Του Αλέξανδρου Κασιμάτη: Οι τράπεζες και ο ΣΥΡΙΖΑ
Η Ιταλία συγκρούεται με τις Βρυξέλλες σε μια ευθεία αντιπαράθεση που μπορεί να προκαλέσει συστημικούς κλυδωνισμούς στο ευρωπαικό οικοδόμημα και είναι άγνωστο ποιά θα είναι η κατάληξη της.
Η Κυβέρνηση βλέποντας τις αποδόσεις στην αγορά ομολόγων να θολώνουν το αφήγημα περί καθαρής εξόδου, κάθεται πάνω στο κεφαλαιακό μαξιλάρι και δηλώνει πως έχει χρήματα να ικανοποιήσει τις ανάγκες του χρέους για δυόμιση χρόνια. Τα δισεκατομμύρια του κεφαλαιακού μαξιλαριού μπορεί βραχυπρόθεσμα να επιτρέπουν στην Κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα. Ωστόσο, δεν μπορούν να κρύψουν την αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να πείσουν τις αγορές για την οικονομική πρόοδο και εξυγίανση που υποτίθεται πως έχει κάνει η χώρα. Περάσαμε δηλαδή οκτώ χρόνια με μνημόνιο και το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα που ήταν και πριν μπούμε στο μνημόνιο.
Και ενώ είμαστε σε αυτή την ευαίσθητη συγκυρία, η οποία επιπλέον έχει και έντονα προεκλογικά χαρακτηριστικά, με αφορμή ότι μια τράπεζα δεν μπόρεσε να σηκώσει από την αγορά 500 εκατομμύρια, στις 27 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε ένα ανελέητο σφυροκόπημα στις τραπεζικές μετοχές που οδήγησε (ως χθες) τον δείκτη των τραπεζών σε απώλειες 17,49%. Η Κυβέρνηση αρχικά αιφνιδιάστηκε. Αναζήτησε τις αιτίες του ξεπουλήματος των μετοχών στο Χρηματιστήριο σε κερδοσκόπους. Το επιχείρημα δεν μπορούσε να αντέξει για πολλές ημέρες -άλλωστε αφού εντόπισαν κερδοσκοπία γιατί δεν την σταμάτησαν;- και έκτοτε η Κυβέρνηση υιοθέτησε στάση σιγής, ομφαλοσκόπησης, υποκρινόμενη ότι δεν συμβαίνει τίποτε.
Συνήθως οι αγορές είναι πάντοτε καλύτερα ενημερωμένες και προηγούνται των εξελίξεων. Αν η χρηματιστηριακή αγορά (που κυριαρχούν τα ξένα fund) πιστεύει ότι υπάρχει πρόβλημα με τις τράπεζες, μάλλον έχει δίκιο. Για αυτό και η Κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να παριστάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτε και να ενεργήσει άμεσα περιχαρακώνοντας και διευθετώντας τα προβλήματα όσο είναι περιορισμένα σε έκταση. Αν δεν το πράξει και αφήσει κι άλλο χρόνο να διαρρεύσει, τότε είναι ζήτημα χρόνου η καχυποψία και οι αμφιβολίες να απλωθούν σε όλο το τραπεζικό σύστημα. Οσο η Κυβέρνηση αργεί, περιορίζονται και δυσκολεύουν οι δυνατότητες διαχείρισης της κρίσης. Επειδή μάλιστα έχουν απελευθερωθεί τα όρια αναλήψεων, όσο δεν δίνονται πειστικές και έμπρακτες απαντήσεις για τις τράπεζες οι κίνδυνοι μεγεθύνονται.
ΠΗΓΗ: protothema.gr
Τα σχόλια είναι κλειστά.