Όταν ο Ανδρέας διέσωζε τον Αραφάτ και τους Παλαιστίνιους

«Σήκω Ανδρέα για να δεις, τα παιδιά της Αλλαγής». Η Παλαιστίνη πνίγεται στο αίμα κι η Ελλάδα, που επί σειρά ετών ο Παπανδρέου πάσχιζε να βάλει στο κάδρο της Μέσης Ανατολής διαδραματίζοντας αποφασιστικό ρόλο στην απομάκρυνση της φωτιάς από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αντί να αναλάβει πρωτοβουλίες και να αναδειχθεί διεθνώς, προσπαθεί να λουφάξει ακολουθώντας το ακατανόητο δόγμα Καραμανλή: «Με τα μεγάλα θα πρέπει να ασχολούνται μόνο οι μεγάλοι».
Αν ζούσε σήμερα ο Ανδρέας, η αραβόφιλη χώρα θα συμπεριφερόταν εντελώς διαφορετικά αφήνοντας το χνάρι της στις ειρηνευτικές προσπάθειες.

Του Δ. Γιαννακόπουλου

Εκείνος και μόνο εκείνος τόλμησε πρώτος να φέρει τους Άραβες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να φτιάξει τις σχέσεις του Καντάφι και του Αραφάτ με τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς κερδίζοντας στις αρχές του ’80 τον σεβασμό των κορυφαίων προσωπικοτήτων του πλανήτη. Εκείνος και μόνο εκείνος τόλμησε το καλοκαίρι του 1982 να φυγαδεύσει τον Παλαιστίνιο ηγέτη και να αναδείξει την ωμότητα σε βάρος του πονεμένου λαού που τελικώς κατασφαγιάσθηκε στους καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα.
Έκτοτε οι σχέσεις με τους Άραβες απέκτησαν τέτοια δυναμική που παρέμειναν ισχυρές στο διάβα του χρόνου σώζοντας την Ελλάδα από ένα σωρό περιπέτειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο πανίσχυρος τότε Μπιν Λάντεν, οι τζιχαντιστές και οι Ιρακινοί, οι οποίοι λίγους μήνες νωρίτερα είχαν υποστεί νέα εισβολή από τον διεθνή παράγοντα, απειλούσαν να τινάξουν τη διοργάνωση στον αέρα. Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο υπ. Δημόσιας Τάξης Γιώργος Βουλγαράκης πραγματοποίησαν σειρά εξαντλητικών παρασκηνιακών συναντήσεων με πρέσβεις και πρόξενους όλων των αραβικών κρατών και αρκετών ακόμη εμπόλεμων περιοχών (Αφγανιστάν, Πακιστάν) και «καίγοντας καύσιμα» του Ανδρέα κατάφεραν να αποσοβήσουν σχεδιαζόμενες τρομοκρατικές ενέργειες. Όλοι οι Άραβες στάθηκαν στο πλευρό της χώρας όπως έκανε και ο Παπανδρέου στα χρόνια της κυριαρχίας του, βάζοντας προσεκτικά μα πάνω απ΄ όλα το συμφέρον της «γειτονιάς».
ΣΥΓΧΥΣΗ
Σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑίοι τρέχουν να κρυφτούν και παράλληλα προσπαθούν να συγχύσουν το κομματικό τους ακροατήριο και γενικότερα τους ψηφοφόρους με αντικρουόμενες δηλώσεις. Δεκάδες νεκροί στη Γάζα και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς προτείνει αυτοσυγκράτηση. Οι «κομματικοί σωλήνες» του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για σφαγή, ο Δ. Παπαδημούλης που έχει «κολλήσει» σαν τσίχλα στο παπούτσι του Τσίπρα ζητά από την αρμόδια επίτροπο Μ. Μογκερίνι την τοποθέτηση της Ε.Ε. για το φονικό ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραμένει άφαντος, όπως κάθε φορά συμβαίνει σε τόσο σημαντικά ζητήματα.
Και όχι μόνο αυτό. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έτρεξαν να επιτεθούν στον Νίκο Κοτζιά κατηγορώντας τον για τακτική ίσων αποστάσεων που κράτησε το Υπουργείο Εξωτερικών μετά το λουτρό αίματος στη Γάζα.
