Ειδησεογραφικό site

Bloomberg: Ο Τσίπρας θα ευχαριστήσει ή τους ψηφοφόρους ή τους επενδυτές – WSJ: Θέλει να γίνει ο Τσάβες των Βαλκανίων

31

Αρθρο με θέμα τον Αλέξη Τσίπρα και την πορεία του προς την εξουσία φιλοξενεί σήμερα το πρακτορείο Bloomberg, αναφέροντας, με έναν εύγλωττο τίτλο, ότι όσο πλησιάζει το… Μαξίμου, τόσο περισσότερο επιχειρεί να κατευνάσει τους επενδυτές και να τους πείσει ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.

“Ο 40χρονος πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θορύβησε μια ολόκληρη ήπειρο κατά την κορύφωση της ευρωπαϊκής κρίσης το 2012, όταν κόντεψε να πάρει την εξουσία υποσχόμενος να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο. Τώρα, η στάση του έγινε πιο συναινετική, καθώς υπόσχεται να κρατήσει ισοσκελισμένο τον προϋπολογισμό”, αναφέρει το πρακτορείο, μνημονεύοντας τα χθεσινοβραδινά λεγόμενα του Αλέξη Τσίπρα κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό: “Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στα ελλείμματα. Δεν θέλουμε να πάρουμε κι άλλα δανεικά”.

“Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, ίσως να δούμε μια βραχυπρόθεσμη ανατιμολόγηση των ελληνικών assets, αλλά δεν νομίζω ότι θα πρόκειται για μακροχρόνια αδυναμία”, αναφέρει ο Nicola Marinelli, διαχειριστής κεφαλαίων της Pentalpha Capital στο Λονδίνο που έχει υπό διαχείριση 110 εκατ. ευρώ. Όσο συμπαρίσταται η ΕΚΤ “όλα θα είναι εντάξει για την Ελλάδα, ανεξάρτητα από το ποιος θα κυβερνά”, συνεχίζει ο ίδιος.

Το κεντρικό στοιχείο στο σχέδιο Τσίπρα για να έχει με το μέρος του και τους ψηφοφόρους και την αγορά, είναι η υπόσχεση ότι θα τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις της Ελλάδας προς τους ιδιώτες επενδυτές.

Όπως είχε πει σε συνέντευξή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μηλιός, “το χρέος του ιδιωτικού τομέα δεν συγκαταλέγεται στη διαπραγμάτευση”, αντιθέτως ο Τσίπρας θέλει να πείσει τους πιστωτές να δεχτούν μια διαγραφή, ώστε να μειωθεί το δημόσιο χρέος σε ανεκτά και βιώσιμα επίπεδα.

Σύμφωνα, πάντως, με το πρώην μέλος του ΔΝΤ, Μιράντα Ξαφά, γράφει το Bloomberg, ο Τσίπρας δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρει να ευχαριστήσει και τους ψηφοφόρους και τους επενδυτές.

Βρυξέλλες – Βερολίνο: Η πραγματικότητα θα προσγειώσει τον Τσίπρα

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι σε Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι πεπεισμένοι ότι η οικονομική πραγματικότητα θα πείσει τον Τσίπρα να υποχωρήσει τελικά στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων, είπε ένας αξιωματούχος της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας θα μπορούσε ίσως να καταφέρει και περισσότερα από τον Σαμαρά στη φορολόγηση των πλουσίων, συμπλήρωσε.

Σε ό,τι αφορά το Βερολίνο δεν έχει καταρτίσει κανένα έκτακτο σχέδιο ανάγκης σε περίπτωση που βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό γιατί περιμένει ότι ο Τσίπρας θα αποδεχθεί το status quo. Σύμφωνα με Γερμανό αξιωματούχο, η Ελλάδα έχει προσυπογράψει τη νομοθεσία για τη δημοσιονομική πειθαρχεία, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια ελιγμού για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλη πηγή με πρόσβαση στα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι η δημόσια ρητορική του κόμματος έχει στόχο την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των ψηφοφόρων και δεν θα πρέπει να θεωρείται ως οδηγός για το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει. Και οι τρεις πηγές θέλησαν να τηρήσουν την ανωνυμία τους.

Ο πολιτικός μηχανικός που θαύμαζε τον Μάο

Ετσι περιγράφει το πρακτορείο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ως ανατρεπτικό έφηβο που ήθελε μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα και ήταν αντίθετος στην οικονομία της αγοράς.

Όπως πάντως επισημαίνει το άρθρο, οι Έλληνες ψηφοφόροι είναι συνηθισμένοι στην αλλαγή ρητορικής των πρωθυπουργών της, πριν και μετά την εκλογή τους: ο Σαμαράς πριν βγει, εμφανιζόταν αντίθετος με το πρώτο Μνημόνιο, αλλά άλλαξε γνώμη όταν εξελέγη. Όταν βγήκε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 1981, η έξοδος από την ΕΟΚ που ευαγγελιζόταν, τελικά ξεχάστηκε και χρόνια μετά η χώρα κατέληξε με τον Σημίτη να ενταχθεί στο ευρώ.

Εκείνο, πάντως, που απασχολεί τα στελέχη της αγοράς είναι να εργάζονται σε ένα συνεκτικό πολιτικό πλαίσιο και όχι τόσο το ποιος θα κυβερνά.

“Επενδύσεις μακροχρόνιες που εμπεριέχουν ρίσκο, σε τομείς όπως η εξερεύνηση των ελληνικών φυσικών πόρων απαιτούν πολιτικές συναίνεσης”, αναφέρει ο Μαθιός Ρήγας, CEO της Energean που είναι και η μοναδική εταιρεία εξερεύνησης και παραγωγής υδρογονανθράκων στη χώρα. “Αυτός είναι κι ο μόνος τρόπος να εξαφανίσεις τις ανησυχίες δυνητικών επενδυτών για τα πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας”, συμπληρώνει ο ίδιος.

Και όσο πλησιάζει η προεδρική εκλογή, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ έχει γυρίσει από την ολομέτωπη μάχη στη συζήτηση και τη διαβούλευση. Όπως διατείνεται και ο Γιάννης Μηλιός άλλωστε: “Θα ήταν καταστροφικό για όλη την ευρωζώνη να υπάρξει χρεοκοπία οποιουδήποτε μέλους της. Για τον λόγο αυτό δεν μιλάμε για πόλεμο, αλλά για διαπραγμάτευση. Κι αυτό ίσως να πάρει πολύ καιρό”.

WSJ: Θέλει να γίνει ο Τσάβες των Βαλκανίων

Ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Σάιμον Νίξον δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις του. Σε ένα άρθρο που θα συζητηθεί αρκετά, ο γνωστός δημοσιογράφος κάνει εκτεταμένη αναφορά στα ελληνικά πολιτικά και οικονομικά πράγματα και δεν χαρίζεται σε κανέναν.

Από τον Αλέξη Τσίπρας που τον χαρακτηρίζει «Τσάβες της Βαλκανικής», έως τα «λάθη» του Σαμαρά, τη στάση του ΔΝΤ στο ελληνικό θέμα, έως τα «αδιέξοδα» που έχει να αντιμετωπίσει η Τρόικα. Επιπροσθέρως κάνει λόγο για «δράμα της Ελλάδας που μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία».

Γράφει χαρακτηριστικά: «Πριν από έξι μήνες η χώρα φαινόταν να έχει ξεπεράσει τα χειρότερα και υπήρχε μια διάχυτη αισιοδοξία μεταξύ των κυβερνώντων αλλά και των αγορών. Οι ξένοι επενδυτές άρπαξαν το πρώτο ομόλογο που εξέδωσε η Ελλάδα από την αρχή της κρίσης χρέους και έριξαν φρέσκο χρήμα στο τραπεζικό σύστημα. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που είχε τελματώσει, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των hedge funds και των private equity που αναζητούσαν ευκαιρίες».

Κάτι, όμως, στο μεσοδιάστημα άλλαξε για να έχουμε το σημερινό σκηνικό. Αναφέρει ο Νίξον: «Η διάθεση σήμερα είναι μάλλον διαφορετική. Αν μη τι άλλο, η οικονομία ξεπέρασε τις προσδοκίες, η ανάπτυξη κατά 0,7% από έτος σε έτος κατά το τρίτο τρίμηνο, η ταχύτερη ανάπτυξη από όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, η οποία ενισχύθηκε από τον τουρισμό. Την επόμενη χρονιά, η Αθήνα αναμένει αύξηση του κοντά στο 3%. Η ανεργία τελικά πέφτει και η χώρα έχει επιτύχει πλεόνασμα.

