Ο καλός, ο κακός και η αλλοπρόσαλλη χώρα

 

Γράφει ο Λεωνίδας Τσίπης

Κάθε εβδοµάδα ο θεατρικός συγγραφέας Λεωνίδας Τσίπης σχολιάζει

µε τον δικό του τρόπο καυτά θέµατα της επικαιρότητας, από την πλευρά του καλού και του κακού

 

Ο ΚΑΛΟΣ

 

Ρε ’σεις, τι χώρα είμαστε; Χώρα μεζέ και σούρας!

Μια χώρα αλλοπρόσαλλη, της ανακατωσούρας!

Κι όμως μιλάει για εμάς ολόκληρος πλανήτης!

Και νοιάζεται τώρα για μας που είμαστε, ο αλήτης,

ο Πλανητάρχης αρχηγός, ο κύριος Ομπάμα,

και ομιλεί στη Μέρκελ για το δικό μας δράμα.

 

Επίσης δείχνει κι ο Ολάντ πως θέλει να μας σώσει!

Ρε μήπως τρελαθήκανε ή μήπως βάλαν γνώση;

Μέχρι κι ο Σόιμπλε έβαλε νερό εις το κρασί του.

Και για το χρέος ομιλεί, υψώνει τη φωνή του.

Κι ίσως το συζητήσουνε ξανά όλοι το θέμα

αφού το λέει κι η Λαγκάρντ, κι αυτό δεν είναι ψέμα!

 

Μέχρι κι ο Πάπας έφτασε πάνω στη Μυτιλήνη

και μέσα στους καταυλισμούς που βράζουν σαν καμίνι,

ευλόγησε τους πρόσφυγες τα λόγια του «βουνό»

παρηγοριάς… Και έφυγε για το Βατικανό.

Και πήρε οικογένειες μαζί στην Ιταλία

κι έτσι ετελείωσε κι αυτή η ιστορία.

 

Μα εμένα ως άνθρωπο καλό, μ’ ανησυχεί η Τουρκία,

που πάνω απ’ τις Οινούσσες στέλνει μια συστοιχία

από τ’ αεροπλάνα της να κάνουνε μανούρα

κι έτσι και κάποιος Έλληνας απάνω στη μαστούρα

ρίξει κανένα τούρκικο στου Αιγαίου τας αλάνας

θα γίνει μεταξύ μας, ως λένε, της π…νας!

 

Μας έχουν κάνει σάντουιτς Ανατολή και Δύση.

Όμως για το προσφυγικό κανείς δεν δίνει λύση.

Είμαστε ανυπότακτοι δίχως στάνταρντ και φιξ

παρόμοιοι Γαλάτες και σαν τον Αστερίξ.

Το «ΟΧΙ» εδώ γίνεται «ΝΑΙ» μέσα σ’ ένα βράδυ

κι όλα μεν είναι φωτεινά αλλά και στο σκοτάδι.

Όλα κυλούν στ’ αριστερά κι αριστερόθεν γέρνουν

ενώ οι συμφωνίες μας στα δεξιά πηγαίνουν.

 

Μα να που έρχεται η Ζωή με κόμμα όνομα ΠΛΕΥΣΙΣ

και θα μας πάει ωκεανό εάν τυχόν αντέξεις.

Μία Ζωή την έχουμε και αν δεν την ψηφίσουμε

τι θα καταλάβουμε, τι θα καταντήσουμε!

Ο ΚΑΚΟΣ

 

Έρχεται Πάσχα ρε παιδιά! Το ’χετε καταλάβει;

Εγώ νομίζω όχι γιατί έχουμε πάθει βλάβη!

Έχουμε βλάβη στο μυαλό, στην τσέπη και στη χώρα.

Αν ήταν αυτοκίνητο, αυτήν εδώ την ώρα,

θα είχε φάει απόσυρση μέσα σε κάποια μάντρα.

Κι ο Ερντογάν απέναντι μας κάνει τον πολύ άντρα,

στέλνει τα Εφ δεκάξι του στη Χίο να τριγυρίζουν

κι απ’ τον πολύ τον θόρυβο σε μας να τα… ζαλίζουν.

 

Κι ο Πάνος ο Καμμένος μας, ο υπουργός Αμύνης,

πιλότος ξαναντύθηκε, ως άνθρωπος ευθύνης,

κι άμα μπει σ’ αερόπλανο, στο Αιγαίο να πετάξει,

δεν πάει γι’ αναχαίτιση, μα μόνο για ν’ αράξει

πάνω στη Μυτιλήνη, στη Χίο και στην Κω,

να φάει κανένα λούτσο, να φάει αστακό.

Ας πάρει και τον Φίλη μας, μαζί σε πρώτο πλάνο,

μα όμως δεν χωράνε στο ίδιο αεροπλάνο.

 

Χαίρομαι που είμαι Έλληνας με τέτοιους υπουργούς

αισθάνομαι ως ζώον… αισθάνομαι ως βους!

Ήτοι ως βόδι γενικώς που όλοι κοροϊδεύουν

κι από το βράδυ ώς το πρωί συνέχεια δουλεύουν.

Το ξέρω με «δουλεύουνε», μου βάλανε θηλιά,

μονάχα που εγώ μένω Έλλην χωρίς δουλειά.

Ζητάω αλληλέγγυους να ’ρθουν να με βοηθήσουν

σε άλλη χώρα εμένανε θέλουν να οδηγήσουν!

 

Το ξέρω γίνομαι κακός με όλα αυτά που λέω

μα όμως με αναγκάζουνε οι κυβερνώντες! Φταίω;

Ε ναι λοιπόν, τ’ ομολογώ… Είμαι Κακός, πάω πάσο,

όμως μ’ αυτά που γίνονται σίγουρα θα αγιάσω.

Κι αν όλοι γίνουμε κακοί, ωσάν κι εμένα τώρα,

θ’ αγιάσουμε όλοι μαζί, θ’ αγιάσει όλη η χώρα.

Κι έτσι οι ξένοι θα ’ρχονται για να μας προσκυνήσουν

και στο φτωχό παγκάρι μας κάποιο ευρώ θ’ αφήσουν!

 

Και μέσα σ’ όλο το κακό και μες στην αγωνία,

παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία,

πρώην Ζωή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου,

πρώην κυρά κι αφέντρα πλατείας Κουμουνδούρου,

κάνει κι αυτή το κόμμα της, την ΠΛΕΥΣΗ και εν πλω,

μπαίνουμε μες στη βάρκ