε για τους Έλληνες και την Ελλάδα;

Εύχομαι να είμαστε πάντα καλά και να ξεπερνάμε τα καθημερινά προβλήματα με αισιοδοξία και χαμόγελο.

Θυμίστε μας λίγο το πέρασμά σας στο τραγούδι. Ήταν εύκολη υπόθεση; Ποιοι σας βοήθησαν στο ξεκίνημά σας;

Δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Με βοήθησαν πάρα πολλοί. Ξεκίνησα δίπλα στον Τσιτσάνη και στη Σωτηρία Μπέλλου. Παρόλο που ήμουν μικρή, για μένα ήταν ένα άπιαστο όνειρο. Μετά δούλεψα με πάρα πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, που είναι πάρα πολλοί και δυστυχώς δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους γιατί θα γεμίσει όλη η σελίδα… Αυτό που έχω να πω είναι ότι κουράστηκα, δεν τα βρήκα εύκολα, δεν βρήκα κάποιο συνθέτη που από τη μια στιγμή στην άλλη να με πάει στα ύψη, να γίνω πρώτο όνομα αμέσως. Πάλεψα πάρα πολύ και γι’ αυτό αγαπάω πάρα πολύ τη δουλειά μου και γι’ αυτό κάθε φορά που ετοιμάζω μια δισκογραφική δουλειά αγωνιώ αν θα αρέσει στον κόσμο, αν θα έχει επιτυχία, αν θα μείνει κάποιο τραγούδι, αν θα αντέξει στον χρόνο όπως άντεξαν τα παλιά τραγούδια.

Υπάρχει κάποια συμβουλή συνθέτη ή τραγουδιστή –που μπορεί πια να μην υπάρχει στη ζωή– που κρατάτε βαθιά μέσα σας;

Θυμάμαι μια κουβέντα που μου είχε πει ο Μάνος Κουφιανάκης, που ήταν και κουμπάρος μου και δεν υπάρχει πια στη ζωή. Μου είχε πει λοιπόν ο Μάνος: «Το δέντρο που έχει καρπούς, να ξέρεις ότι αυτό πετροβολούν πάντα, γι’ αυτό λοιπόν να προχωράς να γελάς και να αφήνεις πάντα πίσω τη σκόνη σου για να τυφλώνεις τα μάτια».

Τέλος, υπάρχει κάποιος συνάδελφος που δεν έχετε τραγουδήσει ακόμη μαζί του, αλλά θα το θέλατε πολύ και γιατί;

Έχω τραγουδήσει με πάρα πολλούς, δεν έχω κάποιο απωθημένο για κάποιον. Έχω τραγουδήσει σχεδόν με όλους.