Θολό τοπίο στις σχέσεις Παπανδρέου – Βενιζέλου

ΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ, ένα δίλημμα και οι ταραχώδεις σχέσεις δύο κορυφαίων πολιτικών παραγόντων κρίνουν την πορεία των εξελίξεων αλλά και του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Ο ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ για άλλη μια φορά προσπάθησε να διαμορφώσει τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, αφού πρόλαβε και δέσμευσε τον Σαμαρά στο προεκλογικό δίλημμα του μετώπου ΝΔ-Δημοκρατικής Παράταξης.

«Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός θα έχει το ταχύτερο δυνατόν, και σίγουρα πριν αρχίσει η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, την ολοκληρωμένη συμφωνία μας με τους εταίρους, ώστε η χώρα να αλλάξει κατάσταση και σελίδα με ασφαλή τρόπο» δήλωσε ο Βαγγέλης, αποδεχόμενος την αδυναμία διαμόρφωσης προεδρικής πλειοψηφίας 180 βουλευτών και αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες ακόμη και νωρίτερα.

Η ΑΝΑΓΚΗ εθνικής και οικονομικής σταθερότητας στο παιχνίδι των πολιτικών διλημμάτων ή, κατ’ άλλους συριζαίους, στην επιχείρηση εκβιασμού του λαού. Και μέσα στην προεκλογική παρτίδα αντιπαράθεσης και λίγο ελληνοτουρκικά, με το «Μπαρμπαρός» να κόβει βόλτες στη Νοτιανατολική Μεσόγειο με αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ και αργότερα –γιατί όχι;– της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου.

ΣΕ ΑΥΤΟ το παιχνίδι υψηλού γεωπολιτικού ρίσκου εμπλέκονται Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, οι οποίοι έχουν διαμηνύσει στην Αθήνα ότι πρέπει να προσέχει τα λόγια της και να μην προκαλεί περισσότερο θόρυβο από την ουσία της υπόθεσης. Έχουν καταστήσει σαφές ότι είναι διατεθειμένοι να διατηρήσουν τις ισορροπίες, στηρίζοντας την Κύπρο, αφού οι υδρογονάνθρακες στην περιοχή αφορούν την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης.

ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ για τους εγχώριους συμβουλάτορες του Μαξίμου είναι ψιλά γράμματα και γι’ αυτό φλερτάρουν με την όξυνση απέναντι στην Άγκυρα. Να θυμίσουμε τις πάγιες θέσεις κορυφαίων συμβούλων του Σαμαρά (βλ. Λαζαρίδης), που πριν από ένα χρόνο πίεσαν για μονομερείς ενέργειες στο θέμα της οριοθέτησης και ανακήρυξης ΑΟΖ και έφαγαν ήττα από το ΥΠΕΞ και τον Βενιζέλο, ο οποίος προέκρινε συνετή στάση.

ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ φαίνεται ότι επιλέγει η Αθήνα μετά από παλινδρομήσεις και προειδοποιήσεις και με ρίσκο, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις, ανακοίνωσε συνάντηση Σαμαρά-Νταβούτογλου στις 5 Δεκεμβρίου. Σε αυτή την κατεύθυνση δεν συνέβαλαν μόνο οι προειδοποιήσεις Βρυξελλών και Ουάσινγκτον αλλά και η προσεκτική στάση του κυπριακής ηγεσίας, η οποία δεν είδε με καλό μάτι τις μπαρουτοκαπνισμένες δηλώσεις του νέου ΥΠΕΘΑ Δένδια περί ξίφους και δυναμικών αντιδράσεων.

Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ είναι πολύ προσεκτικός, αφού εκτιμά ότι ένα σκηνικό έντασης ευνοεί τα τουρκικά σχέδια. Έστειλε μήνυμα στην Άγκυρα ότι συζητά ακόμη και σταθμό μεταφόρτωσης φυσικού αερίου στη γειτονική Τουρκία. Υπήρξε και σχετική δήλωση Κύπριου κυβερνητικού παράγοντα για το θέμα, ενώ κυρίαρχο ρόλο και λόγο έχει το Ισραήλ.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ επί του πραγματικού, γιατί επί χάρτου, στην Αθήνα, ορισμένοι σκέφτονται να εμπλέξουν εθνικά θέματα στην προεκλογική κονίστρα. Κάτι τέτοιο πληροφορήθηκε από το εξωτερικό η Κουμουνδούρου και έσπευσε άγαρμπα να το θέσει με θόρυβο ο Ήσυχος, ο οποίος ανέκρουσε πρύμναν. Άστοχη κίνηση ή προσπάθεια να καεί το σχέδιο εν τη γενέσει του;

ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΣΟΚ, κάποιοι θεωρούν ότι Αντώνης και Βαγγέλης κρατούν το θέμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, μήπως και με την εξέλιξή του εκβιάσουν προεδρική πλειοψηφία εκεί κατά το Φλεβάρη, εάν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος σουλατσάρει κατά Καστελόριζο. Κάτι ψέλλισε και ο Γιαννίτσης σε άρθρο του προειδοποιώντας για το επικίνδυνο του πράγματος.

ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά όταν ο Βενιζέλος χτίζει μεταμνημονιακά παλάτια στην άμμο, αλλά αδυνατεί να ελέγξει τα τεκταινόμενα στην Κεντροαριστερά. Βλέπει την ημέρα της κρίσης των εκλογών και το αναμενόμενο τέλος του μαρτυρίου της Δημοκρατικής Παράταξης και ξιφουλκεί με τον έτερο θύτη, τον Γιώργο Παπανδρέου.

ΣΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ του θύτη και του θύματος εναλλάσσονται οι Βενιζέλος και Παπανδρέου, οι οποίοι δεν ξεκαθαρίζουν τη στάση τους. Συνομιλούν και αντιπαρατίθενται μέσω εκπροσώπων, λες και πρόκειται για πολιτικά νήπια.

ΑΣ ΠΟΥΝ επιτέλους, ως θεσμικοί πολιτικοί άντρες, τι θέλει ο καθένας, για να τελειώνει αυτό το σίριαλ των διαρροών περί διαγραφών, υποψηφιοτήτων και δημιουργίας κόμματος από τον Παπανδρέου. Το ίδιο ας κάνουν και όσοι ονειρεύονται διαδοχές μετά τις εκλογές, γιατί τότε δεν θα υπάρχει επίδικο αντικείμενο. Έχουν χάσει οριστικά το timing μιας πολιτικής ανάκαμψης.

ΟΣΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΝΤΑΙ, όπως οι Γεννηματά, Χρυσοχοΐδης ή και Λοβέρδος, ηγετικά παιχνίδια, ας πληροφορηθούν ότι θα κληρονομήσουν «στάχτες». Και όσοι σιωπούν, όπως οι Σκανδαλίδης, Σαχινίδης, Μανιάτης και λοιποί, για μια βουλευτική ή υπουργική καρέκλα, θα ψάχνουν την ψήφο τους. Το παιχνίδι τακτικής για το ποιος θα χρεωθεί όχι τη διάσπαση του πασοκικού ατόμου αλλά την τελική ήττα, δεν έχει κανένα νόημα για το λαό, ο οποίος ήδη αναζητά αλλού το διάδοχο σχήμα του ιστορικού Κινήματος.