Ειδησεογραφικό site

Όταν παραβιάζεται βάναυσα ο πολιτικός πολιτισμός

58

Του Γιάννη Μιχαήλ

Σε προεκλογικές περιόδους, οπότε ανεβαίνει σε δυσθεώρητα επίπεδα, το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, γινόμαστε μάρτυρες σε λεκτικές ακρότητες, οι οποίες συχνά-πυκνά, υπερβαίνουν ακόμα και το όρια της χυδαιότητας.

Τις ενέργειες αυτές, ο λαός τις προσμετρά και όταν έρχεται η στιγμή, αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Υπάρχει, όμως, ένας άγραφος κανόνας του πολιτικού πολιτισμού, ο οποίος αναφέρει, ότι οι εσωτερικές διαφωνίες των πολιτικών (ιδιαίτερα δε η γλώσσα της χυδαιότητας) δεν είναι εξαγώγιμο είδος.

Γι’ αυτό και όταν γίνονται δηλώσεις εκτός Ελλάδος δεν γίνονται αναφορές σε διαφωνίες και αντιπαραθέσεις κομμάτων  και προσώπων.

Τον κανόνα αυτόν τον  έχουν τηρήσει όλοι οι πολιτικοί (πρωθυπουργοί, πολιτικοί αρχηγοί) τις τελευταίες δεκαετίες και ουδείς διανοήθηκε να τον παραβιάσει.

Επρυτάνευε η λογική, ότι μεταξύ μας μπορεί να σφαζόμαστε, δεν είναι, όμως, δυνατόν, να γινόμαστε ρεζίλι και στο εξωτερικό.

Το τελευταίο, όμως,χρονικό διάστημα, βλέπουμε ότι ο ηθικός αυτός κανόνας, παραβιάζεται βάναυσα, από τον νεαρό (και ανιστόρητο) πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σε διάφορες ομιλίες του σε ευρωπαϊκές πόλεις (είναι και υποψήφιος πρόεδρος της ΕΕ), κατακεραυνώνει με σκληρά λόγια τους εγχώριους πολιτικούς του αντιπάλους.

Προχθές, όμως, στη Μόσχα, ο κύριος Τσίπρας υπερέβη τα εσκαμμένα, καθώς κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με βαρειές κουβέντες.

Τον αποκάλεσε «μαριονέτα του Μπαρόζο», ενώ από τα βέλη του, δεν γλύτωσε ούτε ο Βενιζέλος.

Δικαίωμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, να έχει τη χείριστη των εντυπώσεων για τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο,τι, όμως, έχει να πει, ας το εκστομίσει μέσα στη χώρα μας.

Στην αντίθετη περίπτωση, γίνεται ένας λαϊκοκουτσομπόλης, μια ιδιότητα που δεν αρμόζει σε έναν νέο άνθρωπο, που θέλει να γίνει πρωθυπουργός…

Τα σχόλια είναι κλειστά.