Ωστόσο, το ελληνικό 10ετές ομόλογο διαπραγματεύεται τώρα με απόδοση 7,12%, εξακολουθεί να κινείται πολύ πάνω από το χαμηλό του καλοκαιριού κοντά στο 5,5%. Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά έχει υποχωρήσει κατά 12,3% σε σχέση με το τελευταίο χρόνο, οι ελληνικές τράπεζες παρουσίασαν ανησυχητική εκροή καταθέσεων το Νοέμβριο και οι έμποροι λένε ότι οι πωλήσεις έκαναν βουτιά τις τελευταίες εβδομάδες».

Στην κόψη του ξυραφιού

Αυτό που διαπιστώνει ο Νίξον είναι ότι η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα ευθύνεται για την κατήφεια των ημερών. Γράφει συγκεκριμένα: «Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, οι Έλληνες πολιτικοί και η Τρόικα, έχουν πετύχει να θέσουν υπό αμφιβολία όποια πρόοδο έκανε η Ελλάδα. Η χώρα βρίσκεται τώρα στην κόψη του ξυραφιού.

Είναι ακόμη πιθανό ότι οι αποφάσεις κατά τις προσεχείς ημέρες και εβδομάδες μπορεί να οδηγήσουν και πάλι την Ελλάδα στο σταθερό μονοπάτι στο οποίο βρισκόταν πριν το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ επικρατήσει στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο, σηματοδοτώντας την έναρξη της σημερινής αναταραχής. Αλλά αυτή η πιθανότητα μειώνεται κάθε μέρα που περνά».

Ο Τσίπρας ως άλλος… Τσάβες

Ο Νίξον δείχνει τον άνθρωπο που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη σημερινή πολιτική αναταραχή και αυτός -σύμφωνα με την ανάλυσή του- είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Γράφει για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Έχει τρομάξει τις αγορές μετατρέποντας την επικείμενη κοινοβουλευτική ψηφοφορία για την εκλογή νέου προέδρου της Ελλάδα- σε μεγάλο βαθμό μια εθιμοτυπική θέση- σε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ελπίζοντας ότι θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές που θα τον εκτοξεύσουν στην πρωθυπουργία».

Και συνεχίζει ο Νίξον την επίθεση προς τον Αλέξη Τσίπρα: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόσφατα προσπαθήσει να ξαναπουλήσει τον εαυτό του σε επενδυτές στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο ως κύριο φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Ωστόσο, ο κ Τσίπρας έχει αντιταχθεί σχεδόν σε κάθε αναθεώρηση του προϋπολογισμού και στέκεται σταθερά στο πλευρό των κατεστημένων συμφερόντων. Με την άρνησή του να συνεργαστεί με την κυβέρνηση, ακόμη και στις αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και στο σύνταγμα, αλλαγές που παραδέχεται ότι χρειάζονται επειγόντως, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να ενσωματώνει τις χειρότερες πτυχές του πολιτικού πολιτισμού που λέει ότι θέλει να αλλάξει.

Η οικονομική στρατηγική του, αντιστοιχεί σε μεγάλες αυξήσεις στις δημόσιες δαπάνες, επανακρατικοποιήσεις, αποκατάσταση θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα που θα χρηματοδοτηθούν από την ελάφρυνση του χρέους από την Τρόικα- ένα πρόγραμμα που εγγυάται ότι θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα τροχιά σύγκρουσης με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ακούγοντας τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που χαράσσουν τη στρατηγική είναι δύσκολο να μην καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο κ Τσίπρας θα γίνει ο Ούγκο Τσάβες των Βαλκανίων, το πρόγραμμά του είναι σαν αυτό του πρώην ηγέτη της Βενεζουέλας».

