Σοφία Προβοπούλου: Ν+2: Ενας άδικος φοιτητικός νόμος

Πριν από περίπου δύο χρόνια, η υπουργός παιδείας, Νίκη Κεραμέως, πρότεινε
νομοσχέδιο, το οποίο και πέρασε από τη Βουλή(ν.4777/2021). Ο νόμος αυτός προβλέπει,
μεταξύ άλλων, ότι ο φοιτητής έχει δικαίωμα να παραμείνει στη σχολή άλλα δύο χρόνια από
τη λήξη των προβλεπόμενων ετών φοίτησης (ν+2).

 

Σοφία Προβοπούλου φοιτήτρια της Νομικής ΕΚΠΑ και μέλος του ΠΑΣΟΚ

Στην περίπτωση που δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του μετά το πέρας των ν+2
χρόνων, θα διαγράφεται από τη σχολή. Για παράδειγμα, ένας φοιτητής της νομικής, του
οποίου οι σπουδές του διαρκούν τέσσερα χρόνια, έχει δικαίωμα να μείνει αλλά δύο χρόνια
στη σχολή του για να πάρει το πτυχίο. Διαφορετικά, διαγράφεται από τη σχολή! Ας
εξετάσουμε, λοιπόν, αυτόν το νόμο.
Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί πως το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε από ΝΔ και Ελληνική
Λύση και ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25.
Συζητώντας γι αυτό το ζήτημα έχω ακούσει ορισμένους που τάσσονται «υπέρ» και πάρα
πολλούς που τάσσονται «κατά».
Όσον αφορά τους πρώτους, θεωρούν πως πρέπει να μπει ένα τέλος στους
αποκαλούμενους «αιώνιους» φοιτητές. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα βαρύνεται η
οικογένεια οικονομικά για φοιτητικά έξοδα για πολλά χρόνια και οι φοιτητές θα
οργανώνουν τον χρόνο τους, δεν θα τεμπελιάζουν, θα διαβάζουν για να παίρνουν τα
μαθήματα στην ώρα τους για να πάρουν πτυχίο στα προβλεπόμενα από τον νόμο χρόνια
και να βγουν στην αγορά εργασίας.
Απ’ την άλλη πλευρά, βρισκόμαστε εμείς, που τασσόμαστε «κατά». Και γιατί είμαστε
«κατά»;
Τα παιδιά, όταν ήμασταν μαθητές στο σχολείο, κοπιάσαμε να περάσουμε στο
πανεπιστήμιο, θυσιάζοντας πολλές ώρες για να διαβάσουμε, έχοντας στόχους και όνειρα.
Εκτός από την κούραση, υπήρχε και ένταση και άγχος. Μόλις περάσαμε και πετύχαμε τους
στόχους μας, νιώσαμε μία ανακούφιση, μία ευχαρίστηση. Αισθανθήκαμε ότι ανεβήκαμε
ένα σκαλοπάτι, ότι μπαίνουμε σε μία περίοδο καινούργια, ότι μας περιμένουν νέες
εμπειρίες, πολλές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο που επιλέξαμε, ευκαιρίες, αλλά και μία
πιο ανέμελη και με λιγότερη ένταση καθημερινότητα από αυτή που είχαμε στο σχολείο.
Υπάρχουν, όμως, πολλοί λόγοι που ένα παιδί δεν θα μπορέσει να τελειώσει τις σπουδές
του στην ώρα του και θα χρειαστεί περισσότερα χρόνια.
Αρχικά, υπάρχουν πολλές οικογένειες που αντιμετωπίζουν βιοποριστικά προβλήματα και
γι αυτόν τον λόγο, τα παιδιά τους αναγκάζονται να εργαστούν. Αυτό σημαίνει ότι έχουν
περισσότερες υποχρεώσεις, δεν δύνανται να παρακολουθήσουν όλες τις ώρες μαθημάτων
και έχουν λιγότερες ώρες να αφιερώσουν για μελέτη(ειδικά την εξεταστική περίοδο).
Βέβαια, ο νόμος προβλέπει ένα άλλο καθεστώς γι αυτούς που εργάζονται πιστοποιημένα
άνω των 20 ωρών την εβδομάδα. Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, διότι οι
περισσότεροι εργοδότες δεν τους δηλώνουν και τους απασχολούν λιγότερες ώρες.
Έπειτα, μπορεί να βιώσουν μία οικογενειακή απώλεια, ένα γεγονός δυσάρεστο που τους
εμποδίζει να συγκεντρωθούν στο διάβασμα για αρκετό χρονικό διάστημα. Υπάρχει
περίπτωση να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και να χρειαστεί διακοπή των σπουδών.
Ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα υποβολής αίτησης για αναστολή των σπουδών. Όμως,
κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ο φοιτητής δεν θα μπορεί να δώσει κανένα μάθημα, ενώ θα
μπορούσε να συνεχίσει τη σχολή του με πιο αργούς ρυθμούς. Και θα προλάβω αυτούς που
θα πουν ότι ξέρουν περιπτώσεις παιδιών που τις δυσκολίες τις αντιμετώπισαν και τα

