Ειδησεογραφικό site

Κεντροαριστερά: Η συζήτηση όπως γίνεται δεν αφορά την κοινωνία

Tης Μαρίας Καρακλιούμη, αντιπεριφερειάρχη Νότιας Αθήνας

Εσχάτως ξανάγινε πολύ σικ να ασχολείσαι με την Κεντροαριστερά και τη σωτηρία της. Αν μάλιστα δεν τρολάρεις σχετικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να θεωρηθείς από αδιάφορος, στην καλύτερη περίπτωση, ως αναχρονιστής ή συντηρητικός. Προσωπικά η συζήτηση με τον τρόπο που γίνεται δεν με αφορά, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας νομίζω.

Ομάδες δημιουργούνται και καταθέτουν κείμενα διακηρύξεων, δέσμες ιδεών, άρθρα αρχών και άλλες χιλιοειπωμένες μπούρδες. Ο λόγος προφανής, στη φάση που βρίσκεται η πολιτική ζωή σήμερα, αρκεί να κερδίζουμε χρόνο, μήπως και επιβιώσουμε. Στην πλειονότητά τους οι συντάκτες μέλη των ομάδων αυτών είναι οι γνωστοί «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα». Εκείνοι που ως τώρα είχαν το μαχαίρι και το πεπόνι, αλλά χάθηκαν αναμένοντας τη Φιλιππινέζα να φέρει το προσούτο για να το συνοδεύσουν!  Άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο άσκησαν διοίκηση αλλά ποτέ κριτική. Εκείνοι που δεν έκαναν καμία ρήξη, στο όνομα της ομαλότητας και της κομματικής συνέπειας, διότι έτσι τους βόλευε. Αυτοί που κατάντησαν την Κεντροαριστερά πουκάμισο αδειανό.

Κεντροαριστερά δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, η δημιουργία ομαδούλας για την άσκηση πίεσης στη νυν ή την εν δυνάμει εξουσία. Κεντροαριστερά δεν είναι οι μεταγραφές και ο εισοδισμός στελεχών, η αναζήτηση συσχετισμών, ο τακτικισμός, η διασφάλιση θέσεων στον κρατικό μηχανισμό, ούτε ο αντισυστημικός λόγος με συστημικές πράξεις.

Κεντροαριστερά είναι η ρήξη με αυτά που μας πληγώνουν και συνεχίζουν να μας καθηλώνουν, είναι το ρίσκο της ανατροπής, ακόμη κι αν εγώ ή εσύ δεν θα είμαστε το μέλλον, αλλά το σκαλί της μετάβασης από το παρελθόν.

Κεντροαριστερά είναι να αναγνωρίζεις την αξία του άλλου και να τον βοηθάς να γίνει καλύτερος, να πολεμάς την ανθρωποφαγία στην πολιτική και να ασκείς κριτική στις πολιτικές με στόχο να τις κάνεις καλύτερες.

Κεντροαριστερά είναι να αγωνίζεσαι ενάντια στον ελιτισμό και το νεποτισμό, να αναζητάς την αλλαγή κόντρα στη στασιμότητα, να κάνεις την υπέρβαση να στοιχηθείς πίσω από τον 40άρη «χωρίς κομματική συνέχεια» ή «κομματικά ένσημα», όπως έκαναν οι Ιταλοί και οι Ισπανοί. Είναι τέλος πάντων να τολμάς.

Όταν λοιπόν η συζήτηση για την Κεντροαριστερά περάσει από τη θεωρία στην πράξη, όταν η Κεντροαριστερά σταματήσει να μιλά για να αυτοθαυμάζεται και θέσει ως διακύβευμα τη Δημοκρατία, τότε θα δηλώσω παρούσα με οποιοδήποτε κόστος.

Μέχρι τότε καλό καλοκαίρι και καλή τύχη!

Τα σχόλια είναι κλειστά.