Τα δύο “κλειδιά” για την προεδρική εκλογή
Ο Αντώνης Σαμαράς έλεγε προ μηνός σε βουλευτές του στο καφενείο της Βουλής ότι θεωρεί πολύ πιθανή την προεδρική πλειοψηφία των 180 βουλευτών.
Την ίδια στιγμή, στενός συνεργάτης του παρατηρούσε σε δημοσιογράφους ότι αυτήν τη στιγμή είμαστε στους 171 – 172. Προχθές, ο Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε δημόσια ότι οι πιθανότητες να διασφαλιστεί o μαγικός αριθμός είναι 50-50.
Όπως προκύπτει, και οι τρεις έχουν δίκιο, αφού, στην ουσία, κανείς δεν εμφανίστηκε κατηγορηματικός σε μια πρόβλεψη, θετική ή αρνητική. Οι επιτελείς του Μαξίμου και της Χαριλάου Τρικούπη έχουν χαρτογραφήσει τους 25 βουλευτές που υπολείπονται των 155 της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξεκινήσει το αργότερο στις 8 Φεβρουαρίου δηλαδή έναν μήνα πριν από τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από την ανάδειξη του Κάρολου Παπούλια στο ύπατο αξίωμα.
Οι ψηφοφορίες θα είναι τρεις, σε διάστημα πέντε ημερών η μια από την άλλη: στις δύο πρώτες απαιτούνται 200 και στην τρίτη 180.
Εάν δεν επιτευχθεί η εκλογή, η Βουλή διαλύεται και προκηρύσσονται εκλογές. Η επόμενη Βουλή θα επαναλάβει τη διαδικασία, αλλά με μία (σημαντική…) διαφορά. Για την εκλογή του Προέδρου θα απαιτείται, πλέον, σχετική πλειοψηφία επί των παρόντων βουλευτών, αρκεί να μην είναι μικρότερη των 120.
Δύο “κλειδιά”
Σύμφωνα με τη χαρτογράφηση και τις πονηρές επισημάνσεις για τη διαδικασία, τα “κλειδιά” για τη διασφάλιση των 180 “ναι” είναι δύο: Το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον που θα έχει διαμορφωθεί την ώρα της εκκίνησης της διαδικασίας.
Όπερ, ένας σημαντικός αριθμός ανεξάρτητων βουλευτών (σε σύνολο 25 που αριθμούν σήμερα) θέλουν μεν να ψηφίσουν υπέρ και να γλιτώσουν τις πρόωρες κάλπες, δεδομένου ότι οι περισσότεροι, όντας εκτός κομμάτων, δεν θα είναι καν υποψήφιοι, ζητούν, ωστόσο, αυτό το κάτι που θα τους επιτρέψει να το πράξουν χωρίς να τους… κυνηγήσουν οι πολίτες.
Mία καλή συμφωνία για το χρέος, ή η αποχώρηση της τρόικας, ή οι φορολογικές ανάσες, ή οι (όποιες) πολιτικές για την ανεργία θα ήταν πράγματι ισχυρά δέλεαρ όπως οι ίδιοι ομολογούν.
Η στάση του Φώτη Κουβέλη
Σύμφωνα με γνώστες των διεργασιών, και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση, η τελική θέση του θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των 180 ναι ή των 121 όχι που επιδιώκει να συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπλοκάρει την προεδρική εκλογή.
Πέραν των δεκατριών βουλευτών που διαθέτει η ΔΗΜΑΡ, μια κρίσιμη μάζα ανεξάρτητων βουλευτών προοδευτικής προέλευσης (από το ΠΑΣΟΚ κυρίως, όπως οι Θ. Τζάκρη, Μ. Μπόλαρης, Δ. Παραστατίδης κ.ά.) θα κινηθεί στο “ναι” χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Αντιθέτως, ένα “όχι” του κ. Κουβέλη θα καταστήσει αυτομάτως περιττούς τους ανεξάρτητους, αφού θα έχει χαθεί η καθοριστική προίκα της ΔΗΜΑΡ.
Αντίστοιχα, ένας δεξιός υποψήφιος θα μπορούσε να συσπειρώσει ανεξάρτητους αυτής της προέλευσης (π.χ., Β. Πολύδωρα ή Ν. Νικολόπουλο), αλλά όχι την κρίσιμη μάζα.
Ο ίδιος έχει φροντίσει να αφήσει την πόρτα ανοικτή σε όλα τα ενδεχόμενα, αφού η τελευταία του δήλωση ήταν πως n τελική του στάση θα εξαρτηθεί από το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον που θα έχει διαμορφωθεί στις αρχές του νέου έτους.
Το αναπάντητο ερώτημα: Εάν θα επιλέξει, τελικά, να προταθεί για την Ηρώδου του Αττικού όχι από την κυβέρνηση, αλλά… από τον ΣΥΡΙΖΑ εννοείται, για μετά τις εκλογές και εάν θα τις έχει κερδίσει, δεδομένου ότι, όπως είπαμε, η ανάδειξη του νέου Προέδρου θα γίνει με σχετική πλειοψηφία 120-130 βουλευτών, τους οποίους θα διαθέτει (ως πρώτο κόμμα). Όπως προκύπτει, όλα παραμένουν ρευστά, οι διαπραγματεύσεις γίνονται από και προς κάθε κατεύθυνση, ενώ στον πάγκο της πολιτικής κουζίνας τα πρώτα εδέσματα θα έχουν γεύση Χριστουγέννων…
Τα σχόλια είναι κλειστά.