Ο επιτάφιος του Αλέξη για τον Φιντέλ

Από το Μέγαρο Μαξίμου λάβαμε και δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο που εκφώνησε ο Πρωθυπουργός στην επικήδειο τελετή για τον ηγέτη της επαναστατικής Κούβας Φιντέλ Κάστρο- Θεός σχωρέστον!

«Κομαντάντε Φιντέλ! Σύντροφέ μου ακριβέ και μεγάλε μου αδελφέ!

Στο σημερινό στερνό κατευόδιο, αναθυμούμαι τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε μαζί, ατσαλωμένοι και οι δύο από τους αγώνες για λευτεριά, προκοπή και εθνική απελευθέρωση. Νεαρός δικηγόρος ήσουν αλλά προτίμησες να γίνεις καταληψίας της Κούβας, αφού την απελευθέρωσες από τα δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που στήριζε στο περήφανο νησί μας τον δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα.

Τι να πρωτοθυμηθώ αγαπημένε μου κομαντάντε; Θυμάσαι όταν με μια μικρή ομάδα κομπανιέρος προετοιμάζαμε την κατάληψη του στρατοπέδου Μονκάδα; Είχες αμφιβολία για την έκβαση της επιχείρησης. Ήρθες στη γιάφκα μου και μου εκμυστηρεύτηκες τις επιφυλάξεις σου. Σε είδα να λυγίζεις. Και, καθώς σε δέχθηκα στον ώμο μου, σε πρόσταξα: «Φιντέλ, μη λυγάς! Ο επαναστάτης κρίνεται και από την ήττα!».

Δεν θα ξεχάσω την ευγνωμοσύνη στα μάτια σου καθώς έφευγες για τη μάχη που δώσαμε εκείνη την ιστορική πανωλεθρία της 26 Ιούλη του 1953,όταν συνελήφθης από τους πουλημένους στρατιώτες του Μπατίστα, ενώ εγώ κρύφτηκα στα περήφανα βουνά μας. Έφαγες 15 χρόνια φυλακή, αλλά το 1955 ο αμερικανοκίνητος δικτάτορας σου έδωσε αμνηστία. Ήρθες πάλι και με βρήκες, ζητώντας μου να σου δώσω νέες επαναστατικές συμβουλές. Σου τις έδωσα, γιατί στα μάτια σου είχα από καιρό διακρίνει τη φλόγα να νικήσεις και να μείνεις μέχρι το τέλος στην αρχηγία και να μη φεύγεις με τίποτα!

Για ένα διάστημα πήγες στη Νέα Υόρκη, σε εποχή που η Μέριλιν Μονρόε τρέλαινε κόσμο και κοσμάκη, αλλά εσένα, όπως μου εξομολογήθηκες στα γράμματα που μου έστελνες κρυφά με συντρόφους- ταχυδρόμους, εσένα σε ξετρέλαινε η Επανάσταση! Εγώ ήμουν αυτός που σε προειδοποίησα ότι το FBI, η CIA και ο Λευκός Οίκος σε παρακολουθούσαν κι ας μην ήσουν ακόμη κομμουνιστής. Διότι – όπως μου έλεγες στις ατέλειωτες κουβέντες μας τα βράδια της παρανομίας μας- είχες κάποιες αμφιβολίες για τον επαναστατικό χαρακτήρα του σοβιετικού καθεστώτος. Όταν με τα πολλά σε έπεισα, συμφωνήσαμε να καταφύγεις στο Μεξικό και να βρεθούμε εκεί για να προετοιμάσουμε το νέο αντάρτικο.

Αξέχαστη θα μου μείνει κομαντάντε μου η συνάντησή μας με τον νεαρό Αργεντίνο γιατρό Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, που και αυτόν όταν κάποια στιγμή τον είδα να κάνει πίσω, του μίλησα κάπως αυστηρά: «Γιατρέ! Άσε τις μικροαστικές ευαισθησίες σου μην τυχόν και σκοτώσουμε λίγο παραπάνω κόσμο μετά την Επανάσταση! Μπες στο πλοιάριο και εγώ ακολουθώ!».

Ήταν 25 Νοεμβρίου του 1959 που αποπλεύσαμε από τον ποταμό Τούκμε με το πλοιάριο «Γκράνμα», 82 Κουβανοί αντάρτες και ένας εγώ 83, διορίζοντας αρχηγό εσένα! Μόλις φθάσαμε στην ακτή, δεχθήκαμε επίθεση από τα κυβερνητικά στρατεύματα και μας έμειναν 15 αντάρτες – και εγώ ένας – σύνολο 16. Αλησμόνητη θα μου μείνει η δραματική σου ερώτηση: «Και τώρα κομαντάντε Αλέξη, τι κάνουμε;». Αμέσως σου έδειξα τα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και κατάλαβες.

Αναπτυχθήκαμε στην ύπαιθρο κερδίζοντας με τη στρατηγική σου θέληση τους αγρότες και εγώ τους μικροαστούς με τις υποσχέσεις μου ότι θα αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό, θα επαναφέρουμε τον 13ο και 14ο μισθό, θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ.

Ώσπου η αποφασιστική σύγκρουση έγινε – κατά προτροπή μου- στις 29 Δεκεμβρίου του 1959 και κατακτήσαμε τη Σάντα Κλάρα. Από κει και πέρα, η Ιστορία ήταν με το μέρος μας. Υπέδειξα στον Μπατίστα να ζητήσει άσυλο στη Δομινικανή Δημοκρατία και σύντομα μπήκαμε απελευθερωτές στην Αβάνα με το τζιπ. Εσύ με τον Τσε μπροστά και εγώ διακριτικά στο πίσω κάθισμα, προσέχοντας δεξιά αριστερά μη τυχόν περάσει καμιά σφαίρα. Ε, κάποια στιγμή έπρεπε και γω να επιστρέψω στην Αθήνα για να κάνω -όταν μεγαλώσω- την επανάστασή μου καταλαμβάνοντας το Λύκειο Αμπελοκήπων!»

(Θυελλώδη χειροκροτήματα στην αίθουσα. Ο Αλέξης Τσίπρας υψώνοντας το χέρι κραύγασε: «Hasta la Revolution!». Kαι η στάχτη του Φιντέλ, έμεινε… άφωνη!)

Μάθαμε ότι ο Κάστρο είχε διατάξει να καεί, για να μην τρίζουν τα κόκαλά του με αυτά που θα άκουγε!