Τόσο η Αννέτα Καββαδία όσο και η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του κόμματος Φωτεινή Βάκη χαρακτήρισαν δολοφονική την επίθεση του Ισραήλ και «καρφώνοντας» τον υπουργό Εξωτερικών τόνισαν πως δεν είναι δυνατόν να επικρατούν λογικές Ποντίου Πιλάτου…
Σε παρέμβασή της στην Ολομέλεια της Βουλής, η κ. Καββαδία χαρακτήρισε μάλιστα κυνική την προσπάθεια εξομοίωσης θύτη και θύματος. «Η καταδίκη δεν μπορεί να είναι ναι μεν αλλά, ιδίως από μια χώρα σαν την Ελλάδα», είπε και η καταδίκη των φυσικών και ηθικών αυτουργών οφείλει να είναι κατηγορηματική και απερίφραστη.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινή Βάκη που κατέθεσε στη Βουλή ψήφισμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός της. «Καταδικάζουμε απερίφραστα την επέμβαση του στρατού του Ισραήλ στη Γάζα που οδήγησε στον θάνατο και τον τραυματισμό χιλιάδων ανθρώπων, παιδιών και ηλικιωμένων», είπε και πρόσθεσε πως δεν μπορεί να τηρείται τακτική ίσων αποστάσεων. Η κ. Βάκη ζήτησε να υπάρξει και ψήφισμα καταδίκης από τη Βουλή.
Λίγη ώρα αργότερα σχετική ανακοίνωση εξέδωσε και το Προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτήν σημειώνεται:
«Ο τραγικός απολογισμός από την επίθεση του στρατού του ισραηλινού κράτους κατά διαδηλωτών στη Λωρίδα της Γάζας περιλαμβάνει την απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών, μεταξύ των οποίων και παιδιών, καθώς και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών.
H διεθνής κοινότητα είδε με φρίκη και αποτροπιασμό τη χτεσινή ημέρα, που έχει γραφτεί ήδη με μελανά χρώματα στην παγκόσμια ιστορία και θα επιδεινώσει τη σταθερότητα στην περιοχή.
Ασφαλώς χρειάζονται πρωτοβουλίες από την πλευρά του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και επικράτηση της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Στηρίζουμε την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου θα συνυπάρχει ειρηνικά με το κράτος του Ισραήλ».
Από την πλευρά του το Υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του για την αιματοχυσία από τα πυρά του Ισραήλ κάνει λόγο για «τραγική απώλεια δεκάδων ανθρωπίνων ζωών». Προτρέπει το Ισραήλ «να αποφεύγει τη χρήση δυσανάλογης βίας», παρ’ όλα αυτά αναφέρει ότι «η Χαμάς και όσοι οργανώνουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Λωρίδα της Γάζας οφείλουν να διασφαλίζουν τον ειρηνικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων αυτών»!
«Οι περιστάσεις επιβάλλουν την επίδειξη αυτοσυγκράτησης, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση και να μην υπάρξουν νέα θύματα», τονίζει στην ανακοίνωσή του το ΥΠΕΞ για την κλιμάκωση της κατάστασης στη Λωρίδα της Γάζας.
Δηλαδή εξωτερική πολιτική στο… πουθενά από μια κυβέρνηση φοβισμένη και άβουλη. Το απόλυτο μπάχαλο και κατάντια!
«ΝΑΚΜΠΑ»
Σημειώνεται ότι οι αιματηρές συγκρούσεις εκδηλώθηκαν ανήμερα της επετείου για τη «Νάκμπα» (Καταστροφή). Η ημέρα της «Νάκμπα» είναι σημαδιακή για τους Παλαιστινίους αφού το 1948 εκατοντάδες χιλιάδες απ’ αυτούς εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Παράλληλα, την ίδια ώρα, οι Ισραηλινοί γιορτάζουν την 70ή επέτειο από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Στις 14 Μαΐου του 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και για τους Εβραίους της διασποράς ήταν η επισημοποίηση της επιστροφής στη «Γη της Επαγγελίας» ύστερα από εξορία χιλιάδων ετών. Για τους Άραβες, που αποτελούσαν την πλειονότητα των κατοίκων της Παλαιστίνης, ήταν η μέρα της καταστροφής, η δική τους έξοδος από τα πάτρια εδάφη.
Ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις όχι μόνο με Τραμπ – Νετανιάχου αλλά και με τους Παλαιστίνιους για τους οποίους το 2009, ως νέος πρόεδρος του ΣΥΝ τότε, μάζευε κουβέρτες και φάρμακα και τα έστελνε στη Γάζα με τα «καραβάνια της αλληλεγγύης» (σ.σ. θυμάστε τις… υπερκομματικές ΜΚΟ των Αλαβάνου, Λαμπρία, Χατζηδάκη;). Επίσης, το 2013 η πασιονάρια της Αριστεράς Ζωή Κωνσταντοπούλου καθύβριζε τον Σαμαρά επειδή δεν έπαιρνε θέση για «τη γενοκτονία των Σύριων και των Παλαιστινίων» αφού τότε ξεκινούσε ο πόλεμος. Αφού μάλιστα είχε πρόσφατα συνάντηση με Ισραηλινούς, Αιγύπτιους και Κύπριους για επενδύσεις, θα μπορούσε να πει την παραπάνω κουβέντα του για την τιμή των όπλων και την αποφυγή των ενδεχόμενα χειρότερων σε βάρος της Ελλάδας που ούτως ή άλλως την τελευταία 3ετία με την έκρηξη του Προσφυγικού είναι σταθμός διέλευσης διεθνών τρομοκρατών. Αλλά δεν το έκανε επειδή «τα μεγάλα είναι για τους μεγάλους».
Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ 1982
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, το καλοκαίρι του 1982 οι Παλαιστίνιοι, σχεδόν κλειδωμένοι μέσα στους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Σάμπρα και στη Σατίλα στον Λίβανο, σφαγιάσθηκαν από παραστρατιωτικούς οι οποίοι είχαν ως «κρυφό άσο» την ανοχή των Ισραηλινών. Η παγκόσμια κοινή γνώμη έμεινε σοκαρισμένη να κοιτάει αυτή τη σφαγή. Ακόμα και ένας Ισραηλινός συγγραφέας την παρομοίασε με εκείνη των Γιουγκοσλάβων από τους υποστηρικτές των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γιάσερ Αραφάτ φεύγει στις 30 Αυγούστου από την περιοχή και με ελληνικά πλοία αποβιβάζετε στο Φάληρο, όπου τον υποδέχτηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Να σημειωθεί πως 40 μέρες μόλις μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει την PLO, μια απόφαση που «πάγωσε» τη Δύση δεδομένου πως οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. τη θεωρούσαν τρομοκρατική οργάνωση. Έτσι, ο Αραφάτ φτάνει στην Ελλάδα την ίδια ώρα που οι διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης είναι σχεδόν καθημερινές ενώ ο πολιτικός κόσμος είναι βαθιά διχασμένος για το τι στάση πρέπει να τηρηθεί στο συγκεκριμένο διπλωματικό θρίλερ.
ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΟΣ
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν φαίνεται να επηρεάζεται -σε πρώτη φάση, τουλάχιστον- απ’ όλα αυτά και μαζί με τον Αραφάτ παραχωρούν συνέντευξη στη «Μεγάλη Βρετανία». Οι πιέσεις, ωστόσο, για να σταματήσει η Ελλάδα να παίρνει θέση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολλές και έρχονται από… διάφορες κατευθύνσεις. Μόνο ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Ιταλίας Σάντρο Περτίνι είναι από τους ελάχιστους που εκφράζουν τη συμπαράστασή τους. Τελικά, η Δύση φαίνεται πως επέβαλε την άποψή της και ο Αραφάτ αποχωρεί από την Ελλάδα με προορισμό την Τύνιδα. Από εκεί εκφράζει δυο αιτήματα. Το πρώτο είναι να μεταφερθούν Παλαιστίνιοι μαχητές από τη Βηρυτό σε κάποιο ελληνικό νησί. Επιπλέον, ο Παλαιστίνιος ηγέτης ζητά να εγκατασταθεί πολυεθνική δύναμη με τη συμμετοχή και της Ελλάδας στον Λίβανο, φοβούμενος εκκαθαριστικές επιχειρήσεις από Ισραηλινούς. Το αίτημά του δεν γίνεται αποδεκτό και μερικές ημέρες αργότερα οι χειρότεροι φόβοι του Αραφάτ γίνονται πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως η ελληνική κυβέρνηση είχε δείξει «άντερα» και έτσι αντιμετωπίστηκε από τους Άραβες συμμάχους. Άντερα…
ΜΟΤΟ
ΑΛΛΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΑΛΕΞΗΣ…
Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί μόνο να… μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου στα τσιτάτα. Μέχρι εκεί. 40 μέρες μόλις μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει την PLO του Γιάσερ Αραφάτ -που στη μεγάλη σφαγή του 1982 έφυγε από την Παλαιστίνη και ήρθε με ελληνικό πλοίο στο Φάληρο- μια απόφαση που «πάγωσε» τη Δύση δεδομένου πως οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. τη θεωρούσαν τρομοκρατική οργάνωση. Ο Τσίπρας, αντίθετα, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου αλλά «ξέχασε» τους Παλαιστίνιους για τους οποίους το 2009, ως νέος πρόεδρος του ΣΥΝ τότε, μάζευε κουβέρτες και φάρμακα και τα έστελνε στη Γάζα με τα «καραβάνια της αλληλεγγύης»…