Του Κώστα Στούπα: Ούτε για χαρτί τουαλέτας…

 

Στα παλιά εξατάξια γυμνάσια, τις καλές εποχές (όταν οι γονείς ήταν πεπεισμένοι πως τα παιδιά τους θα ζήσουν καλύτερα από αυτούς) πριν η εποχή της ευημερίας με δανεικά κάνει την αποταμίευση «ντεμοντέ” ήταν σύνηθες μια φορά τον χρόνο οι μαθητές να γράφουν μια έκθεση για τα καλά της αποταμίευσης.

Αυτά πριν το ‘80 όταν η δραχμή ήταν κλειδωμένη για δεκαετίες με την ισοτιμία του δολαρίου και δεν την είχε «ξεφτιλίσει” η πραγματική «πρώτη φορά αριστερά” με τις απανωτές υποτιμήσεις.

Με τη δραχμή κλειδωμένη στο δολάριο και τα νοικοκυριά να αποταμιεύουν από το υστέρημα η Ελλάδα τις δεκαετίες του ‘50, του ‘60 και του ‘70 «χτύπαγε” ρυθμούς ανάπτυξης κατά μέσο όρο 6-7% και έφτασε από κατεστραμμένη χώρα μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο να πλασαριστεί στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Αυτά πριν τον «σοσιαλμανή” Καραμανλή και τον «περονιστή” δημαγωγό Παπανδρέου.

Είναι βέβαιο πως οι περισσότερες από τις εκατομμύρια εκθέσεις που είχαν γραφτεί τότε θα είχαν μεγαλύτερη οικονομική αξία από το «Αναπτυξιακό Σχέδιο” της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα.

Το μοναδικό ερώτημα που προκύπτει από τη δημοσιοποίηση του Αναπτυξιακού Σχεδίου της κυβέρνησης είναι αν αυτό είναι για γέλια ή για κλάματα.

Θα μπορούσε να είναι για γέλια αν δεν αφορούσε τη χώρα μας αλλά κάποια μακρινή καρικατούρα χώρας (όπως η Κούβα ή η Β. Κορέα) η δυστυχία της οποίας δε θα είχε καμιά επίδραση στην οικονομία μας και κατά συνέπεια τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Το «Αναπτυξιακό Σχέδιο” της κυβέρνησης Τσίπρα είναι μια κακή αντιγραφή των ανοησιών που έχουν περιληφθεί σε δεκάδες αναπτυξιακά σχέδια που παρουσιάστηκαν από διάφορες αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις τα τελευταία 40 χρόνια.

Όπως και οι «τυφλοί” ή οι «κουφοί” (καθώς δεν μπορούν να ενημερωθούν επαρκώς) γνωρίζουν,  παρά τη σωρεία αναπτυξιακών σχεδίων ο παραγωγικός οικονομικός ιστός της χώρας από το ‘80 και μετά, πάει από το κακό στο χειρότερο. Αποτέλεσμα αυτής της πορείας ήταν το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος να αυξάνονται και μαζί με αυτά και οι απασχολούμενοι πέριξ του δημοσίου.

Όπως σωστά είχε σκιαγραφηθεί από τις διαρροές της μυστικής παρουσίασης του «Αναπτυξιακού Σχεδίου” που ονομάστηκε και «Ολιστικό” (χάρη ίσως σε κάποιες νεοεποχικές εναλλακτικές επιρροές της γενικότερης «θολούρας” που διακρίνει τους αριστερούς νόες των πρώην αριστεριστών που προσποιούνται τους σοσιαλδημοκράτες), αυτό μοιάζει με γενικόλογη έκθεση επαρχιακού γυμνασίου με θέμα την ανάπτυξη.

Όπως το είχαν περιγράψει και κάποιοι ξένοι οικονομικοί αναλυτές που έλαβαν γνώση πριν λίγες μέρες, το σχέδιο δεν αξίζει ούτε το χαρτί που ξοδεύτηκε για να γραφτεί.

Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Αν καταλάβαιναν οικονομικά οι αριστεριστές με μοναδική εργασιακή και κερδοσκοπική εμπειρία στις ΜΚΟ της βιομηχανίας των αλληλέγγυων, δεν θα ήταν αριστεριστές.

Για το μόνο πρότζεκτ που αναφέρονταν συγκεκριμένα νούμερα ήταν εκείνο της Κάνναβης, τα οποία αφαιρέθηκαν όμως κατόπιν παραινέσεων των δανειστών επειδή προφανώς φοβήθηκαν να μην τους πάρει και αυτούς η μπάλα της γελοιοποίησης.

Στο «αναπτυξιακό” σχέδιο της κυβέρνησης Τσίπρα περισσεύουν τα συντονιστικά και οι γραμματείες δημοσίων υπαλλήλων που θα έχουν σκοπό την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. Τουτέστιν, σαν να σχεδιάζεις έκρηξη γεννήσεων γεμίζοντας την επικράτεια με ιατρεία στείρωσης και άλλων μεθόδων αντισύλληψης…

Έτσι, λοιπόν η παρακολούθηση και αξιολόγηση του σχεδίου θα γίνεται από πολιτική επιτροπή υψηλού επιπέδου, ενώ σε τεχνικό επίπεδο την παρακολούθηση των μεταρρυθμίσεων θα αναλάβει η Γενική Γραμματεία Συντονισμού.

Άλλη μια επιτροπή θα συσταθεί για την αξιολόγηση των «κόκκινων” δανείων κλπ.  Τουτέστιν, τα γνωστά τερτίπια πελατειακής εξυπηρέτησης.

Αναφέρονται ακόμη διάφορα γενικόλογα για τη χαλάρωση των capital control με οδικούς χάρτες κλπ. Στην κυβέρνηση παριστάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται πως τα capital control προέκυψαν με την άνοδό τους στην εξουσία από την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνει η οικονομία στα πρόσωπά τους.

Μοιάζει απίθανο πλέον πως θα αποσυρθούν τα capital control πριν υπάρξουν δραστικές ανατροπές στη χώρα για τις οποίες δεν διαφαίνονται οι απαραίτητοι πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί.

Επιπλέον, οι διεθνείς εξελίξεις αρχής γενομένης από την Ιταλία δεν ευνοούν κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον αν οι «φωστήρες” εδώ αντικαταστήσουν τον Στουρνάρα με κάποιον κομματικό αφισοκολλητή όπως κάνουν με όλες τις ανεξάρτητες αρχές.

Ακόμη στο «αναπτυξιακό” επαναλαμβάνονται οι γνωστές αστειότητες για τη δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας όταν το τελευταίο εγχείρημα με το σκάνδαλο της Αττικής είναι ακόμη νωπό και δεν έχει μιλήσει η δικαιοσύνη.

Με λίγα λόγια το αναπτυξιακό σχέδιο είναι άλλη μια «μπαρούφα” σαν αυτές με τις οποίες τα τελευταία 40 χρόνια καταφέραμε να βλέπουμε άλλοτε εξαθλιωμένες  χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία να μας αφήνουν πίσω σε οικονομική ανάπτυξη…

ΠΗΓΗ: capital.gr