Γράφει ο Λεωνίδας Τσίπης

Κάθε εβδοµάδα ο θεατρικός συγγραφέας Λεωνίδας Τσίπης σχολιάζει µε τον δικό του τρόπο καυτά θέµατα της επικαιρότητας, από την πλευρά του καλού και του κακού.

 

Πάει το Πάσχα, έφυγε… Τσουγκρίσαμε τ’ αβγά μας…

Τσουγκρίσαν τα κεφάλια μας με την κακομοιριά μας.

Τα «τσούγκρισε» η κυβέρνηση μ’ όλους τους δανειστές

που έρχονται και φεύγουνε και είναι στο «μπες-βγες».

 

Τσουγκρίσαν τ’ αεροπλάνα μας, τσουγκρίσαν οι φρεγάτες

κι οι Τούρκοι μπαινοβγαίνουνε στο Αιγαίο σα τις γάτες.

Δε βλέπουνε το χάλι τους εις την Πλατεία Ταξίμ

και παραμύθια μας πουλάν ωσάν τον Αλλαντίν.

Και ψεύτικα χορεύουνε και λένε «αμάν-αμάν»

και σέρνει πρώτος τον χορό ο αφέντης Ερντογκάν.

Μα πρέπει να το μάθουνε και να κατανοήσουν

ότι Γιουνάν και Μπέηδες άμα ξανατσουγκρίσουν,

μες στου Αιγαίου τα νερά άμα θα συγκρουστούνε,

κι οι δυό μες στα βαθιά νερά θα πέσουν να πνιγούνε.

 

Αγαπητοί μας γείτονες, το Πάσχα έχει τελειώσει.

Ήρθε ξανά η Ανάσταση και όλους θα μας σώσει

η λογική και η ανάγκη μας που ο Θεός μας δίνει

σα γείτονες να έχουμε αγάπη και ειρήνη.

Το λέει Θεός και ο Αλλάχ, ο Μωάμεθ κι ο Χριστός,

το λένε όσοι πιστεύουνε στ’ αληθινό το φως.

Κι εμείς ως γείτονες καλοί, σ’ αυτό πρέπει να ελπίζουμε,

αφού από την πόρτα μας, ίδιο φως αντικρίζουμε.

 

Κι εγώ ως άνθρωπος καλός σας λέω αυτά τα λόγια.

Και μην ακούτε ξένους, είναι όλοι λαμόγια.

Σας το ζητώ σαν Έλληνας που έχει καταφέρει

να υπογράφει συνεχώς, χειμώνα-καλοκαίρι,

μνημόνια…

Μνημόνια με δίχως τελειωμό.

Μέσα σε έναν πόλεμο τρανό, οικονομικό.

Με άστεγους, με πρόσφυγες, μέσα στην ανεργία

και δεν φοβάται τίποτα πλέον από τη βία.

Πάντοτε πολεμούσαμε ωσάν λαός και χώρα.

Τι λέτε βρε Μεμέτια μου, θα φοβηθούμε τώρα;

 

Γι’ αυτό σας λέω, γείτονες, πως θα συνεργαστούμε

στο μάτι των ηλίθιων στη Δύση, να τους μπούμε.

Να δείξουμε ότι οι λαοί που είναι ενωμένοι,

ποτέ, ποτέ στο μέλλον δε θα ‘ναι νικημένοι.

Κι όπως λέει άσμα γνωστό του Απόστολου Καλδάρα,

με τη φωνή του αοιδού, του Γιώργου του Νταλάρα,

«Τουρκός εγώ, εσύ Ρωμιός

κι εγώ λαός, κι εσύ λαός.

Χριστός εγώ, εσύ Αλλάχ

όμως κι οι δυό μας, αχ και βαχ».

 

 

 

 

Ο ΚΑΚΟΣ

 

Φάγαμε τα τσουρέκια μας, τσουγκρίσαμε τ’ αβγά,

αντί γι’ αρνί εφάγαμε μπιφτέκια από κιμά

αφού οι τιμές ανέβηκαν απάνω στην μπριζόλα

και κάνανε περικοπές εις τους μισθούς και σε όλα.

Κι έτσι εφτάσαμε, παιδιά, να τρώμε κατιμά

κι αράξαμε στην Κυριακή του άπιστου Θωμά.

 

Γιατί Θωμάδες γίναμε! Κανένα δε πιστεύουμε!

Τάξαν λαγούς και αστακούς κι όμως εμείς νηστεύουμε!

Μιλάνε για πλεόνασμα! Μα πουν’ τα, τα ρημάδια!

Στους δρόμους τρέχουν τα ευρώ και είν’ η τσέπη άδεια!

Μιλάνε για πλεόνασμα και για πλεονασμό!

Πώς δεν το βλέπω εγώ παιδιά; Τι έχω; Στραβισμό;

 

Ρε μήπως είμαι ανάποδος, κακός μα και στριμμένος;

Μήπως είμαι ανθέλληνας, συνειδητά βλαμμένος;

Αλλά επειδή ερώτησα και άλλους φουκαράδες

που είναι κι αυτοί άπιστοι, ως άπιστοι Θωμάδες,

βλέπω ότι όλοι τελικά, δεν είμαστε βλαμμένοι,

αλλά μονάχα Έλληνες πολύ ξεγελασμένοι!

Μ’ αργά το καταλάβαμε ότι μας κοροϊδεύουν

κι αφού πήραν την ψήφο μας, αγρίως μας δουλεύουν!

 

Μα σαν ξυπνήσει ο Θωμάς, ο άπιστος εν γένει,

τίποτα όρθιο σ’ αυτή τη χώρια πια δεν μένει!

Έτσι παίρνουν δικαίωμα οι Τούρκοι αδερφοί μας,

και μπαίνουν στο Αιγαίο, στο καθ’ ένα νησί μας.

Και μας παραβιάζουνε την υφαλοκρηπίδα!

Πιάστε τοίχο πατριώτες μου! Πάει η κ…..πίδα!

 

Και από πάνω οι δανειστές, βάζουν και άλλα βάρη!

Το χρέος πλέον πύραυλος που φτάνει στο φεγγάρι!

Γι’ αυτό σας λέω φίλοι μου και του Καρφιού αναγνώστες,

για να ‘σαστε ενήμεροι, των γεγονότων γνώστες,

ότι αν όλοι γίνουμε ως άπιστοι Θωμάδες

δε θα μας πείθουν άλλο πια αυτοί οι μασκαράδες.

 

Υ.Γ.: Στο ντούκου, πάει, πέρασε και η Πρωτομαγιά.

Ο Μάιος μας μπήκε, κανείς δεν ξέρει πια,

εάν η συμφωνία θα κλείσει καλοκαίρι

κι ο Τσακαλώτος έμεινε με συμφωνία στο χέρι!