κατάφεραν όλα στην ώρα τους. Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Δεν διαχειρίζονται όλοι με τον
ίδιο τρόπο ένα πρόβλημα!
Ακολούθως, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν φοιτητές που δεν θα πάνε καλά στις
σπουδές τους και για πολλούς ακόμα λόγους. Μπορεί να δυσκολευτούν με τα μαθήματα,
να κάνουν παράλληλα κι άλλες δραστηριότητες. Μπορεί να ερωτευτούν και αυτό να τους
αποδιοργανώσει για ένα μικρό διάστημα.
Τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα να παραστρατήσουν και να μην πάρουν τα μαθήματα στην
ώρα τους; Γιατί να έχουμε απαιτήσεις για το ζήτημα των σπουδών, που στο κάτω- κάτω
είναι προσωπικό ζήτημα του κάθε ανθρώπου- ειδικά ενός ενηλίκου που έχει μπει με δικούς
του κόπους στο πανεπιστήμιο. Άλλωστε ο φοιτητής που καθυστερεί να πάρει πτυχίο δεν
κοστίζει στο κράτος!
Η πολιτεία δεν πρέπει να απειλεί τους φοιτητές με διαγραφές. Είναι καλό ο ίδιος ο
φοιτητής να καταλάβει ότι θα πρέπει να οργανώνει σωστά το χρόνο του, ώστε να μειώσει
το χρόνο λήψης του πτυχίου όσο γίνεται περισσότερο.
Ένα παιδί μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, όπως προανέφερα, έχει όνειρα για το
επαγγελματικό του μέλλον. Πολλά όνειρα, τα οποία, όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται
στις δυνατότητες τις ελληνικής αγοράς εργασίας. Σημειωτέον, η ανεργία των νέων, ηλικίας
κάτω των 25 ετών, είναι περίπου 30% (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat). Δεν είναι
υποκριτικό να τους διαγράφουμε από το πανεπιστήμιο τη στιγμή που, ακόμα και
πτυχιούχοι να έβγαιναν στα χρόνια που προβλέπονται, η ελληνική πολιτεία δεν έχει τις
θέσεις εργασίας για να απορροφήσει όλους αυτούς τους πτυχιούχους;
Διαγράφοντας τα παιδιά από το πανεπιστήμιο είναι σαν να τα τιμωρούμε, ενώ με δικούς
τους κόπους έφτασαν στο πανεπιστήμιο. Το ν+2 έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και θυμίζει
εποχές σκοτεινές για την εκπαίδευση!
Επιπρόσθετα, είναι άδικο και παράλογο να διαγράφεται ένας φοιτητής επειδή χρωστά
λίγα μαθήματα γιατί με τη διαγραφή, όλοι οι προηγούμενοι κόποι του πάνε χαμένοι και
στερείται ο φοιτητής την ευκαιρία να κάνει άλλη μία προσπάθεια. Επιστρέφει στο μηδέν,
καταρρέουν τα όνειρά του σε μία ευαίσθητη ηλικία και κλονίζεται η ψυχολογία του.
Φαντάζεστε να ήσασταν φοιτητές, να χρωστούσατε, π.χ., δέκα μαθήματα και να σας
διέγραφαν από τη σχολή επειδή θα είχαν περάσει τα ν+2 χρόνια;
Η υπουργός που έφερε το νομοσχέδιο του ν+2 και οι βουλευτές της ΝΔ που το ψήφισαν,
τελείωσαν χωρίς καθυστέρηση τις σπουδές τους; Αυτή η κυβέρνηση των «αρίστων» είναι
πράγματι τόσο άριστη; Ήταν όλοι τόσο επιμελείς στις σπουδές τους; Γιατί στη
διακυβέρνηση της χώρας δεν δείχνουν τόση επιμέλεια… Ενδιαφέρον θα είχε, πάντως, να
διερευνήσουμε, για την ιστορία, την ποιότητα των σπουδών των βουλευτών που ψήφισαν
τον νόμο αυτόν (πόσα χρόνια έκαναν για να πάρουν πτυχίο, με τι βαθμό αποφοίτησαν και
ποια πανεπιστήμια τελείωσαν, ελληνικά ή της αλλοδαπής ή ιδιωτικά κολλέγια λόγω
οικονομικής ευμάρειας). Επίσης, ποια η επαγγελματική τους καταξίωση πριν ασχοληθούν
με την πολιτική;
Ο νόμος αυτός δείχνει ένα σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο μιας εξουσίας. Θυμίζει δεξιά
παλαιάς κοπής, εκπέμποντας μήνυμα επερχόμενου αυταρχισμού. Εκεί εξαντλούν την
αυστηρότητά τους. Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν θέλουν και δεν είναι ικανοί να το «παίξουν»
αυστηροί απέναντι σε αυτούς που πραγματικά διαιωνίζουν προβλήματα και διασύρουν τη
χώρα μας!
Η κοινωνία μας έχει πολλά άλυτα προβλήματα. Πολύ πιο σοβαρά. Αντί να είναι η
κυβέρνηση πιο αυστηρή στους φοιτητές, ας λύσει τα χρόνια θέματα της ανεργίας και μετά
να έχει απαιτήσεις. Ο φοιτητικός κόσμος της χώρας δεν θα σταματήσει να αγωνίζεται για
την κατάργηση αυτού του κατάπτυστου και απαράδεκτου νόμου! Δεν θα επιτρέψει τη
διαγραφή κανενός φοιτητή!