Σταύρος Σιόλας: Τη λογική την οδηγούμε εκεί που η καρδιά επιθυμεί

Στην Πέννυ Κροντηρά

«Αποδέχομαι οτιδήποτε αποτελεί πρότυπο ως καλλιτεχνική επιρροή και θεωρώ επικίνδυνο οτιδήποτε επεκτείνεται σε συμπεριφορά και lifestyle», δηλώνει στο «Κ» ο ερμηνευτής και τραγουδοποιός Σταύρος Σιόλας. Αν και εκ πρώτης όψεως δείχνει άνθρωπος ήπιων τόνων, πάνω στη σκηνή μεταλλάσσεται, καθώς η δυναμική του και η ερμηνευτική ένταση, που φανερώνει εκείνη τη στιγμή, μαγεύει το κοινό του. Ο Σταύρος Σιόλας μας εκπλήσσει με το ύφος και την ποιότητα κάθε νέας του δουλειάς, συμπαρασέρνοντάς μας στη δική του μουσική μέθεξη.

Νιώθετε γεμάτος καλλιτεχνικά;

Δεν είναι εύκολο κανείς να δηλώσει γεμάτος καλλιτεχνικά… Πρώτον, γιατί αυτό σαν στάση είναι επικίνδυνο και δεύτερον, γιατί όσα και αν έχει κάνει κανείς, υπάρχουν ακόμα άλλα τόσα που ονειρεύεται να κάνει και αυτό δεν τελειώνει ποτέ.

Όταν ξεκινούσατε τη «σχέση» σας με την τέχνη της μουσικής, είχατε φανταστεί την κοινή σας πορεία;

Η αλήθεια είναι πως, ούτε την έναρξη της σχέσης αυτής είχα συνειδητοποιήσει, ούτε την εξέλιξή της. Εγώ έκανα αυτά που μου άρεσαν και η ζωή τα έφερε όλα, όπως και όποτε ήθελε!

Παράδοση και μουσική… ποια η σχέση τους και πώς εσείς την προβάλλετε;

Η παράδοση ουσιαστικά επιβιώνει και καταγράφεται μέσα από τη μουσική και έτσι συνοδεύει ακόμα τις πιο σημαντικές στιγμές των ανθρώπων. Εγώ ενσωματώνω τα στοιχεία που θέλω στα τραγούδια μου, αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις. Ο διονυσιασμός και η κατάνυξη είναι πνευματικές καταστάσεις, που επιτυγχάνονται μέσω της παραδοσιακής μουσικής, λόγω της αρχαίας της ρίζας!

Προσμονή δημιουργίας… πώς τη βιώνετε;

Με αίσθημα διέγερσης και πληρότητας αλλά και ικανοποίησης, όταν το αποτέλεσμα με ευχαριστεί!

Ποιο τραγούδι σας κρύβει μία ιδιαίτερη ιστορία;

Ο Γεροπλάτανος είναι το πρώτο τραγούδι μου, που άκουσα στο ραδιόφωνο, όταν πρωτοβγήκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και μες στα χρόνια βρήκε σιγά – σιγά τον δρόμο του στο ευρύ κοινό και αυτό με χαροποιεί. Μου δίνει ελπίδα για όσα τραγούδια δεν είχαν την τύχη που τους άξιζε.

Ποια στοιχεία και αισθήματα συμβάλλουν στην έμπνευση;

Η αλήθεια είναι πως δεν κάνω μουσική βιωματικά αλλά φαντασιακά. Ως γνωστόν, η τέχνη εμπνέεται από την ίδια την τέχνη πολλές φορές, όποτε ένας στίχος, μια ταινία, ένα βιβλίο, ακόμα και ένα τραγούδι μπορεί να μου δημιουργήσει την ανάγκη να κάτσω στο πιάνο ή να σιγοτραγουδήσω μια μελωδία!

Μοιράζεστε μέσα από στίχους τη ζωή σας;

Σπάνια πια γράφω στίχους. Ο κύριος όγκος των τραγουδιών μου αποτελείται από στίχους άλλων. Όταν όμως γράφω εγώ, σίγουρα μοιράζομαι κάτι δικό μου, που ξεπήδησε από μέσα μου η ανάγκη να ειπωθεί. Για παράδειγμα, η «Προσμονή» είναι ένα τραγούδι, που αποτυπώνει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα.

Ποια στιγμή σας πάνω στη σκηνή θα σας μείνει αξέχαστη;

Τη στιγμή που στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με σήκωσαν στα χέρια τους οι συνδιαγωνιζόμενοί μου και πανηγύρισαν μαζί μου τα βραβεία μου!

Νιώθετε άγχος πριν από κάθε σας εμφάνιση; Δείχνετε πολύ άνετος…

Ευτυχώς το άγχος μου περνάει σιγά – σιγά αφού, μόλις ανέβω στη σκηνή και αντικρίσω τον κόσμο, χάνομαι μες στην ασφάλεια των τραγουδιών!

Υπάρχει συνεργασία που αποτελεί μεγάλη επιθυμία;

Οι μεγαλύτερες επιθυμίες μου σε επίπεδο συνεργασιών έχουν ικανοποιηθεί. Υπάρχουν ακόμα όμως σπουδαίοι καλλιτέχνες, που θα χαιρόμουν να συναντήσω!

Ποια η σχέση σας με τα social;

Πολύ μέτρια, αν δεν απευθυνόμουν σε κοινό, νομίζω πως δεν θα είχα καν Facebook.

Όταν είστε σπίτι ή στο αυτοκίνητο τι μουσική προτιμάτε να ακούτε;

Leonard Cohen, Bjork, Nick Cave, Bach, Mozart, Χατζιδάκι, παραδοσιακά, και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Με το κοινό σας αισθάνεστε άνετα; Στην καθημερινότητα, σας πλησιάζουν για να σας μιλήσουν;

Όχι πολύ, γιατί φοράω γυαλιά και γενικά διαφέρω από την εικόνα που έχουν για μένα… αλλά και πάλι, θα έλεγα ότι τα τραγούδια μου και τo όνομά μου είναι πιο διάσημα από την εικόνα μου.

Θεωρείτε ότι οι καλλιτέχνες έχουν δικαίωμα να μιλούν για πολιτική;

Φυσικά, όπως και κάθε πολίτης αυτής της χώρας. Έχουν δημόσιο λόγο, άρα και βαρύνουσα γνώμη, αλλά κρίνονται και αναλόγως.

Ποια η άποψή σας με το ότι οι καλλιτέχνες λειτουργούν ως πρότυπα; Μικρός είχατε πρότυπα; Θεωρείτε ευθύνη μεγάλη που σήμερα είστε στη θέση αυτή για ένα νέον άνθρωπο;

Ευθύνη αισθάνομαι αποκλειστικά και μόνο για την ποιότητα και την αισθητική των τραγουδιών μου ανεξαρτήτως της ηλικίας του ακροατή. Αποδέχομαι οτιδήποτε αποτελεί πρότυπο ως καλλιτεχνική επιρροή και θεωρώ επικίνδυνο οτιδήποτε επεκτείνεται σε συμπεριφορά και lifestyle. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι ένα μεγάλο μέρος της trap μουσικής θα έπρεπε να απαγορευτεί, γιατί απεικονίζει και υποκινεί εγκληματική συμπεριφορά στο πολύ ευαίσθητο, ανήλικο κυρίως, κοινό, που απευθύνεται.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Η ολοκλήρωση του δίσκου μου, που θα λέγεται «ΦΩΝΕΣ ΘΙΑΣΟΥ», και θα αποτελείται εξ ολοκλήρου από ντουέτα, και φυσικά οι ζωντανές μου εμφανίσεις!

Μουσική σκηνή «Σφίγγα»… Τι θα παρακολουθήσουμε στο πρόγραμμά σας;

Το πρόγραμμα θα βασίζεται στο προσωπικό μου ρεπερτόριο, από της «Άρνης το νερό» μέχρι τον «Γεροπλάτανο» και τα «Διόδια», αλλά και στο σύγχρονο ρεπερτόριο Ελλήνων δημιουργών, με εμφανείς τις επιρροές από την παράδοση, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κ.α.. Και φυσικά στο κλασικό ρεπερτόριο της ελληνικής μουσικής, από το ρεμπέτικο μέχρι τον Χατζιδακι.

Μουσική βιομηχανία… Ποιο το μέλλον της;

Η ζωή βρίσκει δρόμο για όλα. Η μουσική δε θα πάψει να υπάρχει ανεξαρτήτως του φορέα του ήχου. Προς το παρόν, φαίνεται πως περνάμε σε ιντερνετικές πλατφόρμες αγοράς μουσικής. Θα δείξει αν επικρατήσουν.

Αν δεν είχατε ασχοληθεί με τη μουσική, υπήρχε άλλος δρόμος, επαγγελματικά, που θα αισθανόσασταν καλά;

Σίγουρα θα ήθελα να υπάρχω στο θέατρο. Ίσως να μου άρεσε και η γραφιστική ή η φωτογραφία, με τα οποία ασχολούμαι ούτως η άλλως!

Αν σας γινόταν πρόταση να εμφανιστείτε ως ηθοποιός σε μία θεατρική παράσταση ή σειρά θα λέγατε «ναι»; Έχετε σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν».

Με πολύ χαρά θα έλεγα ναι. Η αλήθεια είναι πως μου έχει λείψει το θέατρο. Γράφω, όμως, μουσική για αυτό, με τελευταία την παράσταση «Όρκος στο παρόν», που παίζεται στο θέατρο Άλμα.

Καρδιά ή λογική; Σε τι υπακούτε;

Καρδιά και λογική, και τα δυο απαραίτητα. Νομίζω, όμως, πως τη λογική την οδηγούμε εκεί που η καρδιά επιθυμεί. Για μένα το ένστικτο και το συναίσθημα είναι δυο σημαντικοί παράγοντες.