Μια μυστική πόλη ψηλά στα βουνά του Μαρόκου που κρατήθηκε κλειδωμένη μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο για αιώνες. Κλείστε φθηνά αεροπορικά εισιτήρια για Μαρόκο και ζήστε μια μοναδική εμπειρία, εξερευνώντας τα δαιδαλώδη δρομάκια της Σεφχαουεν που είναι βαμμένα αποκλειστικά σε αποχρώσεις του μπλε!
Κλειστή από τον κόσμο για 500 χρόνια, η Σεφχάουεν είναι σχεδόν παράλογα γραφική.
Σχετικά άρθρα
Φωλιασμένη στα βουνά Ριφ, η φωτεινη μπλε πόλη Σεφχάουεν μοιάζει με αντικατοπτρισμό, στη μέση ενός καταπράσινου τοπίου. Ιδρύθηκε το 1471 ως βάση για τους Μαροκινούς να παλέψουν την εισβολή των Πορτογάλων, οι οποίοι κατέλαβαν τις παράκτιες περιοχές. Η απομακρυσμένη και ορεινή τοποθεσία της, τέσσερις ώρες από τη μητρόπολη της Φεζ, κράτησε την πόλη οχυρωμένη και επέτρεψε στους κατοίκους της να προστατευτούν με επιτυχία από τη ξένη επιρροή, σε αντίθεση με μεγαλύτερους γείτονές της.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, η Σεφχάουεν έγινε γνωστή ως καταφύγιο εβραϊκών και μουσουλμανικών μειονοτήτων που εγκατέλειπαν την Ευρώπη, και για μισή χιλιετία, κατάφερε να μείνει σχετικά απομονωμένη από τις συνεχώς μεταβαλλόμενες μοναρχίες του Μαρόκου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιτειχισμένη πόλη καταλήφθηκε από την Ισπανία και οι πύλες της άνοιξαν προς τον έξω κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης στα τέλη του 15ου αιώνα, πολλοί Εβραίοι και μουσουλμάνοι επέλεξαν να φύγουν πέρα από το λεπτό Στενό του Γιβραλτάρ που χωρίζει την Αφρική από την Ευρώπη, αντί να αναγκαστούν να ασπαστούν το Χριστιανισμό. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των προσφύγων βρήκε το σπίτι του στη Σεφχάουεν. Από εκεί και έπειτα οι Σεφαραδίτες Εβραίοι ζωγράφισαν κάθε κτίριο και σπίτι στις δροσερές αποχρώσεις του μπλε, πιθανότατα επειδή είναι το χρώμα της θεότητας του Ιουδαϊσμού (αν και μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι απωθεί τις μύγες).
Αλλά η πόλη είχε όρια στην αποδοχή ξένων, όλοι οι αλλοδαποί, κυρίως Χριστιανοί, απαγορεύονταν να εισέλθουν κάτω από την απειλή του θανάτου. Πιστεύεται ότι μόνο τρεις ξένοι, ένας Γάλλος, ένας Αμερικανός ιεραπόστολος και ένας Βρετανός δημοσιογράφος κατάφεραν να μπουν (ένας εκ των οποίων φέρεται να δολοφονήθηκε) στα τέλη του 1800. Η πόλη παρέμεινε τόσο κλειστή για τον υπόλοιπο κόσμο ώστε ακόμη και σήμερα, Εβραίοι κάτοικοι της μιλούν μια εκδοχή της ισπανικής γλώσσας από τον 15ο αιώνα!
Οι ντόπιοι πέρασαν αιώνες αγωνιζόμενοι να αποκρούσουν την εισβολή των ξένων δυνάμεων, αλλά η Σεφχάουεν τελικά υπέκυψε μετά από μια επιτυχημένη ισπανική κατοχή το 1920. Οι κάτοικοι αγωνίστηκαν ξανά και κέρδισαν την ελευθερία τους για δύο χρόνια, αλλά υπέκυψαν και πάλι το 1926, όπου η πόλη παρέμεινε υπό ισπανική κυριαρχία, μέχρι που το Μαρόκο απέκτησε την ανεξαρτησία του μετά από 30 χρόνια.
Αεροδρόμιο
Το αεροδρόμιο της Ταγγέρης (Aéroport Tanger Ibn Battouta) βρίσκεται 127 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης και είναι προσβάσιμο με λεωφορείο και με ταξί.
Μεταφορά και μετακίνηση
Η μετακίνηση στη Σεφχάουεν διεξάγεται με τα πόδια.
Σήμερα, η πόλη αποτελεί όνειρο για τους επισκέπτες. Απότομα, δαιδαλώδη σοκάκια προσφέρονται για γραφικές βόλτες αλλά και ψώνια. Οι πωλητές απλώνουν ένα πολύχρωμο φάσμα των προϊόντων τους: φημισμένα δερμάτινα προϊόντα της χώρας, χαλιά και παραδοσιακά υφαντά. Καταστήματα με αντίκες, με συσσωρευμένα από το δάπεδο μέχρι την οροφή σκονισμένα κειμήλια. Όταν τα καταστήματα κλείνουν για το βράδυ, οι μπλε πόρτες τους προσθέτουν μία ακόμη απόχρωση του μπλε χρώματος το οποίο συνεχώς φρεσκάρεται.
Οι τοίχοι των κτιρίων είναι γεμάτοι με γλάστρες, μπαχαρικά, και περίτεχνα στολισμένες καμάρες και παράθυρα. Ευτυχώς, ο δροσερός αέρας του βουνού αραιώνει την κανονικά ασφυκτική καλοκαιρινή ατμόσφαιρα του Μαρόκου, δεδομένου ότι οι περισσότερες περιηγήσεις περιλαμβάνουν ένα μεγάλο ποτήρι γλυκό τσάι με άρωμα μέντας.
Η κεντρική παλιά Μεντίνα, ένα ήρεμο μέρος σε σύγκριση με τους διαπεραστικούς ήχους από τις μεγαλύτερες πόλεις του Μαρόκου, είναι γεμάτη από ελαιόδεντρα και εστιατόρια, που προσφέρουν γευστικά πιάτα από ψητά λαχανικά και κρέας σερβιρισμένο με κουσκούς.
Αξίζει να επισκεφθεί κανείς το αρχαίο Μεγάλο Τζαμί, το φρούριο και τη κεντρική πλατεία. Τα ξενοδοχεία οργανώνουν διανυκτερεύσεις σε καταλύματα γύρω από μια κοινή αυλή, όπως η παραδοσιακή μαροκινή αρχιτεκτονική βάση του Ριάντ. Κάτω από την πλαγιά του λόφου, ένα απότομο συγκρότημα δρόμων μετατρέπεται σε παζάρι δύο φορές την εβδομάδα, όπου μπορεί κανείς να αγοράσει από τροχούς ποδηλάτου, μέχρι υφάσματα!
Σε αυτό το βόρειο άκρο του Μαρόκου, που περιβάλλεται από τεράστιες φυτείες μαριχουάνας, η ζωντανή πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βουνά, πιο ανοιχτή από ό,τι ήταν κάποτε, αλλά εξακολουθεί να είναι μια απομονωμένη απόδραση από τη χώρα γύρω της. Σε φόρο τιμής σε αυτό το τοπίο, η πόλη πήρε το όνομά της, Σεφχάουεν, το οποίο μεταφράζεται σε “παρακολουθήστε τα κέρατα”. Στη γλώσσα των Βερβέρων, πρόκειται για μια αναφορά στις δύο κορυφές σε σχήμα κατσικίσιου κέρατου που προσθέτουν ένα δραματικό σκηνικό στην απαράμιλλης ομορφιάς μπλε πόλη.
Σε αυτό το βόρειο άκρο του Μαρόκου, που περιβάλλεται από τεράστιες φυτείες μαριχουάνας, η ζωντανή πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βουνά, πιο ανοιχτή από ό,τι ήταν κάποτε, αλλά εξακολουθεί να είναι μια απομονωμένη απόδραση από τη χώρα γύρω της. Σε φόρο τιμής σε αυτό το τοπίο, η πόλη πήρε το όνομά της, Σεφχάουεν, το οποίο μεταφράζεται σε “παρακολουθήστε τα κέρατα”. Στη γλώσσα των Βερβέρων, πρόκειται για μια αναφορά στις δύο κορυφές σε σχήμα κατσικίσιου κέρατου που προσθέτουν ένα δραματικό σκηνικό στην απαράμιλλης ομορφιάς μπλε πόλη.
Τα σχόλια είναι κλειστά.