Παύλος Κοντογιαννίδης στο «Καρφί»: «Αναζητώ ανατρεπτικό πολιτικό σχηματισμό»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

Ηθοποιός, τραγουδιστής, πολιτικός, αγρότης και στιχουργός, ο Παύλος Κοντογιαννίδης ανήκει αναμφίβολα στους «ψαγμένους». Σε αυτούς που τους αρέσει να «κοντράρονται» με τα όρια και τις αντοχές τους και δεν διστάζουν να απογυμνώνονται κάνοντας ορατά τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Μότο της πορείας του, όπως μας λέει και ο ίδιος, «πρέπει να ζήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα γιατί η ζωή είναι σύντομη».

Πόσες δεξιότητες, ικανότητες, ταλέντα μπορεί να αναπτύξει κάποιος άνθρωπος, κύριε Κοντογιαννίδη;

Πολλές και πολλά, αρκεί να είναι φαν της δημιουργικότητας. Αν με ρωτούσατε πόσες είναι –τουλάχιστον μέχρι σήμερα– οι πτυχές του χαρακτήρα μου, θα σας έλεγα: ηθοποιός, πολιτικός, αγρότης, τραγουδιστής και τελευταίως… στιχουργός. Όλα ξεκίνησαν πέρυσι, όταν αποφάσισα να μείνω μόνος μου είκοσι πέντε μέρες στο κτήμα μου, στο Βαρνάβα. «Είπα να μείνω μόνος μου να δω τις αντοχές μου/παρέα με τα σφάλματα και με τις ενοχές μου» είναι δύο στίχοι του πρώτου μου τραγουδιού «Μαζί σου και στο πουθενά». Το οποίο μαζί και με άλλα κομμάτια έχω παραδώσει στον Σωκράτη Μάλαμα για να τα μελοποιήσει. Πέρυσι, λοιπόν, επειδή τα είχα… πάρει και με τους πολιτικούς, έγραψα τα «Πολιτικά ρακούν», που επίσης θα μελοποιήσει ο Σωκράτης, ενώ τώρα τελευταία του παρέδωσα ένα ακόμη κομμάτι, το «Άγνωστο ζώδιο» (ή «Βιογραφικό», δεν έχω ακόμη αποφασίσει τον τίτλο), που είναι η δική μου πορεία στη ζωή. Είναι ένα κομμάτι που έχω αγαπήσει πολύ γιατί του λείπει το δεδομένο, το στάνταρ. Θα μπορούσα να πω ότι αφορμή για τη δημιουργία του ήταν η ερώτηση προς τη μάνα μου «πότε γεννήθηκα» και η απάντησή της «ήταν καλοκαίρι, αλωνίζαμε». Τελευταίο μου στιχουργικό δημιούργημα, η «Αλήθεια».

Σε ποιον άνθρωπο έχετε πει πραγματικά «Μαζί σου και στο πουθενά»;

Σε κανέναν! Είναι μια φράση που μπορεί να πει κάποιος μόνο στον εαυτό του, δείχνοντάς του έτσι εμπιστοσύνη. Είναι ξεκάθαρα λόγια με τελικό αποδέκτη τον εαυτό μας. Το τραγούδι δεν κάνει αναμέτρηση λαθών, αλλά θέλει να δείξει ότι πάντα υπάρχει προοπτική και μέσα από τα λάθη μπορεί να ξεπηδήσει μια καινούρια κατάσταση. Είναι δηλαδή η άλλη πλευρά του νομίσματος. Γιατί τελικά τι είναι η ζωή; Μια σειρά από γεγονότα που συγκρούονται μεταξύ τους και καθορίζουν την πορεία σου, τον τρόπο ζωής σου, τις επιλογές σου. Όποιος το καταλάβει αυτό γρήγορα, θα «ψωνιστεί» και λιγότερο με τον εαυτό του. Οι περισσότεροι πια ως επίκεντρο του σύμπαντος θέτουν τον εαυτό τους. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ζωή είναι γρήγορη και γι’ αυτό πρέπει να την απολαύσουν όσο το δυνατόν καλύτερα.

Τελευταίως, όμως, επιχειρείτε ολική επαναφορά και στην ηθοποιία.

Πράγματι, έπειτα από τέσσερα χρόνια, ετοιμάζομαι να μπω στο παλιό στούντιο ΑΤΑ στα Μελίσσια για τα γυρίσματα της σειράς «Τρίχες» των Ρήγα και Αποστόλου. Το σενάριο είναι μια μοντέρνα γραφή με πολύ ωραίες μικρές ατάκες και ο στόχος είναι να παίζονται δύο επεισόδια κάθε εβδομάδα για το κανάλι του ΑΝΤ1. Πρέπει δε να σας πω ότι από τεχνικής απόψεως είναι ό,τι καλύτερο, καθώς το κάθε επεισόδιο θα βγαίνει με τρεις κάμερες και τρία βίντεο. Αυτό πολλαπλασιάζει τις επιλογές και ξεχωρίζει η καλύτερη σκηνή. Το σκηνικό του είναι μεγαλειώδες –έχει στηθεί μια ολόκληρη γειτονιά– και θυμίζει τις παλιές καλές εποχές. Πιστεύω ότι η σειρά θα αγαπηθεί πολύ γιατί ο κάθε Έλληνας θα αντικρίσει τον εαυτό του στους ήρωες του έργου, ακόμη και σκηνές από τη ζωή του. Θα σας πω μόνο ότι στο πρώτο επεισόδιο ο ήρωας του έργου ταξιδεύει στη Χαλκίδα, όπου κατοικεί ένας φίλος του που πεθαίνει. Ο λόγος του ταξιδιού του είναι για να του πάρει, να του κατασχέσει –γνωστός πια όρος σε όλους μας– το σπίτι. Νομίζω ότι, όταν ξεκινήσει η σειρά, θα ακούσουμε και την πρώτη κατάσχεση της πρώτης κατοικίας.

