Ό,τι πεις 25 Οκτωβρίου 2014

Σήκω, Αντρέα, να δεις πώς αλληλοσφάζονται οι απόγονοί σου!

Ένας θλιμμένος και απογοητευμένος δημοκράτης

Έτσι ακριβώς και μη χειρότερα…

 

Στο σημείωμα με τίτλο «Δεξιά τρόμου, διχασμού ελλειμμάτων και λαϊκισμού», αναφορά στον κ. Σαμαρά και στη Δεξιά, τα είπατε όλα. Το θέμα είναι ότι οι νέοι δυστυχώς δεν τα γνωρίζουν, αλλά και ο λαός έχει πέσει σε νιρβάνα χωρίς όρια, ίσως και από απελπισία. Αλήθεια, κύριε Σαμαρά, πού είναι τα ισοδύναμα μέτρα από τα Ζάππεια; Ξεχνάτε τον πόλεμο στον κ. Παπανδρέου όταν το παίζατε σκληρός αντιμνημονιακός; Για τις δικές σας ευθύνες έτρεχε και για τα χάλια που αφήσατε παρακαλούσε. Αλήθεια, τι αλλάξατε εσείς, ο σκληρός ανιμνημονιακός; Άραγε πόσοι νέοι γνωρίζουν ότι κάποτε κρύβαμε την εφημερίδα μας; Πόσοι νέοι γνωρίζουν για τα κοινωνικά φρονήματα που ζητούσε η Δεξιά για πιστοποίηση; Είπαμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, αλλά πείτε και καμιά αλήθεια κάπου κάπου. Χωρίς τη χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου –που τα λούμπεν παπαγαλάκια σας, όπως ο Λιακόπουλος στο Μακεδονία TV, λοιδορούν επί μισή ώρα– τίποτα δεν θα είχε αλλάξει στην καθεστωτική νοοτροπία της Δεξιάς.

Πάνος, από Κατερίνη

Τα λέτε ωραία και εμείς προσπαθούμε να τα γράφουμε «τσεκουράτα», όπως είναι στη σκληρή πραγματικότητα, και όχι ωραιοποιημένα, όπως τα παρουσιάζουν οι πολιτικοί μας.

 

Αγαπητέ φίλε Γιάννη Αμανατίδη, είμαι ο Γιάννης Καϋμενάκης από την Καισαριανή, ο εμμένων μετά μαζοχιστικής «μανίας» στο ΠΑΣΟΚ του αρσενικού ιδρυτή και αναντικατάστατου Αντρέα.

Η «θέση» του Καρφιού της δεύτερης σελίδας (Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014) σχετικά με την ενιαία, αδιαίρετη και «αμετανόητη» Δεξιά, τη γνωστή (θεωρία και πράξη) διαχρονική ελληνική Δεξιά, είναι μοναδική, ακριβής, αληθής και λεβέντικη. «Θέση» που σε μια σελίδα καταγράφει την πολιτική ιστορία της ταλαίπωρης χώρας μας. Σας συγχαίρω για το πολιτικό «ευαγγέλιο» αλήθειας που πρέπει να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Συγκινημένος, σας ευχαριστώ εκ μέρους των «εγχειρισμένων» από προστάτη «πουλερικών» που εκπροσωπούν (γιατί τους ψήφισα) στη Βουλή: Εμένα και το ΠΑΣΟΚ. Τα πολιτικά τίποτα που η πολιτική τους «αξία» αρχίζει και τελειώνει με τα Ζάππεια της Δευτέρας 1ης Σεπτεμβρίου 2014 και της Τετάρτης 3ης Σεπτεμβρίου 2014, που «τίμησαν», λέει, την επέτειο των σαράντα χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Συγχαρητήρια και άλλο ένα ευχαριστώ και εκ μέρους μου.

Γιάννης Καϋμενάκης, από Καισαριανή

Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια και τη στήριξή σας.

 

Το «υπέρογκο» ποσό των 0,02 € (ναι, καλά διαβάσατε) κατέβαλα ως «πληρωμή βεβαιωμένων οφειλών εκτός ρύθμισης». Ρωτώ, έτσι από περιέργεια, πόσο στοίχισε η όλη ιστορία με χαρτούρες κ.λπ. για να εισπραχθεί το ποσό αυτό! Αν το διέγραφαν, δεν θα κέρδιζε το κράτος πολύ περισσότερα απ’ ό,τι σπατάλησε μέχρι να με ειδοποιήσει να πληρώσω το «υπέρογκο» ποσό των 0,02 €; Και μόνο το χαρτί που χάλασαν πόσο στοίχισε;

Γιάννης

Έχετε δίκιο, αλλά πού να το βρείτε! Δυστυχώς, κάποιοι χρωστούν εκατομμύρια και διάγουν βίο χλιδής σε τόπους εξορίας όπως η Μύκονος.

