Αλέξης Χαρίτσης προς ΠΑΣΟΚ: Να φύγει ο Μητσοτάκης, αλλά να φύγει και η πολιτική του

Χωρίς ισχυρή Αριστερά δεν υπάρχει δυνατότητα ανασύνθεσης, διαμηνύει ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, επιμένοντας στη δημιουργία “Λαϊκού Μετώπου”. Τι λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί τονίζει πως Μητσοτάκης και Σαμαράς ανταγωνίζονται για το ποιος θα είναι ο Έλληνας Τραμπ.

“Το ΠΑΣΟΚ επενδύει στον κομματικό πατριωτισμό και σε μια πολιτική που βρίσκεται πολύ μακριά από τους δικούς μας προσανατολισμούς. Να το ξεκαθαρίσω: η Νέα Αριστερά δεν θα γίνει το αριστερό άλλοθι ενός συμβιβασμένου ΠΑΣΟΚ στο όνομα τού να «φύγει ο Μητσοτάκης». Εμάς μας ενδιαφέρει να φύγει ο κύριος Μητσοτάκης, αλλά μαζί του να φύγει και η πολιτική του. Και αυτό απαιτεί συγκρούσεις με τις οικονομικές ελίτ, τη λογική του πολέμου και του εθνικισμού, την μνημονιακή πολιτική εκτός μνημονίων που συμπιέζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και εγγυάται τα δικαιώματα μόνο των ισχυρών”

Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή

Τα παραπάνω διαμηνύει ο Αλέξης Χαρίτσης με συνέντευξη που παραχωρεί στο “Καρφί”, επιμένοντας στη δημιουργία “Λαϊκού Μετώπου” και διαμηνύοντας πως χωρίς ισχυρή Αριστερά δεν υπάρχει δυνατότητα ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου.

 

Η διαγραφή Σαμαρά από Μητσοτάκη τι σηματοδοτεί κ. Πρόεδρε για τη ΝΔ; Αλλά και για το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του;

Βλέπουμε έναν ανταγωνισμό στη Δεξιά για το ποιος θα είναι ο Έλληνας Τραμπ. Εκεί βρίσκεται ο ιδεολογικός πυρήνας του ανταγωνισμού μεταξύ Μητσοτάκη και Σαμαρά. Και οι δύο έχουν επενδύσει στον εθνολαϊκισμό -θυμίζω εδώ τη στάση τους στη Συμφωνία των Πρεσπών- και τώρα ανακαλύπτουν ότι το βασικό πρόβλημα των δυτικών κοινωνιών είναι τα διευρυμένα δικαιώματα.

Προφανώς η κίνηση του πρωθυπουργού είναι μια προσπάθεια διεξόδου από την κοινωνική πίεση που αισθάνεται η κυβέρνηση τόσο για το αλαζονικό ύφος της άσκησης εξουσίας, όσο και από την ένταση της ακρίβειας, της ανισότητας και της καθημερινής αδικίας. Νομίζει ότι ξεκαθαρίζοντας το εσωκομματικό τοπίο θα δώσει ώθηση στην κυβέρνησή του και ο ίδιος θα εμφανιστεί -ξανά- ως ο ισχυρός ηγέτης. Αλλά η αλήθεια είναι ότι απλά μετατοπίζει τον άξονα της συζήτησης δεξιότερα και όλα αυτά αφήνουν παγερά αδιάφορη την κοινωνία που ξέρει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στην καθημερινότητα.

 

Πόσο πιθανές θεωρείτε έκτακτες πολιτικές εξελίξεις; Και τι θα σημαίνει ένας νέος, πλειοψηφικότερος, εκλογικός νόμος;

Θα ξεκινήσω με τον εκλογικό νόμο και τα νέα σενάρια για την αναθεώρησή του. Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τον εκλογικό νόμο σε λάστιχο που τεντώνει και χαλαρώνει ανάλογα με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Και αυτό είναι μια ακόμα ένδειξη της καθεστωτικής της αντίληψης και της περιφρόνησής της για τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού. Είναι επίσης προφανές ότι η αναζήτηση ενός νέου εκλογικού νόμου που θα παραβιάζει ακόμα περισσότερο τη λαϊκή εντολή σχετίζεται με αυτό που βλέπουμε όλοι: ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είναι κοινωνικά ανίσχυρη. Δεν ξέρω αν ο κύριος Μητσοτάκης σκέφτεται να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Αυτό που ξέρω είναι ότι θα βρει απέναντί του μια ισχυρή Αριστερά.

 

Η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύετε ότι δικαιώνει την αποχώρησή σας;

Έχω τοποθετηθεί για το ζήτημα αυτό. Δεν με αφορά η δικαίωση. Με αφορά η Αριστερά που θα εκφράσει τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν είμαστε οι «σταλεγάκηδες» της πολιτικής. Είμαστε αυτοί που είπαμε κάτι σαφές: ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε ιδεολογική και πολιτική κρίση από το 2019, που αποτυπώθηκε στις εκλογές του 2023. Τότε, το κόμμα αυτό είχε τη δυνατότητα να κάνει μια αποφασιστική στροφή προς τα Αριστερά και τα προβλήματα των εργαζόμενων τάξεων της χώρας. Το σχέδιο αυτό έχασε και επικράτησε ένα τελείως αντιπαραθετικό: αυτό της στροφής προς το κέντρο, της υιοθέτησης του εθνολαϊκισμού, της υπαγωγής σε συστημικές αντιλήψεις από την εξωτερική πολιτική μέχρι την οικονομική πολιτική. Διαφωνήσαμε πολιτικά και προχωρήσαμε σε ένα νέο κόμμα με στόχο την ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Άλλοι αποφάσισαν να υποταχθούν στο σχέδιο του κυρίου Κασσελάκη- είτε επειδή το πίστευαν, είτε επειδή προέταξαν τις καριέρες τους. Σήμερα, όλοι ξέρουμε τι συνέβη. Με τίμημα τον ευτελισμό ενός ιστορικού κόμματος που επιτρέπει στον κύριο Βορίδη να χαμογελά χαιρέκακα. Ε, η Νέα Αριστερά έχει ως στόχο -το λέω σχηματικά- να παγώσει το χαμόγελό του. Γιατί θα υπάρχει ισχυρή Αριστερά που πρωταγωνιστεί στον κοινωνικό και πολιτικό αγώνα για την αλλαγή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