Με τις νέες σας υποχρεώσεις, θα προλαβαίνετε να πηγαίνετε στο κτήμα σας, στο Βαρνάβα;

Όσο και αν πνίγομαι στις δουλειές, πάντα θα βρίσκω χρόνο για το κτήμα. Εκεί είναι το ησυχαστήριό μου, το καταφύγιό μου. Άλλωστε, πρέπει να έχω κατά νου τις καλλιέργειες αλλά και τα ζώα. Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι κάποιοι με έχουν κάνει να αισθάνομαι ένοχος για το απόκτημά μου. Ένα όνειρο ζωής που κατάφερα να υλοποιήσω ύστερα από είκοσι χρόνια απίστευτης δουλειάς και κόπων. Και το οποίο είμαι αναγκασμένος τώρα πια, με τα κάθε είδους χαράτσια που τρέχουν, να ξαναπληρώσω!

Γυρνάτε λοιπόν την πλάτη στην πολιτική;

Όχι. Μπορεί να μη βγήκα ευρωβουλευτής, όμως μπήκα στις καρδιές πολλών ανθρώπων που δεν ήξερα καν. Ελπίζω να μην ακουστεί εγωιστικό, αλλά απέκτησα ένα fan club από 16.000 «κοντογιαννιδικούς» – τόσοι με ψήφισαν στις τελευταίες ευρωεκλογές. Αλλά, ακόμη και αυτό αν δεν συνέβαινε, θα παρέμενα στην πολιτική σκηνή γιατί είμαι ένα άτομο έντονα πολιτικοποιημένο, όπως έχω αποδείξει και ως ηθοποιός, μέσα από τα έργα που έχω παίξει και τον κριτικό τρόπο ερμηνείας των ρόλων μου. Πάντως, ομολογώ ότι είμαι εις άγραν πολιτικής στέγης. Είμαι σε αναζήτηση ενός σχηματισμού όπου θα πρυτανεύει η εσωκομματική δημοκρατία και, παράλληλα, αιχμή του δόρατός του θα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο. Αν και ξέρω ότι όλα αυτά τα παλιά κόμματα, τα προσωποκεντρικά, είναι τελειωμένα, δυστυχώς συνεχίζουν να ελέγχουν ακόμη το πολιτικό σύστημα.

Παύλος Κοντογιαννίδης σημαίνει όμως και πολιτικός. Η συμμετοχή σας στις τελευταίες ευρωεκλογές τι γεύση σας άφησε;

Πικρή. Και όχι γιατί δεν εκλέχτηκα, αλλά γιατί δεν με υποστήριξε ο κομματικός μηχανισμός, ενώ και τα χτυπήματα που δέχτηκα κάτω από τη ζώνη ήταν πολλά. Αναμφίβολα, η πολιτική είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Θεωρώ ότι είμαι ένας πολιτικός, αλλά όχι συμβατικός. Είμαι ανατρεπτικός, όπως και στη ζωή μου. Από την πορεία μου στον πολιτικό στίβο έχω αποκομίσει εμπειρίες και καλές και άσχημες. Ξέρω πια ότι οι κομματικοί μηχανισμοί και σχηματισμοί δεν με πολυπάνε γιατί δεν τους πάω και εγώ. Γιατί κινούμαι στα δικά μου όρια και στα δικά μου περιθώρια. Δεν παίρνω γραμμή από κανέναν. Καταθέτω τις απόψεις μου και, αν κολλάνε, μένω, αν όχι, πολύ απλά αποχωρώ. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα συμβατική. Οι πολιτικοί, ο πολίτης, η χώρα είναι συμβατικοί. Αυτό για μένα σημαίνει ότι όλοι ξέρουν να ελίσσονται, αλλά όχι να εξελίσσονται. Όλα λοιπόν είναι φούμαρα και δημόσιες σχέσεις. Γι’ αυτό και ο πολίτης πρέπει να ενεργοποιηθεί. Η χώρα χρειάζεται κόμματα αποτελούμενα από ενεργούς πολίτες που θα ανακτήσουν το δικαίωμά τους στην άποψη. Σήμερα οι ινστρούχτορες της πολιτικής ηγεσίας καθορίζουν την άποψη του πολίτη.