 

Θέλω να στείλω συγχαρητήρια στον κ. Παντελή Οικονόμου μέσω της στήλης «Ό,τι πεις» του «Καρφιού». Είμαι αναγνώστης από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η εφημερίδα του αείμνηστου Νίκου Κακαουνάκη.

Νίκος Ζαχαρόπουλος, από Γραμματικό Καρδίτσας

Ευχαρίστως να τα μεταβιβάσουμε, εξάλλου οι στήλες της εφημερίδας είναι στήλες ζωντανού διαλόγου.

 

Το Κοινοβούλιο απαιτεί ήθος, γνώση, ευθύνη και σεβασμό. Δεν είναι σωματείο, ούτε χώρος μαζικός. Είναι ο υπέρτατος θεσμός της δημοκρατίας και δεν μπορείς καιροσκοπικά να αξιώνεις κάθε τρεις και λίγο εκλογές, επειδή συγκυριακά πιστεύεις ότι σου βγαίνουν τα «κουκιά». Σε αυτό το ναυάγιο όλοι είμαστε συνταξιδιώτες και κανείς δεν μπορεί να βγάλει την ουρά του απ’ έξω. Θέλω να πω σε όσους πιπιλάνε την καραμέλα της αθωότητας με το «εμείς δεν κυβερνήσαμε», και κυρίως στους συντρόφους της «αντισυστημικής Αριστεράς», ότι το μυστρί για να χτιστεί αυτό το σαθρό οικοδόμημα έχει και τη δική τους υπογραφή. Επιτέλους, λυτρωθείτε από το σύμπλεγμα του αναμάρτητου και πάρτε τις ευθύνες που σας αναλογούν. Και μην ξεχνάτε ότι ζούμε στο σωτήριον έτος 2014. Όταν ο «αποσυνάγωγος» Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής ζήτησε να συσταθεί ομάδα εθνικής διαπραγμάτευσης, το κομματικό συμφέρον υπερίσχυσε του εθνικού. Ο αντιμνημονιακός τότε Σαμαράς έκοβε βόλτες στο Ζάππειο και ο Τσίπρας ως πούρος επαναστάτης «την έκανε» φοβούμενος μην αλλοιώσει το αριστερό του προφίλ. Αλλά κι οι υπόλοιποι του Κοινοβουλίου μια από τα ίδια. Ο οπορτουνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ο Τσίπρας, πρωθυπουργός σε αναμονή, όχι μόνο δεν έμαθε από από τα λάθη των άλλων, αλλά κληρονόμησε αταβιστικά τα κουσούρια τους και ως ρεπλίκα τα αναπαράγει, δίνοντας την εντύπωση με τον πολιτικαντισμό του ότι η βουλησιαρχία και η βουλιμία για εξουσία αποτελούν τον κινητήριο μοχλό της σκέψης του. Ο χρόνος θα δείξει αν η κοινωνία στο τέλος θα υποκύψει στο ιδεολογικό πρότυπο του Αλέξη.

Κώστας, από Ζωγράφου

Μια εύστοχη ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας που σπάει κόκαλα, ενώ οι προειδοποιήσεις προς τον Αλέξη είναι κώδωνας κινδύνου για τα επερχόμενα αδιέξοδα, εκτός και αν ο νεαρός, εν αναμονή πρωθυπουργός διδαχτεί από τα λάθη των αντιπάλων του.

 

Το δέντρο, φίλοι του ΠΑΣΟΚ

Είναι ορθό ακόμα

Οι ρίζες του είναι γερές

Μα θέλουν πότισμα αυτές.

Και μια αλλαγή στο χώμα

Να κόψουμε όλα τα ξερά

Κλαδιά και παρακλάδια

Σύντροφοι, μη χωθούν ξανά

Μες στου ΠΑΣΟΚ την αγκαλιά

Και γίνουμε ρημάδια

Σύντροφοι, σε αναμονή

Το χέρι στη σκανδάλη

Για όποια μάχη εκλογική

Το κόμμα μας να αναδειχθεί

Σε δύναμη μεγάλη

Μια γροθιά από δω κι εμπρός

Σύντροφοι, αν γενούμε

Οι νέες που θα ’ρθουν γενιές

Θα ζήσουν μέρες πιο καλές

Δεν θα δεινοπαθούνε

Τώρα σπουδάζουν τα παιδιά

Κι αφού παίρνουν πτυχία

Δεν βρίσκουν πουθενά δουλειά

Γίνονται τα πτυχία αυτά

Χαρτί για την υγεία.

Μιχάλης Μιχαηλίδης

Ένας προδομένος πασόκος καρφο-αναγνώστης

Πάντα γλαφυρός ο Καρφο-αναγνώστης.

 

«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη» και «η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ γεννάει πανικό». Τι να την κάνω την ψήφο εμπιστοσύνης που έδωσαν τα «πιόνια» και τα «τηλεκατευθυνόμενα στρατιωτάκια» στην κυβέρνηση; (Eξάλλου το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.) Να κατέβουν στο λαό, αν έχουν τσαγανό, και να ζητήσουν από εκείνον ψήφο εμπιστοσύνης. Όλα τα άλλα είναι κινήσεις πανικού και φτηνών πανηγυριών. Όσο για τα ξεκατινιάσματα μεταξύ τους, που είναι σε ημερήσια διάταξη, τι να πει κανείς… Θα μου πείτε ότι σε άλλα κοινοβούλια γίνονται χειρότερα. Εντάξει. Ό,τι πείτε.

Γιάγκος Π., από Ξυλόκαστρο

Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης αφορούσε το εσωτερικό των κοινοβουλευτικών ομάδων της συγκυβέρνησης και ουδόλως την κοινωνία. Τη λύση θα τη δώσει ο λαός, αλλά και την ευθύνη για τη λύση την έχει ο λαός.

 

Οι δικηγόροι της Αθήνας με τον πρόεδρό τους διαμαρτυρήθηκαν για την παρουσία των ξένων δικηγόρων για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Πού ήταν όμως τόσα χρόνια που αγωνίστηκε η Ελλάδα; Είναι κρίμα. Τώρα ξύπνησαν;

Βασιλική

Αυτό λέμε και εμείς – πού ήταν τόσο καιρό;

 

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τα κάθε λογής λαμόγια, που ζουν αυτοί καλά και εμείς όλο και χειρότερα. Έχουν ξεμπροστιάσει –και καλά έκαναν– τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντέλη, ενώ τα λαμόγια της Δεξιάς απολαμβάνουν το σκότος… Διάβασα για τον Άγγελο Φιλιππίδη του ΤΤ – τον έβαλαν εκεί για να μοιράζει τις οικονομίες των καταθετών; Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Είναι δυνατόν έπειτα από δάνειο 51 εκατ. ευρώ να πτωχεύεις λίγους μήνες αργότερα; Δεν έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε τον κ. Παναγιώτη Έλληνα, που μόνο Έλληνας δεν είναι να ρουφά εκατομμύρια και να τα εξαφανίζει σαν μάγος! Μα τι κράτος επιτέλους έχουμε; Πού είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Πού είναι η Δικαιοσύνη; Αχ, κύριε Τριαντάφυλλε από το Τορόντο του Καναδά, γράψτε μας πώς λειτουργούν σε παρόμοιες περιπτώσεις οι σοβαρές χώρες και ας ελπίζουμε ότι κάποτε θα γίνουμε και εμείς σοβαρή χώρα.

Αναγνώστης, από Κατερίνη

Αφού το ξέρετε καλύτερα από εμάς. Δεν έχουμε κράτος… Αμαρτία ανομολόγητη το πώς λειτουργούσαν και λειτουργούν οι τράπεζες.

 

Αγαπημένο μου «Καρφί», είμαι μεγάλη γυναίκα, έχω ζήσει πολέμους, εμφυλίους και πολλά παρατράγουδα. Λοιπόν, έπιασαν τον Τσοχατζόπουλο, τη γυναίκα του, την κόρη του. Καλά του έκαναν για όλα αυτά που έκανε. Αλλά αυτόν τον Καραβέλα ούτε η μάνα του, ούτε η γυναίκα του, ούτε η κόρη του δεν τον πήραν χαμπάρι; Από το σπίτι του έφυγε και πήγε στην Ουρουγουάη. Αγόρασε πολυτελέστατα διαμερίσματα. Ποιος όμως θα τον κλείσει φυλακή; Στο χωριό μου λέγαμε «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει!»

Αναγνώστριά σας

Κανείς, διότι έχει φροντίσει να κλείσει στόματα και μάτια με το αζημίωτο.