Βγάζουν μόνοι τα μάτια τους…

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Όταν στην κυβέρνηση αρχίσουν να σκέφτονται και να λειτουργούν με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και όχι με μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή ως… αντάρτες – τιμωροί ευρισκόμενοι σε ταξικό πόλεμο, τότε μπορεί πράγματι να ευοδωθούν προσδοκίες ανάκαμψης όπως αυτές που υποστήριξε ο κ. Watsa στις ομιλίες του. Αυτό όμως προϋποθέτει ελευθερία σκέψης και απαλλαγή από ιδεοληψίες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτά που σήμερα συμβαίνουν στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Και που έχουν κάνει το Μαξίμου εξαιρετικά ανήσυχο αν όχι φοβισμένο για ενδεχόμενη αρνητική εξέλιξη. Από το… too good to be true, που είπε στη Βουλή πριν λίγο καιρό μέχρι σήμερα, έχει σημειωθεί μία πολύ μεγάλη αλλαγή στην ψυχολογία της κυβερνητικής ηγεσίας. Και η αγωνία καθημερινά μεγαλώνει… Γιατί νομίζω ότι πράγματι ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμεί κάποιο «ατύχημα». Όμως δεν νιώθει ασφαλής πλέον…

Γιατί φτάσαμε σε νέα ανησυχία εκεί που όλα έδειχναν «κλεισμένη» συμφωνία; Απλό. Επειδή πάνω από όλα η κυβέρνηση προκειμένου αφενός να παγιδέψει πολιτικά την αντιπολίτευση και αφετέρου να κομίσει -όπως νόμιζε ή ήλπιζε- δικά της πολιτικά οφέλη, πήγε και συνέδεσε την αξιολόγηση με τη συζήτηση για το Χρέος. Αντί να κοιτάξουν πώς θα εκπληρώσουν τα προαπαιτούμενα, τα οποία όσο καθυστερούσαν τόσο περισσότερα προστίθονταν και συνωστίζονταν, είχαν κατά νου να μπλέξουν τις δύο «υποθέσεις».

Μόνο που όταν είσαι σε αδύναμη θέση και από πάνω θεωρείσαι και αναξιόπιστος καθώς είτε καθυστερείς να εφαρμόσεις είτε διαστρεβλώνεις όσα συμφώνησες (όταν έρχεται η ώρα του «λογαριασμού» και βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω με ό,τι υπέγραφες), δεν έχεις την πολυτέλεια να θέσεις τους δικούς σου όρους. Και επιπρόσθετα έχεις και την απειρία ή άγνοια να μην μπορείς να ερμηνεύσεις σωστά τις διεθνείς πολιτικοοικονομικές ισορροπίες…

Έτσι έβγαλαν μόνοι τα μάτια τους… Και πρέπει τώρα να βρεθεί η κατάλληλη «φόρμουλα» που θα ικανοποιεί τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που έχει σκληρύνει τη στάση του στο πλαίσιο της σύγκρουσης Τραμπ -Ευρώπης, όσο και τη Γερμανία που έχοντας μπροστά της εκλογές θέλει μεν να τελειώνει με την ελληνική υπόθεση αλλά όχι και εμφανιζόμενη ότι υποχωρεί στο ΔΝΤ ή θα επωμισθεί μεγαλύτερο βάρος. Και μέσα σε όλα θα πρέπει την ίδια στιγμή να δοθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το… άλλοθι να μπορέσει να ανοίξει τη συζήτηση για συμμετοχή της Ελλάδας στο QE.

Ώστε να ανοίξει με τη σειρά του και ο δρόμος για επιστροφή της χώρας στις αγορές, που θα είναι και η αφορμή για ουσιαστική ελάφρυνση των capital controls… Όμως αντί για αγορές, υπάρχει αγωνία ακόμη και για τις θεωρούμενες ως δεδομένες δόσεις, αφού τα προαπαιτούμενα που δεν έχουν ικανοποιηθεί εξακολουθούν να αφήνουν ανοιχτή τη συμφωνία… Πηγαίνοντας για το «μεγάλο κόλπο» κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα… Ας κλείσουν τουλάχιστον την αξιολόγηση να μην έχουμε κανένα σοκ…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr