Έπειτα από αγρανάπαυση τεσσάρων ετών, ο Αλέξης Τσίπρας, κρυμμένος στο λαγούμι του, αφού συνομίλησε με τον εαυτό του, πήρε τη μεγάλη απόφαση.
γράφει ο Γιάννης Αμανατίδης (Δημοσιογράφος)
Κοίταξε δεξιά και αριστερά και με βλέμμα απλανές ο μεγάλος τιμονιέρης αναφώνησε: «Πρέπει να γυρίσω στο ποίμνιό μου. Όλοι αυτοί που άφησα πίσω μου, δεν φτάνει που μοίρασαν το κόμμα σε τιμάρια με διάφορους αρχηγούς, όπως ο Φάμελλος, ο Χαρίτσης και ο μουσαφίρης Κασσελάκης, αλλά έγιναν “άθυρμα” στα χέρια του Μητσοτάκη».
Βέβαια, τη λέξη «άθυρμα» δεν τη γνώριζε (σημαίνει πιόνι, μαριονέτα ή πολιτικό υποχείριο), πιστεύω όμως ότι κάτι τέτοιο ήθελε να πει, αλλά χρησιμοποίησε άλλη λέξη από το περιορισμένο λεξιλόγιό του. Ας παρακάμψουμε τις λεκτικές αδυναμίες του Αλέξη, οι οποίες είναι γνωστές και πολλές, όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο για να αναρριχηθεί στο δεύτερο ύψιστο αξίωμα της χώρας, δηλαδή τον πρωθυπουργικό θώκο. Ο Τσίπρας διετέλεσε δύο φορές (μάλιστα) πρωθυπουργός της χώρας μας, από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ενώ η δεύτερη θητεία ήταν από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του 2019. Στη διάρκεια της θητείας του το σημαντικότερο επίτευγμα ήταν η παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στα Σκόπια. Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Τσίπρας επιχειρεί να υπενθυμίσει στον ελληνικό λαό ότι είναι ενεργός πολιτικός και θέλει να επανακάμψει στην κεντρική πολιτική σκηνή για να «αποτελειώσει» το ευαγές έργο του, το οποίο δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει τις δύο προηγούμενες περιόδους.
Αμετανόητος οιηματίας, πιστεύει ότι μπορεί και σήμερα να αλλάξει τον ρου της ιστορίας της χώρας μας. Σε πρόσφατη εκδήλωση, πρότεινε για μία ακόμη φορά διάφορες πομφόλυγες, όπως να υπάρξει ένα νέο κοινωνικό κύμα το οποίο θα συνενώσει τα πολύχρωμα κινήματα της πατρίδας και θα δώσει έμπνευση στους «κουρασμένους πολίτες». Για να μη θεωρηθώ κακεντρεχής, θα παραθέσω τα λόγια του μπρουτάλ Κρητικού Παύλου Πολάκη, ο οποίος απάντησε με μια παλιά υπουργική φωτογραφία με φόντο τον Βελουχιώτη, για να υπενθυμίσει στον Τσίπρα τα αίσχη που έκανε την περίοδο της διακυβέρνησής του, όταν ήθελε να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας και να φυλακίσει τους πολιτικούς αντιπάλους. Οι μνήμες, Αλέξη, δεν διαγράφονται…
Τα σχόλια είναι κλειστά.