Ζητούν ανοιχτό δρόμο για το χρέος, αφού όταν τον παρέλαβαν, τον ανατίναξαν

Του Γιάννη Σιδέρη

Όταν η διαπραγμάτευση γίνεται ηθικολογία και εκλιπαρεί για ελέηση, παραμένεις υποχείριο στη διάθεση του παράκλητου. Ο Ευ. Τσακαλώτος, στο συνέδριο του Economist, κατέφυγε στο επιχείρημα περί «ηθικής υποχρέωσης» της Ευρώπης να μας παράσχει «κάποιας μορφής ελάφρυνση». Ένα επιχείρημα κατάλληλο για τις Τοπικές Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, α λα καρτ ευρωπαϊκές, και πολιτικά ντοπαρισμένες κατά της γερμανικής νεοφιλελεύθερης Ευρώπης. Επιχείρημα ωστόσο εντελώς ακατάλληλο, για να εκφέρεται ενώπιων ανθρώπων που και το πρόβλημα της Ελλάδας γνωρίζουν, και πρωτίστως κατανοούν την αλήθεια των αριθμών, και δίνουν βάση την εγκυρότητα των συμβαλλομένων.

Συνελήφθη παράλληλα και ψευδόμενος, λέγοντας ότι «Η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της», την στιγμή που γνώριζε, ότι και οι δανειστές γνώριζαν, πως αυτό δεν ισχύει. Στο τελευταίο Eurogroup είχε γίνει γνωστό ότι υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες, ενώ μια μέρα πριν ο φιλικός Sarkozy είχε κάνει παραινέσεις στην κυβέρνηση να εφαρμόσει «πριν το επόμενο Eurogroup τα 25 από τα 140 προαπαιτούμενα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα». Το ίδιο και ο Dijsselbloem με την επιστολή του στο Ολλανδικό Κοινοβούλιο.

Είναι η δεύτερη φορά που η κυβέρνηση συλλαμβάνεται ψευδόμενη. Τον περασμένο Ιανουάριο, ενώ επί μήνες ο Πρωθυπουργός διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους πως η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, και οργίλως απαιτούσε από τους δανειστές να ανταποκριθούν στις δικές τους, αποδείχτηκε ότι αυτό δεν ίσχυε. Δεν είχαμε εκπληρώσει τα 2/3 των προαπαιτούμενων, σύμφωνα με παραδοχή του ιδίου του κ. Τσακαλώτου στους «θεσμούς». Το κρατούσαν μυστικό αλλά το αποκάλυψε το Bloomberg. Το εσωτερικό σημείωμα μάλιστα, που τους είχε παραδώσει ο κ. Τσακαλώτος,   διαβεβαίωνε ότι η υλοποίηση του άλλου 1/3 ήταν σε εξέλιξη – δηλαδή τον Ιανουάριο που διαβεβαίωναν για ολοκλήρωση αξιολόγησης, το τελευταίο 1/3 δεν το είχαν αγγίξει καν!

Και παρόλα αυτά εκτίθονταν στους «Θεσμούς», δηλαδή σε όλη την ΕΕ, στις γραφειοκρατίες των διεθνών οργανισμών, και στο ΔΝΤ, λέγοντας δημοσίως ψέματα! Εκεί κολλάει και η «Μαγική» κατά Schaeuble λέξη «Εμπιστοσύνη» (τώρα ο κ. Πολάκης θα μας πει «βαστασοϊμπλεδες». Κατανοητό. Τι να καταλάβει από τη λέξη «εμπιστοσύνη» ο υπουργός  που ως δήμαρχος έχει παραδεχτεί ότι κρατούσε διπλά βιβλία;).

Φυσικά η απαξία του ψεύδους δεν επιπίπτει μόνο επί των προσώπων των κυβερνώντων. Διαμορφώνει την εικόνα της χώρας. Στη προκειμένη περίπτωση τη διαιωνίζει, καθώς τις πρώτες πινελιές στο πορτραίτο είχαν βάλει τα Greek statistics του Καραμανλή (προϋπήρξαν μάλλον του Σημίτη, για να μπούμε στην ΟΝΕ, αλλά και αυτά – αν ισχύει – ορθώθηκαν μπροστά μας μετά χρεοκοπίας).

Η κυβέρνηση και χθες «απείλησε» ότι «δεν θα ανεχτεί πρόταση που δεν θα δίνει καθαρό διάδρομο στην ελληνική οικονομία». Δυστυχώς φαίνεται πιο πραγματιστική η ρήση Schaeuble, στο συνέδριο του Economist, ότι η Ελλάδα «έχει ακόμα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσει στην πορεία της για την επιστροφή στις χρηματαγορές». Όποτε προειδοποίησε έπεσε μέσα…

Μίλησε επίσης και για τις μεταρρυθμίσεις που «αποτελούν τη βάση ώστε να καταστεί το κράτος πιο αποτελεσματικό». Βεβαίως, κατά προσωπική άποψη, κάποιες  από τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις είναι ιδεοληπτικά «γενόσημα», αναποτελεσματικές και αχρείαστες (πρόχειρα παράδειγμα τα ήδη θεσπισθέντα: τα άνευ χρησιμότητας (στη βάση κόστους – οφέλους, για καταναλωτές και μικρούς καταστηματάρχες) ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, ή παλιότερα, η πλήρης απελευθέρωση των ταξί, όταν σε αυτή τη συγκυρία «βαράνε μύγες» στις πιάτσες οι οδηγοί τους. Ωστόσο τα υπέγραψε, με τη γνωστή κουτοπονηριά του υπουργού που είπε από βήματος Βουλής, «θα τα ψηφίσουμε αλλά δεν θα τα εφαρμόσουμε». Αυτά γνωρίζουν οι δανειστές, ακτινογραφούν δηλώσεις και καταλόγους εφηρμοσθέντων, και η εμπιστοσύνη βυθίζεται στο ναδίρ.

Τέλος, η κυβέρνηση παρέλαβε «καθαρό δρόμο» μπροστά της και φρόντισε να τον ανατινάξει. Το Μάιο του ’14 επί Σαμαροβενιζέλων, το ΔΝΤ υπολόγιζε πως η Ελλάδα θα είχε χρέος το προς ΑΕΠ, 60%, το 2060. Δεκατέσσερις μήνες μετά, το πρώτο εξάμηνο του Γιάνη, ο ίδιος οργανισμός υπολόγισε το χρέος προς ΑΕΠ, στο 275%. Και ναι μεν κατηγορεί η κυβέρνηση το ταμείο ότι πέφτει έξω, και ενίοτε ισχύει, αλλά ποτέ και πουθενά σε τέτοιο βαθμό. Απλώς το ’14, το Ταμείο προέβλεπε με βάση την πορεία ανάπτυξης της εποχής. Μετά  ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρέλαβε από τους Σαμαροβενιζέλους έτοιμη Προληπτική Γραμμή Στήριξης, την ανατίναξε, και σε δυόμισι χρόνια εκλιπαρεί μια δήλωση για τη βιωσιμότητα του χρέους!

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr