Ειδησεογραφικό site

Ο ΣΥΡΙΖΑ πόνταρε πάλι στο «κουτσό άλογο», η Aριστερή ανοησία ως εργαλείο ανάλυσης και των γερμανικών εκλογών

Οι ερμηνείες που διατυπώθηκαν για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών θύμισαν τις εκτιμήσεις των παρατάξεων μετά τις φοιτητικές αρχαιρεσίες. Αλλά τα «παιδιά» είναι κάπως δικαιολογημένα να υποστηρίζουν ό,τι τους συμφέρει δεδομένου ότι στη διαδικασία μετέχουν αγνώστου προελεύσεως και πολιτικής ταυτότητας «κινήσεις». Στις γερμανικές εκλογές όμως τα κουκιά ήταν μετρημένα και μόνο η ιδεοληψία, που συνορεύει με την ανοησία, εξηγεί τις απίθανες αναλύσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας.

του Κώστα Ιωάννου

Εννοείται ότι το ρεκόρ της παπαρολογίας κατέρριψε για μία ακόμη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, νυν και… τέως. Λόγω των παρωπίδων της πολιτικής ορθότητας, τα στελέχη του αναζήτησαν εξηγήσεις που απέχουν από την πραγματικότητα, επειδή η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τις αυταπάτες τους. Εξηγούμε: οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρκελ έχασαν πάνω από 1 εκατομμύριο ψήφους προς το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), ενώ ακριβώς οι μισές ψήφοι (500.000) διέρρευσαν από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) προς την ίδια ακροδεξιά κατεύθυνση. Αυτά είναι αδιάψευστα στοιχεία που βασίζονται σε αδιάψευστους αριθμούς. Η ερμηνεία του φαινομένου επαφίεται στην κρίση των αναλυτών.

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το AfD επικεντρώθηκε στο θέμα της μετανάστευσης και στοχοποίησε τη γενναιοδωρία της καγκελαρίου απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών που υποδέχθηκε η χώρα. Ας υπενθυμίσουμε σε παρένθεση ότι ο λαϊκός προπαγανδιστής του ΣΥΡΙΖΑ, Λάκης Λαζόπουλος, αποφαινόταν πως ο Σόιμπλε θα βύθιζε τις βάρκες με τους πρόσφυγες αν ήταν υπουργός της Ελλάδας. Η Μέρκελ γνώριζε ότι το θέμα θα της κόστιζε κι απέφυγε όσο μπορούσε να το αναδείξει στην καμπάνια της. Τελικά, το πλήρωσε όπως άλλωστε και το SPD που τήρησε την ίδια ανθρωπιστική στάση. Οι ακροδεξιοί λαϊκιστές καβάλησαν το κύμα της δυσαρέσκειας και του υφέρποντος εθνικισμού και για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρόνια μπήκαν θριαμβευτικά στη Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι δεν έχουν τις διαθέσεις του Γκαίμπελς που είχε δηλώσει ότι οι Ναζί έμπαιναν στη Μπούντεσταγκ όπως οι λύκοι στη στάνη με τα πρόβατα.

Το ερώτημα είναι: γιατί οι ημέτεροι αυτόκλητοι υπερασπιστές των μεταναστών δεν βλέπουν το αυτονόητο; Ότι δηλαδή όποιος επιχειρεί να διαχωρίσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες από τους φανατικούς ισλαμιστές δίνει έναν μάταιο αγώνα; Ότι πράγματι δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τζιχαντιστές, αλλά ότι όλοι οι τζιχαντιστές είναι μουσουλμάνοι; Ότι απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων οι «δικαιωματιστές», όταν οι δυτικές κοινωνίες ζουν υπό το καθεστώς φόβου για τρομοκρατικές επιθέσεις τυφλωμένων φανατικών; Η απάντηση έρχεται από το παρελθόν: όταν η πραγματικότητα διαψεύδει τις πεποιθήσεις μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

«ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ» ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

Ακόμη χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εθελοτύφλωσης ήταν η ανάλυση του Γιάνη Βαρουφάκη, την οποία ενστερνίζονται και άλλοι «προοδευτικοί». Η συντριβή των σοσιαλδημοκρατών οφείλεται από τη μία στην προ δεκαπενταετίας αντεργατική πολιτική του Γκέρχαρντ Σρέντερ κι από την άλλη στην επιβολή άγριας λιτότητας στον ελληνικό λαό προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες. Πρόκειται για την επιτομή του αριστερού παραλογισμού.

Όλες οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι που επέμειναν να στηρίξουν τη Μέρκελ το αποφάσισαν, επειδή είναι ευχαριστημένοι με την κατάστασή τους και θέλουν να διατηρηθεί η αίσθηση της σιγουριάς. Προφανώς, αντεργατική πολιτική και ικανοποίηση με την παρούσα κατάσταση δεν πάνε μαζί. Όσο για τη λιτότητα των Ελλήνων και την ψήφο των Γερμανών το επιχείρημα καταντά καταγέλαστο. Μεγάλη μερίδα της γερμανικής κοινής γνώμης έχει γαλουχηθεί με την ιδέα ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και ζουν με τα λεφτά των φορολογούμενων Γερμανών, που κάθε άλλο παρά συγκινήθηκαν επειδή το SPD συμφώνησε να κοπούν οι «παχυλές» ελληνικές συντάξεις.

Με τέτοιας εμβρίθειας αναλύσεις δεν είναι περίεργο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει διαρκώς στο κουτσό άλογο. Στα δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης δεν πέτυχαν ούτε μία φορά να προβλέψουν σωστά τις εξελίξεις. Πρώτα θα άλλαζαν την Ευρώπη, μετά θα υπέκυπτε το Eurogroup στον εκβιασμό του Νάρκισσου, ύστερα οι Ευρωπαίοι θα απομείωναν το χρέος. Κατά περίπτωση έκλειναν συμμαχίες με τον Ολάντ, τους Ποδέμος, τον Κόρμπιν, τον Σάντερς, τον Μελανσόν και πιο πρόσφατα τον Σουλτς. Όλοι αυτοί απέτυχαν παταγωδώς να κατακτήσουν θέση ισχύος στη χώρα τους και τα οράματα του Τσίπρα για τον άξονα του Νότου, που θα έβαζε δύσκολα στον Βορρά, αποδείχθηκαν φούμαρα για αφελείς.

Θα έλεγε κάποιος ότι παίζουν πόκερ βάζοντας τα ρέστα τους, ενώ έχουν λιμά, και ελπίζουν ότι κάποια στιγμή η μπλόφα τους θα «περάσει». Η περίπτωση του πονταρίσματος στον Σουλτς ήταν πολιτική αυτοκτονία. Δεν είναι μόνο η αβάσιμη βεβαιότητα των οιωνοσκόπων περί επικείμενης ήττας της Μέρκελ. Ήταν η αυτάρεσκη πεποίθηση ότι, αν νικούσε ο Σουλτς, θα ήταν απολύτως σύμφωνος να μας κάνει δώρο την ελάφρυνση του χρέους. Γι’ αυτό κωλυσιεργούσαν για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένοντας το θαύμα» που δεν ήρθε.

Ο «ΚΑΚΟΣ» ΣΟΪΜΠΛΕ

Και τώρα τα κεφάλια μέσα. Ο «κακός» Σόιμπλε μάλλον δεν θα είναι υπουργός Οικονομικών κι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρει καινούργιο εχθρό για να φανατίζει τους οπαδούς του. Σ’ αυτό δεν θα δυσκολευτεί. Οι πιθανοί εταίροι της Μέρκελ έχουν εκφραστεί ακόμη και υπέρ του grexit και πάντως δεν θα συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε ευνοϊκή απόφαση για την Ελλάδα αν αποχωρήσει το ΔΝΤ. Κι επιπλέον, η σκλήρυνση της στάσης του Βερολίνου απέναντι στον Ερντογάν περιπλέκει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ανεβάζοντας το «λογαριασμό» για τη χώρα μας.

Σαν υστερόγραφο: μπορεί κάποιος αριστερός να μας εξηγήσει γιατί το AfD κυριάρχησε στην πρώην Ανατολική Γερμανία; Τόσο σύντομα ξεχάστηκαν τα αγαθά του σοσιαλιστικού παραδείσου;

 

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.