Ο νέος ρόλος του ΠΑΣΟΚ

Η συζήτηση για τις δημοσκοπικές αντοχές του ΠΑΣΟΚ και το κατά πόσο μπορούν να
διευρυνθούν τα όρια της εκλογικής του επιρροής εξελίσσεται στον καθοριστικό και
ερμηνευτικό παράγοντα για την εικόνα του πολιτικού συστήματος που εμφανίζει σημάδια
από ευθυγράμμισης και κατακερματισμού.

του Αντώνη Παπαργύρη – Διευθυντή ερευνών GPO

Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχασε και το προνόμιο να είναι
ο κύριος εκφραστής της αντί μητσοτακικής ψήφου. Για να επιχειρήσει οποιαδήποτε
ανάκαμψη θα πρέπει καταρχήν να στεγανοποιήσει την κοινοβουλευτική του ομάδα και να
υιοθετήσει ταυτόχρονα μια πολύ σκληρή αντιπολιτευτική τακτική που θα ξεπερνά σε
ένταση αυτή του ΠΑΣΟΚ, με τον κίνδυνο ωστόσο να απομονωθεί από τα πιο μετριοπαθή
ακροατήρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα όμορα κόμματα θα πορευτούν αυτόνομα το επόμενο
διάστημα επιδιώκοντας την αύξηση της εκλογικής τους επιρροής το καθένα για τον εαυτό
του. Η πολυδιάσπαση όμως δεν ευνοεί κάποιον επομένως μάλλον καθίσταται μονόδρομος
η συζήτηση τουλάχιστον για πιθανές συνεργασίες εφόσον βέβαια ξεπεραστούν οι
προσωπικές αντιπαλότητες. Μπορεί στη φάση που βρισκόμαστε να έχουν παγώσει οι
σκέψεις και οι διεργασίες για συμπόρευση, τα γεγονότα όμως είναι αυτά που θα
επιβάλλουν την αναζωπύρωση των κεντροαριστερών σεναρίων.
Ο κ. Κασσελάκης καταγράφει ως βάση εκκίνησης για το κόμμα του ένα δημοσκοπικό
ποσοστό περί του 4-5%. Επιχειρεί να κινηθεί εκτός των πολιτικών και ιδεολογικών στεγανών
γεγονός που του δίνει πρόσβαση σ’ ένα διευρυμένο ακροατήριο ενώ ο ίδιος έχει καταφέρει
να συνομιλεί και να είναι πολιτικά ελκυστικός τόσο σε παραδοσιακούς ψηφοφόρους όσο
και σε πιο αντισυστημικά κοινά που αναζητούν εναλλακτικά πρόσωπα. Έχει μπροστά του
όμως το δύσκολο έργο της οργανωτικής συγκρότησης του κόμματος στο οποίο θα
χρειαστεί έμπειρα και δοκιμασμένα στελέχη.
Σε αυτή τη φάση ο πρώτος λόγος ανήκει στο ΠΑΣΟΚ που καθίσταται ρυθμιστικός
παράγοντας όχι μόνο στην κεντροαριστερά αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Οι
συνθήκες για το Ν. Ανδρουλάκη είναι διαφορετικές σε σχέση με την πρώτη του θητεία.
Πλέον είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εκ των πραγμάτων θα καταστεί
ο βασικός υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας και της κυβερνητικής φθοράς. Είναι στο χέρι
του το επόμενο διάστημα αρχής γενομένης από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό να
παρουσιάσει ένα συνεκτικό, κοστολογημένο αλλά και οραματικό εναλλακτικό κυβερνητικό
αφήγημα.
Η εσωτερική λειτουργία και η ιστορική εμπειρία του ελληνικού κομματικού συστήματος
ρέπει προς τον διπολισμό και τον δικομματισμό, ασθενή ή ενισχυμένο. Η θέση της
αξιωματικής αντιπολίτευσης λειτουργεί συσπειρωτικά όχι μόνο για την κομματική βάση του
ΠΑΣΟΚ αλλά και για ευρύτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα που είναι
δυσαρεστημένα από την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική και την ίδια στιγμή
απογοητευμένα από την διάψευση των προοδευτικών προσδοκιών που δεν μπορεί πλέον
να υπηρετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγα του.

Το πολιτικό σύστημα θα πορευθεί το επόμενο διάστημα υπό συνθήκες πολυδιάσπασης.
Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος επιλέγει
κατά βάση κυβέρνηση. Και τότε οι επιλογές περιορίζονται και συνήθως είναι δύο. Το
ζητούμενο όταν είσαι δεύτερος είναι να βρίσκεσαι σε απόσταση βολής.

Δημοσιεύθηκε στο Καρφί το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024