Νίκος Παπανδρέου: Όσοι προσέλθουν στις κάλπες να εκλέξουν τον επόμενο πρωθυπουργό της χώρας

Πάνε πάνω από δύο μήνες που σε άρθρο μου ενόψει των εσωκομματικών εκλογών του Οκτωβρίου, περιέγραφα τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να έχει ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να πετύχει ο ίδιος στο έργο του και μέσα από εκείνον, η παράταξη και η κοινωνία. Έγραφα μεταξύ άλλων ότι θα πρέπει να έχει πραγματική άποψη για το πώς λειτουργεί η Οικονομία, να έχει στιβαρή και νηφάλια άποψη για τα εξωτερικά θέματα, αντίστοιχη εμπειρία και επαφές στο διεθνές στερέωμα, καθώς επίσης να μπορεί να συνθέτει πολιτικές και να απελευθερώνει στελέχη.

Αν όλα αυτά ίσχυαν μία φορά τότε, σήμερα ισχύουν πολλαπλάσια. Και αυτό, διότι στις 70 μέρες που μεσολάβησαν, υπήρξε θεαματική μεταβολή των συνθηκών. Σήμερα, δεν καλούμαστε να εκλέξουμε τον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη, κόμματος. Και ας έχουν έτσι ακόμα τυπικά τα πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αλλά και έτσι να μην ήταν, καλείται εκ των πραγμάτων να καλύψει το κενό που δημιουργείται στον προοδευτικό κόσμο, που παραπλανημένος, προσκολλήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα τον βλέπει να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό, είναι βαθιά πολιτικοί, αλλά όχι της παρούσης. Σε κάθε περίπτωση, γεγονός παραμένει ότι όσοι προσέλθουν στις κάλπες της 6^ης και της 13^ης Οκτωβρίου, και ελπίζω για λόγους Δημοκρατίας, να είναι πολλοί, καλούνται να εκλέξουν τον επόμενο πρωθυπουργό της χώρας. Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη.

Δεν είναι εξάλλου, λίγα τα παραδείγματα, γύρω μας, στην Ελλάδα και τον κόσμο, όπου ολίγιστοι πολιτικοί, ή ακόμα χειρότερα, διάττοντες αστέρες, κατάφεραν να μηδενίσουν την προσφορά ενός ιστορικού κόμματος, ή και να στρέψουν μία ολόκληρη χώρα προς τον γκρεμό σε λίγο μόλις χρόνο. Το ΠΑΣΟΚ δεν κινδυνεύει στην παρούσα συγκυρία από κάτι τέτοιο, διότι όλοι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του είναι αξιόλογοι, με βαθιά πολιτική σκέψη και πατριωτισμό.

Είναι όμως η ώρα, ακόμα και μεταξύ ικανών υποψηφίων, να εκλέξουμε τον καλύτερο! Και αυτό, διότι φοβάμαι ότι ιστορικά, είναι πλέον η τελευταία ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα που μπορεί να έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση του λαού ως αυτό που προσέφερε τα μέγιστα στην μεταπολιτευτική του διαδρομή, κινδυνεύει όμως να μείνει ακριβώς αυτό. Μία γλυκιά ανάμνηση. Και δεν του πρέπει. Όχι γιατί για το ίδιο, η εξουσία είναι αυτοσκοπός.  Αλλά γιατί διαχρονικά έχει αποδείξει ότι είναι το μόνο που μπορεί να πάει την Ελλάδα μπροστά, ειδικά κάθε φορά που η Δεξιά εγκαταλείπει την εξουσία, αφήνοντας πίσω της «συντρίμμια». Δυστυχώς, δεν είμαστε μακριά από ένα ακόμα τέτοιο κάλεσμα της Ιστορίας. Και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ‘παρών’, όρθιο, πραγματικά ενωμένο και δυνατό, υπό την ηγεσία ενός άξιου οιονεί πρωθυπουργού. Αν και αυτή τη φορά, δεν καταφέρει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, φοβάμαι ότι θα περάσει αθόρυβα, όσο και άδοξα στην Ιστορία. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την χώρα…

Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής