Ειδησεογραφικό site

Τσίπρας-Τσακαλώτος, ένα διαζύγιο από το μέλλον

O Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο τελευταία. Μετά την απαλλαγή του από τα καθήκοντα του τομεάρχη της Οικονομίας, παραμένει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μια δραστηριότητα σαφώς πιο περιορισμένης ευθύνης. Ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Τσίπρα να τον υποβιβάσει και σίγουρα θα ένιωσε λίγο προδομένος βλέποντας ένα από τα «πουλέν» του, την υπερκινητική Εφη Αχτσιόγλου να καταλαμβάνει τη θέση του.

Αξιοιποιώντας λοιπόν τον ελεύθερο χρόνο του γράφει τακτικά ένα «Ημερολόγιο» στην ιστοσελίδα tvxs του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου. Στο τελευταίο «Ημερολόγιο» αναφέρεται στη συλλογικότητα και τον διάλογο που αναπτύσσεται στις πρόβες ενός κουαρτέτου εγχόρδων, χρησιμοποιώντας ένα απόσπασμα του βρετανού θεατρικού συγγραφέα Αλαν Μπένετ.

Το τελικό του σχόλιο όμως δεν είναι μουσικολογικό αλλά σαφέστατα πολιτικό και με έναν κύριο αποδέκτη, τον Αλέξη Τσίπρα: «Μακάρι στο μέλλον η Αριστερά, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, να μπορέσει όλο και περισσότερο να λειτουργεί ως το κουαρτέτο του Μπένετ. Αυτό εξ άλλου ήταν και το αρχικό πρόταγμα του ΣΥΡΙΖΑ».

Τώρα ποιος ευθύνεται για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργεί συλλογικά και διαλογικά, κατά Ευκλείδη, είναι προφανές: Ο Τσίπρας και η στενή ηγετική ομάδα που τον υποστηρίζει.

Πριν από λίγους μήνες, σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό της Ηπείρου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος χωρίς καν να ερωτηθεί είχε προχωρήσει σε μια φουτουριστική ανάλυση για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού εθιμικά είχε επαινέσει τον Τσίπρα, προχώρησε στην πρόβλεψη ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η σκυτάλη της ηγεσίας θα περάσει σε μια νεότερη γενιά. Ονόματα δεν είπε, αλλά δεν ήταν λίγοι οι άσπονδοι φίλοι του που ένιωσαν την «οπτασία» του Γαβριήλ Σακελλαρίδη πάνω από τα κεφάλια τους. Μην ξεχνάμε ότι δίπλα στην Εφη Αχτσιόχλου, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ήταν το προηγούμενο protege του Ευκλείδη Τσακαλώτου.

«Γιατί δεν είμαι εκσυγχρονιστής»
Καθαρές κουβέντες λοιπόν. Ο Τσακαλώτος, ούτε διαθέτει τη δύναμη, ούτε έχει τις δυνατότητες να αμφισβητήσει τον Τσίπρα. Φροντίζει όμως μονίμως να χτίζει ένα διαφορετικό και διακριτό πολιτικό προφίλ. Πριν από αρκετούς μήνες, ο Τσίπρας είχε χαρακτηρίσει «πολιτικούς απατεώνες» τους αντιπάλους του στη ΝΔ. Λίγες μέρες μετά ο Τσακαλώτος διαφοροποιήθηκε με το επιχείρημα ότι η Αριστερά δεν πρέπει να χαρακτηρίζει «απατεώνες» τους αντιπάλους της.

Αργότερα ο Τσίπρας τον καρατόμησε από τη θέση του «σκιώδους Τσάρου» της Οικονομίας και στην παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκκίνηση της Οικονομίας ο Ευκλείδης εξορίστηκε από το πάνελ. Στη θέση του εμφανίσθηκαν η Εφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης.

Η συγκρότηση μιας νέας ηγετικής ομάδας από τον Τσίπρα και η απομάκρυνση του Τσακαλώτου τον έφερε αναγκαστικά σε μια πορεία συμπαράταξης με τους «Μπανιάδες». Η «Ομπρέλλα 53+» και η τρόικα Βούτση-Φίλη-Σκουρλέτη διαμορφώνουν σταδιακά ένα ενιαίο μέτωπο εσωτερικής αντιπολίτευσης στους «Προεδρικούς». Με υλικά την υπεράσπιση της «αριστερής» ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, τον εξορκισμό της πορείας προς την «πασοκοποίηση» και την άρνηση να αποδεχτούν στον Τσίπρα έναν ρόλο μεγαλύτερο από το «πρώτος μεταξύ ίσων».

Πάντως ακόμη και σε αυτήν την αναγκαστική «συγκατοίκηση» με τους πρώην «μπανιάδες» ο Ευκλείδης κατέχει έναν διακριτό ρόλο.Τους χρειάζεται απέναντι στους «Προεδρικούς», αλλά δεν νιώθει ένας από αυτούς. Ισως για λόγους ιστορικούς. Επέστρεψε αργά στην Ελλάδα και γλίτωσε από μια άγονη διαδρομή στην παραδοσιακή Αριστερά και τις επιπτώσεις της. Κάτι που διαμόρφωσε την καταθλιπτική «Αριστερά της ήττας» στα χρόνια της μεταπολίτευσης

Τα σχόλια είναι κλειστά.