Τσίπρας και Κοτζιάς στον δρόμο που χάραξε ο… Ζαχαριάδης

Ό,τι δεν κατάφεραν με τους πολέμους, το πέτυχαν με την ειρήνη. Τέσσερις φορές από τις αρχές του περασμένου αιώνα ενεπλάκη η χώρα σε αιματηρές συρράξεις για τη Μακεδονία και τις τέσσερις κατάφερε να κρατήσει τα βόρεια σύνορά της.

Του Δ. Γιαννακόπουλου

Μία φορά το 1904-1908, δύο στους Βαλκανικούς Πολέμους και μία στον Εμφύλιο. Τότε που το ΚΚΕ μάχονταν για την «ενιαία και αδιαίρετη προλεταριακή Μακεδονία» δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα από όσα άφησαν πίσω τους οι Ιταλοί φασίστες και οι Γερμανοί ναζιστές. Η Ιστορία που γράφεται από τους ισχυρούς, αποδίδει ευθύνες στον σταλινικό πυρήνα του ολοκληρωτισμού που επεδίωκε να προσαρτήσει τα ελληνικά εδάφη στα κομμουνιστικά Βαλκάνια. Αλλά κι εκείνη που γράφεται από τον λαό δεν απέχει από αυτή την πραγματικότητα.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στους Ψαράδες των Πρεσπών συνέρχεται η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ για το «Μακεδονικό» καταγράφοντας μεταξύ άλλων στο κείμενο συμπερασμάτων της τα εξής: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ (σ.σ. Δημοκρατικού Στρατού) και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των. Ταυτόχρονα, οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό (σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, τον μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό, θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στον μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Διασπασμένοι μόνον ήττες μπορούν να πάθουν. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά».
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Στη μεταγενέστερη προσπάθειά του να πείσει για το ακριβώς αντίθετο, το ΚΚΕ επιχείρησε να «μεταλλάξει» την ουσία των συμπερασμάτων της 5ης Ολομέλειας αναφέροντας ότι η αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Σλαβομακεδόνων (Σκοπιανών) δεν συνεπάγεται και δέσμευση για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Επί σειρά ετών δε, στο προπαγανδιστικό υλικό περιλαμβάνονταν ένα άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη (Οκτώβριος 1948) το οποίο έλεγε: «Μέσα στην καινούρια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα που ανοικοδομείται πάνω στα ερείπια, που άλλοι συσσώρευσαν, ο σλαβομακεδονικός (σ.σ. Σκοπιανοί) λαός θα βρει την ισοτιμία, ισονομία, ισοπολιτεία και θα βρει τον καιρό να αναπτύξει τον καινούριο εθνικό του πολιτισμό… Ο Μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια…».
Με το περιεχόμενο αυτού οι κομμουνιστικές κεφαλές διαφωνούσαν… εκ των πολύ υστέρων όμως: «Η θέση του Ζαχαριάδη ούτε εμφανίστηκε ούτε συζητήθηκε στην 5η Ολομέλεια». Ναι, αλλά την 5η Ολομέλεια την είχε συγκαλέσει ο Ζαχαριάδης και εκεί αποφασίστηκε: α) η αλλαγή του χαρακτήρα της επανάστασης σε σοσιαλιστική και β) η πλήρης αποκατάσταση των Σλαβομακεδόνων (Σκοπιανών). Νωρίτερα είχε μεταβεί στη Γιουγκοσλαβία για μυστικές συνομιλίες ενώ μετά το τέλος του Εμφυλίου είχε μακρές συναντήσεις με τον Στάλιν με συνέπεια πολλοί Έλληνες σύντροφοί του να τον κατηγορήσουν ως πράκτορα των υπηρεσιών της ΕΣΣΔ. Αντικαταστάθηκε από γραμματέας στην 7η πλατιά Ολομέλεια του 1956 και διαγράφτηκε στην 8η, τον επόμενο χρόνο. Δηλαδή, στην 5η Ολομέλεια του 1949 ήταν Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ αλλά δεν ήθελε να δεσμεύσει το κόμμα του με μια τέτοια συγκεκριμένη απόφαση για «κρατικά ενιαίο Μακεδονικό λαό» παρά μόνο να την εφαρμόσει. Στην ουσία ο Ζαχαριάδης προστάτευσε πολιτικά το κόμμα του, επωμιζόμενος το βάρος της θέσης για «ενιαία Μακεδονία».
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΣΥΡΙΖΑ
Κοντά 70 χρόνια μετά, πάλι από τους Ψαράδες των Πρεσπών, ο προερχόμενος από το ΚΚΕ Αλ. Τσίπρας θα «υλοποιήσει» τη θέση του «Ζαχαριαδικού ΚΚΕ» αναγκάζοντας τον Δ. Κουτσούμπα να μετακινηθεί για να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση ή να προσποιηθεί ότι την αντιπολιτεύεται. «Για την όποια συμφωνία, μακριά από ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και το διαίρει και βασίλευε των ιμπεριαλιστών» είπε την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή ο κ. Κουτσύμπας και προσδιόρισε: «Σύνθετη ονομασία, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων, εξάλειψη όλων των αλυτρωτισμών από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, όχι αποδοχή ανιστόρητων εννοιών περί μακεδονικού έθνους ή γλώσσας κ.λπ. Κι όλα αυτά βέβαια ενιαία ως πακέτο». Σύγχυση με σκοπό την πλάνη.
Όπως και να ‘χει, η Αριστερά παίζει σε ένα γήπεδο που οι υφιστάμενοι κοινοβουλευτικοί παράγοντες των άλλων κομμάτων αδυνατούν να την αντιμετωπίσουν αγνοώντας και τις ιστορικές συνέπειες της ανικανότητάς τους