Φανταζόμαστε πως τα 6 πρώτα Κινηματογραφικά Φεστιβάλ των Καννών υπηρέτησαν πιστά την 7η τέχνη, πλην όμως ελάχιστα ενδιέφεραν τις πλατιές μάζες. Ούτως ή άλλως, το 1950 οι ταινίες και η κριτική ταινιών ελάχιστους από τους λεγόμενους «πνευματικούς ανθρώπους» ενδιέφεραν.
Το ενδιαφέρον των περισσοτέρων ανθρώπων επικεντρωνόταν στην εμφάνιση των μεγάλων σταρ – γιατί σταρ υπήρχαν και τότε, όπως και παπαράτσι για να τους καταγράφουν. Μέχρι το 1953 το ενδιαφέρον του κοινού περιοριζόταν στα σμόκιν, τα παπιγιόν και τις τουαλέτες που επέλεγαν οι διάσημοι/ες ηθοποιοί και στις όποιες παλαβομάρες τους. Οι ταινίες σύντομα θα προβάλλονταν σε ένα «theater near you» και άλλωστε, δεν ήταν πολλές, όπως σήμερα.
Μέχρι που μια γυναίκα άλλαξε την κάπως βαρετή (;) διαδικασία(φέρτε στο μυαλό σας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και ουσιαστικά ολόκληρο το Φεστιβάλ Καννών ως γεγονός (όπως και των υπολοίπων μεγάλων κινηματογραφικών φεστιβάλ) προσθέτοντας τέσσερα μόλις γράμματα: στις γιορτές της κινηματογραφικής τέχνης: s-e-x-y.
Το 1954 η 26χρονη Simone Silva, με ένα μόλις «βουβό» ολιγόλεπτο ρόλο στο ενεργητικό της, φτάνει στις Κάννες, στα πλαίσια του 7ου Φεστιβάλ, με σκοπό να γίνει επιτέλους γνωστή. Και εν μέρει το κατόρθωσε, μιας και οι διοργανωτές την τίμησαν κατόπιν με τον συμβολικό τίτλο Miss Festival 1954. Το μόνο που ζήτησε λοιπόν ήταν να ποζάρει για τους φωτογράφους μαζί με τον Robert Mitchum,διάσημο αστέρα της εποχής. Η φωτογράφηση κανονίστηκε στην παραλία ενός από τα μικρά νησάκια Λερέν, κοντά στις Κάννες. Κι εκεί, μέσα στην παρόρμηση της στιγμής, κατάφερε να γίνει το πρώτο «καλλιτεχνικό» θέμα συζήτησης παγκοσμίως και πέραν του περιορισμένου κύκλου των σινεφίλ. Λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος πως το πρώτο Playboy, με το γυμνό εξώφυλλο της Marilyn Monroe, εκδόθηκε ένα χρόνο αργότερα.
Αφού αφαίρεσε με μια κίνηση το σουτιέν του μαγιό της, καλύπτοντας το στήθος με τα χέρια της, πόζαρε χαμογελαστή και άνετη με τον κατενθουσιασμένο Robert Mitchum, για τους ακόμη περισσότερο κατενθουσιαμένους φωτογράφους.
Να παρατηρήσουμε εδώ, πως όταν την προηγούμενη χρονιά η Brigitte Bardot είχε επισκεφτεί το φεστιβάλ, ούτε που της πέρασε από το μυαλό να αφαιρέσει κάποιο τμήμα του μαγιό της, παρότι είχε ήδη γυμνές πόζες στο ενεργητικό της.
Το έθιμο του γδυσίματος για τους παπαράτσι λοιπόν, ύστερα από την τεράστια απήχηση που είχε, πέρασε έτσι άτυπα στο πρόγραμμα του φεστιβάλ.
Για την ιστορία αναφέρουμε πως η Simone Silva ταξίδεψε σε χρόνο dt στις ΗΠΑ, όπου όμως και πάλι δεν τα κατάφερε να γίνει σταρ. Το ακόμη πιο τραγικό γεγονός της ιστορίας είναι πως πέθανε το 1957, τρία μόλις χρόνια μετά το εγχείρημά της. Η καρδιά της δεν άντεξε την αποτυχία.
Έτσι λοιπόν, όπως όταν στη χώρα μας εάν πετάξεις μια πέτρα θα πετύχεις οπωσδήποτε έναν πρόεδρο, έτσι και στις Κάννες την περίοδο του φεστιβάλ, εάν πετύχεις συγκεντρωμένους παπαράτσι κάποιος σταρ έσκασε μύτη ή μια στάρλετ μόλις γδύθηκε!
Πηγή: gr.askmen.com
Τα σχόλια είναι κλειστά.