«Όρτσα τα πανιά» άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού

Σημάδεψε την ανθρωπότητα και το λαό μας με πανδημία και θάνατο.

Σακάτεψε τις ζωές μας, πλήγωσε βαθιά την ψυχή μας, ορφάνεψε οικογένειες, βύθισε στη δυστυχία και το φόβο τους ανθρώπους. Στον αγύριστο λοιπόν, για το κακό που μας έκανε. Όμως δεν μας αποτέλειωσε. Μείναμε ζωντανοί. Και όπως λέγεται, όταν κάτι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.

Αφήνουμε πίσω μας το φόβο, την αδράνεια, την ανεμελιά, και την απραγία. Δεν θα του χαρίσουμε όμως, την αισιοδοξία και την πίστη μας στη ζωή. Θα τα πάρουμε μαζί μας για όπλα μας, ασπίδα και δόρατα και με αυτά υποδεχόμαστε τον καινούργιο χρόνο. Και όλοι μαζί, με ομοψυχία κοινωνική συνοχή και ενότητα να αγωνιστούμε για το καλύτερο. Για να πάμε μπροστά τον τόπο και την πατρίδα. Αυτή την πατρίδα που, στην ιστορική της διαδρομή, έχει μάθει να μάχεται, να μεγαλουργεί. Κάποιες στιγμές, έχανε το βηματισμό της, αλλά ποτέ την ψυχή της.

Στάθηκε όρθια και τράβηξε μπροστά. Ευχή μας και πίστη μας, η Ελλάδα, απαλλασσόμενη σιγά σιγά από την υγειονομική κατάρα, να κερδίσει το μέλλον.

Και τώρα, να έρθουμε στα του οίκου μας:

Εύχομαι το ΠΑ.ΣΟ.Κ- ΚΙΝ.ΑΛ, δηλαδή η Δημοκρατική Παράταξη, να μεγαλώνει, να δυναμώνει και να απλώνεται στην κοινωνία, στο λαό. Να γίνει ξανά εκείνο το άξιο σκαρί που ναυπήγησε ο Ανδρέας. Το σκαρί το γερό, το μεγάλο, το καλοτάξιδο.

Με πλήρωμα μέσα από το λαό, ο μεγάλος καπετάνιος το άνοιξε στα πέλαγα και το πήγε σε λιμάνια να κουβαλάει πραμάτειες και αγαθά για το λαό. Όλα τα καλά έφερνε στον τόπο. Το καράβι το λέγανε ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο Καπετάνιος όρθιος στο τιμόνι, καμαρωτός και περήφανος για το δυνατό και μεγάλο σκαρί του, αλλά και για τα καλά που κουβαλούσε στον τόπο. Απολάμβανε τον καπνό με το αλαβάστρινο τσιμπούκι του, δεν λογάριαζε τις φουρτούνες. Πήγαινε καβάλα στο κύμα.

Το καράβι ταξίδευε παντού κόντρα σε όλους τους καιρούς. Μια ταξίδευε κατά το βοριά με όλα τα πανιά του. Μια κατά το νοτιά, να φέρνει παρηγοριά και κουράγιο σε κατατρεγμένους, μια κατά τη Δύση από την οποία έπαιρνε ό, τι χρήσιμο,  καλό,  καινούργιο, πρωτόγνωρο και φρέσκο. Μια πνοή ελευθερίας, μια αύρα ισότητας, μια αίσθηση καινοτομίας. Στο μεσαίο κατάρτι η σημαία της Αλλαγής, σύμβολο ευημερίας για την Ελλάδα. Όταν ταξίδευε κατά την Ανατολή, είχε όρθια τα κανόνια στην πλώρη. Τα έβλεπε ο επίβουλος γείτονας και κρυβόταν στα Στενά. Έβλεπε τα φαντάσματα του Αβέρωφ και του Κουντουριώτη.

Το 2021 ένα τέτοιο σκαρί πρέπει να γίνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Με καινούργιο και δυνατό πλήρωμα και το παλιό μαζί. Να πάρει και τους παραπλανημένους  ξέμπαρκους (όχι τους επίορκους) που «λιάζονται» στην πλατεία Κουμουνδούρου απογοητευμένοι και απελπισμένοι. Να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Να γίνει ξανά η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη. Να κρατάει ίσια το τιμόνι. Να ταξιδεύει αυτόνομα. Και αυτό θα το καταφέρει, όταν πάψει να έχει δεξιοαλλήθωρους και συριζοαλλήθωρους, να ονειρεύονται δεξιές πολυθρόνες και «αριστερά» συριζαίικα στασίδια. Δεν έχουν καταλάβει  ότι υπάρχουν δύο Δεξιές στην Ελλάδα; Η μια είναι  ορίτζιναλ και η άλλη ιμιτασιόν (γιαλαντζί); Σε κάθε περίπτωση, δύο Δεξιές στην Ελλάδα είναι πολλές. Ανάμεσά τους το ΠΑ.ΣΟ.Κ.  Αυτό να το δούνε και οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές που κρατάνε καρέκλα παρατηρητή στον καιροσκόπο κ. Τσίπρα.

Η Δημοκρατική Παράταξη, η σοσιαλδημοκρατική, είναι μία στην Ελλάδα και εκφράζεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ – ΚΙΝ.ΑΛ. Σηκώνει στους ώμους της μια ιστορία εθνικής προσφοράς, σηκώνει αγώνες ελευθερίας και δημοκρατίας, με όρους εθνικής συμφιλίωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και δεν συνδέεται με  τους πολιτικούς χώρους του κοινωνικού διχασμού. Τον διχασμό της κοινωνίας τον θέλει και τον επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί αποτελεί προϋπόθεση για την πολιτική επιβίωσή του. Για να συνεχίσει να υπάρχει, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται την κοινωνική ταραχή. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να «επιζήσει». Ταυτόχρονα, αυτή η κοινωνική ταραχή, τροφοδοτεί τη δεξιά. Λειτουργεί δηλαδή, συσπειρωτικά για αυτή.

Έτσι, έχουμε την πόλωση, την κατάρα της κοινωνίας και του δημόσιου βίου.  Αυτή την κατάρα, μόνο ένας δημοκρατικά οργανωμένος και ισχυρός ενδιάμεσος πολιτικός χώρος, μπορεί να την αποκρούσει, να την εξοβελίσει, όμως, με όρους ενότητας, σύμπνοιας και συνοχής. Με αυτή την έννοια η Δημοκρατική Παράταξη αποτελεί εγγύηση ομαλότητας και αναγκαία συνθήκη λειτουργίας της Δημοκρατίας. Συνεπώς θα είναι κατώτεροι των περιστάσεων όσοι διανοηθούν να διαταράξουν την αυτόνομη πορεία και την ενότητα.

Η Δημοκρατική Παράταξη είναι Μία, Ενιαία και Αδιαίρετη. Το 2021 πρέπει να είναι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΚΙΝ.ΑΛ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ), χρονιά ανάταξης, ανάπτυξης και αναδημιουργίας. Μιας αναδημιουργίας μέσα από το λαό και για το λαό. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει (μεταξύ άλλων), να έχει «όρτσα τα πανιά».

Σημείωση: Για τους μη σχετικούς με τη ναυτοσύνη, «Όρτσα τα πανιά» σημαίνει: Όλα τα πανιά, ακόμη και το «φλόκο»,  ανοιγμένα διάπλατα, για απόκτηση δυναμικής με πρίμα τον άνεμο.

*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής