Τάσος Παππάς: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί μόνο του να εκπαραθυρώσει τη Δεξιά

Το ΠΑΣΟΚ διατρέχει δύο κινδύνους. Δεν είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού,

όμως καραδοκούν για να προκαλέσουν πλήγματα στη συνοχή του. Ο πρώτος

αφορά την ενότητα του κόμματος. Με βάση αυτά που παρακολουθούμε στις

δημόσιες αντιπαραθέσεις δεν φαίνεται ότι ο ανταγωνισμός θα ξεπεράσει τα

όρια και ότι η επόμενη μέρα θα είναι νεφελώδης. Η αντιπαράθεση δεν

γίνεται με το «σείς» και με το «σάς» σαν να είναι σύναξη για τσάι, δεν

έχουμε όμως αυτόν τον χαμό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει πάντως ένα

μουρμουρητό κακολογιών, μια πλεονάζουσα ξινίλα και κάποιες δίκες

προθέσεων. Διαβάζοντας  κάτω από τις γραμμές των ομιλιών και των

δηλώσεων των υποψηφίων διαπιστώνεις ότι υπάρχει μπόλικη καχυποψία.

Υπαινιγμοί για σχέδια που δεν κατατίθενται τώρα, δηλητηριώδεις κουβέντες

για το παρελθόν, χτυπήματα κάτω από ζώνη, αμφιλεγόμενες πρακτικές,

ισχυρισμοί για πολιτικές αποκλεισμών και άλλα συναφή που τα έχουμε δει

σε τέτοιους τύπου διαδικασίες και στο ΠΑΣΟΚ και στα άλλα κόμματα που

εκλέγουν τον αρχηγό τους από τη βάση. Το ερώτημα είναι πώς θα

συμπεριφερθεί ο νικητής ή η νικήτρια και πως θα αντιδράσουν οι

ηττημένοι. Θα πάει ο νικητής σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών απαιτώντας τυφλή

υπακοή, εξαναγκάζοντας έτσι τους αντιπάλους του να διαλέξουν ανάμεσα

στην αιχμαλωσία και στην απόδραση για άλλες πολιτείες ή θα μοιράσει

ρόλους ώστε όλοι μαζί να ξεκινήσουν την προσπάθεια για την ανάκαμψη του

ΠΑΣΟΚ; Η ιστορία έχει δώσει παραδείγματα και για τις δύο εκδοχές.

Συνήθως η γενναιοδωρία του νικητή αποδίδει. Η σκληρότητα του οδηγεί σε

συγκρούσεις. Ο δεύτερος κίνδυνος έχει να κάνει με το μικρόβιο της

αλαζονείας. Την είχε το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν παντοδύναμο οργανωτικά, κυρίαρχο

εκλογικά, χωρίς σοβαρό αντίπαλο στην περιοχή της δημοκρατικής παράταξης.

Κάποιοι από τους υποψηφίους δεν κρύβουν ότι νοσταλγούν τις παλιές καλές

εποχής, όταν το ΠΑΣΟΚ έλυνα και έδενε και πιστεύουν ότι μπορεί να το

ξανακάνουν μεγάλο κόμμα εξουσίας. Η νοσταλγία αυτή είναι νοσηρή. Θα

οδηγήσει σε περιπέτειες και στην απογοήτευση. Νομίζω ότι πρέπει να

συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ μόνο του να

εκπαραθυρώσει τη Δεξιά από την κυβέρνηση. Έχει ανάγκη από συμμάχους που

δεν θα τους αντιμετωπίζει σαν φτωχούς συγγενείς, αλλά ως ισότιμους

εταίρους. Η συνεργασία δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Ο διάλογος όμως

πρέπει να ξεκινήσει και να αφορά και το πρόγραμμα και το σχήμα που θα

υπηρετήσει μια συμφωνία.

 

*Διευθυντής σύνταξης Εφημερίδας των Συντακτών