 

Πώς κρίνετε την επανεκλογή Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ; Από πού θα κριθεί κατά την άποψή σας;

Αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ έχει να απαντήσει σε τρία ερωτήματα. Πολιτικά ερωτήματα. Πρώτον, αν θα είναι ο δυνάμει σύμμαχος της Νέας Δημοκρατίας όπως υπογραμμίζει η αναβάθμιση της κυρίας Διαμαντοπούλου. Δεύτερον, αν θεωρεί ότι αρκεί η αργή ενίσχυσή του στη λογική του ώριμου φρούτου για μια κυβερνητική εναλλαγή. Και τρίτον -και κύριο- να μας πει τι ακριβώς προτείνει – ποια είναι η βασική ιδέα της πολιτικής του. Ομολογώ ότι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να επενδύει σε μια πολιτική του μέσου όρου, της στροφής προς το αόριστο κέντρο και κυρίως της συναίνεσης στα κεντρικά ιδεολογικά, αξιακά και πολιτικά προτάγματα της ελληνικής Δεξιάς. Ρητορική αντιπολίτευση, ιδεολογική συναίνεση.

 

Η χώρα, ακόμα και με ένα ισχνό δικομματισμό, δείχνει να οδεύει σε κυβερνήσεις συνεργασίας; Υπό ποιες προϋποθέσεις η Νέα Αριστερά θα ήταν μέρος μιας τέτοιας λύσης; 

Η Νέα Αριστερά λέει κάτι απλό: αυτή τη στιγμή τα πολιτικά κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης αρνούνται τον προγραμματικό διάλογο. Αντί αυτού έχουμε σενάρια επί χάρτου που εμείς εξαρχής είπαμε ότι μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.

Η δικιά μας πρόταση είναι αυτή του Λαϊκού Μετώπου: μια πρόταση κοινωνική και πολιτική. Με αρχή, μέση, τέλος και κυρίως συγκεκριμένες προτάσεις. Στη ΔΕΘ κατέθεσα έξι συγκεκριμένες προγραμματικές αιχμές.

Θα το πω απλά: Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να συζητήσουν για ριζική φορολόγηση του πλούτου που συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων; Που θέτουν ως στόχο την αύξηση των μισθών σε βάρος της υπέρμετρης κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων; Τότε, να συζητήσουμε πάνω σε αυτό. Όχι γενικά και αόριστα.

 

Εκτιμάτε ότι είναι ανοιχτό το θέμα της ανασύνθεσης του χώρου μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Κόσμου του Π. Κόκκαλη και Νέας Αριστεράς; Ή θα επιλέξετε το κάθε κόμμα τον κατακερματισμό του χώρου;

Να μιλήσουμε επιτέλους με πραγματικά δεδομένα; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη βλέπουμε μια στροφή στην πολεμική βιομηχανία που περικόπτει τις κοινωνικές δαπάνες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις πρόκειται για μια ιστορική στροφή: το 30% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού (για δημόσιες υποδομές, πράσινη οικονομία, θωράκιση απέναντι στις φυσικές καταστροφές) να πηγαίνει στην πολεμική βιομηχανία και στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Τι λένε τα κόμματα που αναφέρατε για αυτό; Θα ακούσουμε ένα ξεκάθαρο όχι στη στρατιωτικοποίηση που τρέφει τη λογική του πολέμου και τη μεταφορά του στην καρδιά της Ευρώπης;

Συνολικότερα, θα έλεγα το εξής: χωρίς ισχυρή Αριστερά δεν υπάρχει δυνατότητα ανασύνθεσης. Και η δική μας αυτόνομη πορεία -για να προλάβω μια ενδεχόμενη ερώτησή σας- έχει αυτή τη λογική: ισχυρή Νέα Αριστερά για να υπάρχει πραγματική, συγκρουσιακή, αντιπολίτευση στη Δεξιά και να ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση του ελληνικού Λαϊκού Μετώπου.

 

Αν σας κάνει πρόταση το ΠΑΣΟΚ για προεκλογική συνεργασία θα το εξετάσετε; Θα θέσετε πχ όρους; 

Προτρέχετε. Το ΠΑΣΟΚ επενδύει στον κομματικό πατριωτισμό και σε μια πολιτική που βρίσκεται πολύ μακριά από τους δικούς μας προσανατολισμούς. Να το ξεκαθαρίσω: η Νέα Αριστερά δεν θα γίνει το αριστερό άλλοθι ενός συμβιβασμένου ΠΑΣΟΚ στο όνομα τού να «φύγει ο Μητσοτάκης». Εμάς μας ενδιαφέρει να φύγει ο κύριος Μητσοτάκης, αλλά μαζί του να φύγει και η πολιτική του. Και αυτό απαιτεί συγκρούσεις με τις οικονομικές ελίτ, τη λογική του πολέμου και του εθνικισμού, την μνημονιακή πολιτική εκτός μνημονίων που συμπιέζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και εγγυάται τα δικαιώματα μόνο των ισχυρών.