Τα λάθη του Σαμαρά

Πάντως, το ίδιο επικριτικός είναι και για τον Αντώνη Σαμαρά και τον κατηγορεί για μια σειρά λαθών που δημιούργησε προσκόμματα στη διακυβέρνηση, ενώ δεν έστειλε σωστά μηνύματα στις αγορές. Γράφει ο Νίξον: «Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πρέπει να μοιραστεί μέρος της ευθύνης για την απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών. Απάντησε με λάθος τρόπο την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και της Τρόικας. Τον Ιούνιο, απέλυσε τον επικεφαλής της φορολογικής διοίκησης, που οι αξιωματούχοι της Τρόικας θεωρούσαν ότι ήταν απόδειξη ότι η Αθήνα αντιμετώπιζε «μαλακά» τη φοροδιαφυγή. Ο Σαμαράς προχώρησε επίσης σε ανασχηματισμό προωθώντας παλαιού τύπου λαϊκιστές σε θέσεις-κλειδιά. Ακόμα χειρότερα ο Σαμαράς ξεθάρρεψε όταν είπε τον Οκτώβριο ότι η Ελλάδα θα βγει από το πρόγραμμα διάσωσης στο τέλος του τρέχοντος έτους, βάζοντας τον εαυτό του στο έλεος των αγορών. Οι αγορές γρήγορα έδωσαν την ετυμηγορία τους υπό τον φόβο ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική πειθαρχία. Πράγματι, ο κ Σαμαράς φάνηκε να επιβεβαιώνει αυτούς τους φόβους παρουσιάζοντας έναν προϋπολογισμό του 2015 που βασιζόταν σε αισιόδοξες προβλέψεις. Στη συνέχεια παρέτεινε την προθεσμία για τους πολίτες να πληρώνουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους σε 100 μήνες από τους 12 , και πάλι χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας, αυξάνοντας περαιτέρω τις αμφιβολίες σχετικά με τη δέσμευσή του για μεταρρυθμίσεις. Τελικά ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε την Κυριακή».

Η Τρόικα έχει μέρος της ευθύνης

Κεφάλαιο Τρόικα και ο Νίξον ρίχνει κάμποσα βέλη προς τους δανειστές της Ελλάδας. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Ούτε η Τρόικα είναι άμοιρη ευθυνών. Για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια, το ΔΝΤ κρατάει την κρίσιμη αξιολόγηση πιέζοντας για περαιτέρω βαθιές περικοπές των δαπανών την ώρα που η Αθήνα επιμένει ότι θα αποδειχθούν περιττές, όπως ήταν το 2013 και το 2014. Το ΔΝΤ επιμένει επίσης σε επανεξέταση των συντάξεων και του φορολογικού συστήματος σε ένα χρονοδιάγραμμα που όπως πιστεύει η Αθήνα δεν είναι πολιτικά ρεαλιστικό.

Το ΔΝΤ μπορεί να έχει δίκιο ότι αυτό μπορεί να είναι μια τελευταία ευκαιρία για να ασκήσει πραγματική πίεση στην Αθήνα να τηρήσει τις δεσμεύσεις. Το ζήτημα είναι εάν η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει από ένα πρόγραμμα διάσωσης σε μια προληπτική πιστωτική γραμμή όπου η Τρόικα θα έχει λιγότερη δύναμη να επηρεάσει τις αποφάσεις της Αθήνας. Ομως κι άλλοι αξιωματούχοι της Τρόικας φοβούνται ότι η ολοένα και μεγαλύτερη αδιαλλαξία του ΔΝΤ κινδυνεύει να εμβαθύνει την πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα».

Τι μπορεί να γίνει

Στην κατακλείδα του μακροσκελούς άρθρου του ο Νίξον σημειώνει πως τα χρονικά περιθώρια στενεύουν για την Ελλάδα, επομένως θα χρειαστεί κάποια επέκταση του τρέχοντος προγράμματος, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος: «Αλλά η Αθήνα είναι αισιόδοξη ότι εφόσον πετύχει μια συμφωνία εντός των προσεχών ημερών, που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να βγείτε από το Μνημόνιο με μια προληπτική πιστωτική γραμμή στις αρχές του επόμενου έτους, θα μπορούσε ακόμα να κερδίσει τις 180 κοινοβουλευτικές ψήφους που χρειάζεται για να εκλέξει νέο πρόεδρο και να αποφύγει πρόωρες εκλογές. Μια τέτοια συμφωνία αναπόφευκτα θα απαιτήσει ένα «άλμα πίστης» από την Τρόικα. Ο κ Σαμαράς θα μπορούσε σίγουρα να κάνει αυτό το άλμα πίστης ευκολότερα προχωρώντας σε αξιόπιστες δεσμεύσεις για να χρησιμοποιήσετε τον πολιτικό χώρο που θα κερδίσει αναζωογονώντας τις προσπάθειες αντί να προβεί σε μια λαϊκίστικη εκλογολογία. Αν η Τρόικα δεν συμφωνήσει σε μια ικανοποιητική συμφωνία με τον κ Σαμαρά, θα πρέπει να προετοιμαστεί για περαιτέρω πολιτική αστάθεια, που θα ακολουθηθεί από μια πολύ-λιγότερο ικανοποιητική συμφωνία με τον κ Τσίπρα».

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.