Βερναρδάκης ο… φακελωτής, ο υπουργός επικρατείας που από δημοσκόπος έγινε δημοκόπος

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης μπορεί να μην έχει την ταυτότητα του επικοινωνιολόγου αλλά μέσα από την εμπειρία του ως ιδιοκτήτης δημοσκοπικής εταιρείας γνωρίζει πολύ καλά τις τακτικές της επικοινωνίας και την ανάγκη της δημιουργίας «εικόνων» ακόμη κι όταν αυτές δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα.

Της Στέλλας Νοβάκη

Αυτά… ως δημοσκόπος. Τώρα, ως δημοσκόπος με κυβερνητική θέση, υπουργός Επικρατείας γαρ, τα πράγματα μπορεί να μην αλλάζουν βάση ως προς την τακτική, αλλάζουν όμως τα μεγέθη. Η ανάγκη δημιουργίας «εικόνων» παραμένει αλλά διαμορφώνεται σε ανάγκη δημιουργίας «παραμορφωτικών εικόνων».

Το γεγονός ότι η πολιτική παράγεται, αναπαράγεται, διαμορφώνεται, καθοδηγείται και φυσικά ασκείται μέσω και των social media, είναι μια αλήθεια που ο κ. Βερναδάκης παραδέχθηκε, όταν έκανε την επίμαχη ανάρτηση στο facebook του για την «παρακολούθηση των δεξιών… τρολ»:

«Το μηνιαίο report με το οποίο παρακολουθούμε τα ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα στα social media περιέχει για τον μήνα αυτό και ένα ενδιαφέρον (παραπολιτικό) στοιχείο: συνεχίζεται η μαζική δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών που ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο και αφορά φανς τηλεοπτικών σώου που ακολουθούν ταυτόχρονα πολλούς δεξιούς λογαριασμούς».

ON LINE ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

Ο κ. Βερναρδάκης εκφράστηκε ως μέλος της αριστερής κυβέρνησης και κατήγγειλε μια συγκεκριμένη επικοινωνιακή τακτική που συνέδεσε με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επέλεξε να το κάνει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τον οποίο κατήγγειλε ομολογώντας, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί τη συμπεριφορά των χρηστών των social media.

Ποιος τη νομιμοποιεί; Ίσως είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που προέκυψαν από την ανάρτηση του υπουργού. Άλλα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι, ποιος πληρώνει την ομάδα «παρακολούθησης» του Βερναρδάκη και ποιες είναι, άραγε, οι συνέπειες για τους επικριτές της κυβέρνησης; Η ανάρτηση του κ. Βερναδάκη δεν αφήνει και πολλά περιθώρια να μην οδηγηθεί κανείς στη σκέψη ότι η παρατήρησή του ίσως και να συνιστά κάποια απειλή για τους χρήστες που κάνουν αναρτήσεις ή likes ή σχόλια που δεν συμφέρουν την κυβέρνηση;

Πάντως, μια προσεκτικότερη ματιά του κ. Βερναρδάκη και των συνεργατών του στα social media θα τους έδινε την ευκαιρία να δουν ότι υπάρχουν και «αριστερά τρολ» και γενικά όλων των παρατάξεων. Άλλωστε, ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά τη διαπίστωση ότι η πολιτική ασκείται μέσω των social media. Σίγουρα θα έχουν πέσει στην αντίληψή του ή στην αντίληψη των υπαλλήλων του ότι τα τρολ από κάθε παράταξη έχουν έναν σκοπό. Να στοχοποιήσουν πολιτικές και πολιτικούς.

Ωστόσο, αν η ομάδα του κ. Βερναρδάκη προφανώς προσανατολίζεται στα τρολ της Δεξιάς, και γενικά της αντιπολίτευσης τότε ποιος τσεκάρει τι συμβαίνει με τους αριστερούς fake λογαριασμούς;

ΤΑ ΤΡΟΛ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Όταν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, δέσποζαν τα τρολ της παράταξης αλλά ακόμη και σήμερα σίγουρα θα υπάρχουν κάποιες… χιλιάδες. Κάποιοι σίγουρα εγκατέλειψαν τη δράση τους στο διαδίκτυο γιατί με το που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, οι υποχρεώσεις τους λόγω διορισμού, αλλά ωστόσο η δραστηριότητα συνεχίζεται. Τους άφησαν στην τύχη τους;

Αν η κυβέρνηση, που καθημερινά διαπιστώνει ότι καταποντίζεται δημοσκοπικά επιχειρεί να κάνει άνοιγμα στις λεγόμενες ειδικές ομάδες πληθυσμού και σε ακροατήρια με παραδοσιακά δεξιά αντανακλαστικά, δεν θα το πετύχει με το να παρακολουθεί τους λογαριασμούς τους.

Σαφώς τα «σηκωμένα μανίκια» του κ. Βερναρδάκη και το μηνιαίο report της ομάδας του για το twitter, τα «likes» και τα «share» του Facebook στοχοποιούν ήδη την ανάγκη της εικόνας που θέλουν να παρουσιάσουν.

Η πολιτική των στημένων εικόνων όχι μόνο δεν θα ταίριαζε στην Αριστερά που θα έσκιζε τα μνημόνια, αν υπήρχε τέτοια και στην πράξη, αλλά έχει τελειώσει οριστικά. Ωστόσο, επικοινωνιακά η κυβέρνηση ευνουχισμένη ιδεολογικά και στα όρια της πολιτικής φαιδρότητας, μετρώντας επιδόσεις… ανευθυνότητας ξεχνάει ότι πρέπει να πείσει τους νέους ανθρώπους με σύγχρονη σκέψη κι όχι ως απομεινάρι μιας άλλης εποχής να επιχειρεί να τους καθοδηγήσει. Με τρόπο, μάλιστα, διχαστικό και εμμονική (προβάλλοντας τη δράση του κ. Πολάκη στα social media) ή με κριτήρια κομματικής επικράτησης και επιβράβευσης (βλέπε δράση Καρανίκα, για τον οποίο ο κ. Βερναρδάκης θα έπρεπε να γνωρίζει ότι είναι και φανς τηλεοπτικών σόου) ή με προβολή της ανάγκης συσπείρωσης του σκληρού πυρήνα των οπαδών (βλέπε… δράση Βερναρδάκη).

Το τρολ της Αριστεράς αποτελεί η ίδια η κυβέρνηση και η επικοινωνιακή κατασκοπεία του κ. Βερναρδάκη θα ήταν χρήσιμο να στραφεί και προς τη «fake Αριστερά» της πολιτικής. Της Αριστεράς που από τη μία, με τη μορφή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, «δηλώνει» ότι θα κλείσει όλα τα μέσα ενημέρωσης, της Αριστεράς του Βερναρδάκη που «θέλει» τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να παρακολουθούνται. Πάντως, σε αντίθεση με τη φαντασίωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο κ. Βερναρδάκης με τα μηνιαία reports φαίνεται να είναι πιο κοντά στην δική του «εικονική Αριστερά».

Πάντως, οι γνώστες της θεωρίας των πολιτικών παιγνίων σίγουρα θα βρήκαν ενδιαφέρουσα την παραδοχή του κ. Βερναρδάκη ότι η κυβέρνηση φακελώνει τους πολίτες ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω, ψαχουλεύοντας τις αναρτήσεις τους στο Ίντερνετ και κατασκοπεύοντας τα likes τους.