Τζόυς Ευείδη: «Ντρέπομαι για την κατάντια της χώρας…»

«Τα σημερινά παιδιά έχουν στερηθεί πολλά πράγματα που δεν στερηθήκαμε εμείς. Βλέπουν τη ζωή σε εικόνα και σε πληροφορία, ενώ εμείς τη ζούσαμε στο πετσί μας»

Στην Πέννυ Κροντηρά

«Η τέχνη της υποκριτικής μου έδωσε στόχο ζωής» δηλώνει στο «Κ» η ηθοποιός Τζόυς Ευείδη. Έχοντας γράψει στο κοντέρ πολλά καλλιτεχνικά χιλιόμετρα χαρίζοντάς μας γνήσιες στιγμές ψυχαγωγίας πάντα μέσα από τα σίριαλ αλλά και τις θεατρικές παραστάσεις που παίζει, η αγαπημένη ηθοποιός μιλά για την υποκριτική, τη ζωή της και την πολιτική.

Έχω διαβάσει το πώς ξεκινήσατε στο χώρο του θεάτρου αλλά όχι το γιατί!

Δεν ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική, ήθελα να σπουδάσω θεωρητικά θέατρο αλλά τότε δεν υπήρχε έδρα θεατρολογίας. Για να ασχοληθώ λοιπόν με το θέατρο πιο φιλολογικά αποφάσισα να πάω σε μια σχολή για να δω σε πρώτη φάση κείμενα του θεάτρου και να μάθω περισσότερα έργα. Αυτό με ενδιέφερε. Όταν μπήκα στη σχολή είδα ένα καινούργιο κόσμο μπροστά μου, γνώρισα τον Μιχάλη Ρέππα, γίναμε φίλοι πριν τις εξετάσεις, και μετά άνοιξε ένα άλλο παράθυρο που δεν περίμενα ότι υπήρχε.

Αν κάποιος σας έδινε μια δουλειά που θα σας εξασφάλιζε τα προς το ζην, θα αρνιόσασταν για να συνεχίσετε στον ανασφαλή χώρο της υποκριτικής τέχνης;

Είναι πάρα πολύ αργά πια. Τώρα έχω συνηθίσει αυτή τη δουλειά, την αγαπώ και με αγαπάει και αυτή. Δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς και να αλλάξω αυτή τη «φριχτή» δουλειά που είναι μέσα στην ανασφάλεια.

Πείτε μας ένα αστείο περιστατικό από τα γυρίσματα μιας σειράς ή μιας παράστασης.

Έχουν γίνει πάρα πολλά που δεν περιμέναμε να συμβούν. Έχουμε κάνει παράσταση σε μέρη που δίπλα πουλούσαν σουβλάκια και όλη η τσίκνα ερχόταν στη σκηνή, να τρέχουν παιδάκια με παγωτά και μπαλόνια. Έχουμε παίξει δίπλα στη θάλασσα στην Κυπαρισσία, η σκηνή γινόταν γυαλί από την υγρασία και έκανες πατινάζ. Έχω παίξει σε μία περιοδεία ολόκληρη κουτσή, γιατί είχα πάθει διάστρεμμα και δεν προλάβαινε το πόδι μου να θρέψει ποτέ από τις μετακινήσεις.

 

ΗΘΟΠΟΙΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

 

Τι σας δίδαξε η τέχνη αυτή;

Την πειθαρχία. Δεν είμαι ένας πειθαρχημένος άνθρωπος και σε αυτή την τέχνη χρειάζεται πάρα πολλή οργάνωση και να είσαι δοσμένος. Νομίζω ότι μου έδωσε στόχο ζωής αυτή η τέχνη. Με έκανε να την αγαπήσω επειδή ακριβώς είναι πάρα πολύ δύσκολη.

Ένα περιστατικό με θαυμαστή που μπορεί να σας ξάφνιασε ευχάριστα;

Πάρα πολλά. Έχω ακούσει από γυναίκα που ήρθε στο θέατρο «Σας ευχαριστώ γιατί είναι η πρώτη φορά που βγαίνω από το σπίτι μου από τότε που έχασα το παιδί μου και γέλασα». Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από το να καταφέρεις να ξεχαστεί έστω για δύο ώρες μια γυναίκα που έχει χάσει το παιδί της. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό.

Λέτε αυτό που πιστεύετε «έξω από τα δόντια». Σας έχει στοιχίσει αυτό;

Δεν μπορώ να λειτουργήσω και διαφορετικά. Ναι, πολύς κόσμος μου έχει βάλει «πάγο». Δεν έχω όμως και τίποτα να κρύψω. Μου φαίνονται αφόρητα βαρετές οι «αμπαλαρισμένες» και κλισέ απαντήσεις. Όταν διαβάζω μια συνέντευξη που είναι έτσι στην τρίτη ατάκα την έχω κλείσει. Εμένα με ενδιαφέρει μέσα από τη συνέντευξη να γνωρίσω αυτό τον άνθρωπο, τι έχει στο κεφάλι του.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Θα συνεχίσω για τέταρτη χρονιά το «πήγαινε- έλα» Ελλάδα-Κύπρο για το σίριαλ «Μπρούσκο». Το χειμώνα θα είμαι στο θέατρο Βέμπο στην παράσταση που έχουν κάνει διασκευή και θα σκηνοθετήσουν ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας. Το έργο λέγεται «ο Άγιος Βασίλης είναι σκέτη λέρα», είναι της Josiane Balasko και  είχε ξαναγίνει πριν πολλά χρόνια στο θέατρο Αποθήκη. Θα παίζουν οι Φώτης Σεργουλόπουλος, Χρήστος Σιμαρδάνης, Κώστας Ευρυπιώτης, Άννα Κουρή, Σοφία Βογιατζάκη . Είναι μία εξαιρετική μαύρη κωμωδία, την είχα δει πριν από χρόνια και μου είχαν «τρέξει τα σάλια». Είναι από τις παραστάσεις που είχα ζηλέψει πάρα πολύ και πραγματικά πήρα πολύ μεγάλη χαρά που θα παίξω φέτος αυτό τον ρόλο. Τον είχε ερμηνεύσει παλιά η Καίτη Κωνσταντίνου και είχε παραμιλήσει όλη η Αθήνα για το πόσο συγκλονιστική ήταν. Είναι πολύ μεγάλο δέλεαρ και στοίχημα αν θα τον κερδίσω αποδίδοντάς τον όπως του ταιριάζει.

 

ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

 

Τι θα θέλατε να γνωρίζει ο κόσμος για εσάς;

Φαντάζομαι ότι ο κόσμος νομίζει ότι είμαι αυτή η εξωστρέφεια που βλέπει συνήθως. Μπορεί να είμαι και πολύ εσωστρεφής άνθρωπος ταυτοχρόνως, περνάω πολύ μοναχικές περιόδους.

 Έρωτας, αγάπη, καψούρα. Ποιο το πόρισμα;

Η καψούρα είναι κάτι που σιχαίνομαι, ποτέ μου δεν τα πήγα καλά με αυτή τη λέξη και όλα τα παρελκόμενά της, τύπου καψουροτράγουδα που τα ακούς και γίνεσαι ακόμα πιο χάλια. Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί το κάνει αυτό ο κόσμος. Είναι φριχτό, μακριά από εμένα. Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη, σε κάνει να χαμογελάς σαν ηλίθιος, ενώ έχεις χιλιάδες προβλήματα. Αρκεί να μην έχει ζόρια, αν και δυστυχώς πάει πακετάκι. Εμένα μου αρέσουν τα πράγματα να είναι στρωτά, γλυκά και χαρούμενα. Δεν μπορώ να αντέξω πολλά πράγματα πια. Όσο για την αγάπη υπάρχει σε χιλιάδες εκφάνσεις φιλικές, με τα ζώα, με τα φυτά, με το θέατρο, με τα πάντα.

Πιστεύετε ότι έχουν χαθεί οι ρόλοι των φύλων στις σχέσεις;

Πιστεύω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν στερηθεί πολλά πράγματα που δεν στερηθήκαμε εμείς. Νομίζω η τεχνολογία όσο είναι ευλογία άλλο τόσο είναι τροχοπέδη.  Εμείς βγήκαμε στο δρόμο και αντιμετωπίσαμε τη ζωή, τα παιδιά την αντιμετωπίζουν από τον καναπέ. Τη βλέπουν σε εικόνα και σε πληροφορία εμείς τη ζούσαμε στο πετσί μας. Μας έκανε πιο μάγκες, πιο πολεμιστές, μας διαμόρφωνε χαρακτήρα. Τα κορίτσια πάντα ωριμάζανε πιο γρήγορα. Αυτά τα «δεν υπάρχουν άντρες-γυναίκες» τα ακούω βερεσέ. Εξαρτάται τι ψάχνει ο καθένας και πώς το διεκδικεί.

Ποιες οι αξίες ζωής που δεν διαπραγματεύεστε;

Όλα τα διαπραγματεύομαι πλέον. Εγώ σαν άνθρωπος είμαι πολύ πιστός και δοτικός. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι άπιστοι, που κάνουν πίσω, που χάνονται από τη ζωή μου, δεν είναι ειλικρινείς, έχουν δεύτερες σκέψεις. Δεν μπορώ τη βία, τους ανθρώπους που δεν αγαπούν τα ζώα, που δεν έχουν τρόπους και βαριέμαι πολύ και τους τεμπέληδες.

 

 «Πρώτη Φορά Αριστερά»…

Κανένα σχόλιο, γιατί σήμερα είναι ωραία μέρα και δεν θέλω να πάθω κατάθλιψη. Είμαι πάρα πολύ δυστυχισμένη και ντρέπομαι για το πώς έχει καταντήσει αυτή η χώρα.

Οι πολίτες ή οι πολιτικοί ορίζουν το μέλλον της Ελλάδας;

Μακάρι να είχαμε μια κυβέρνηση πολιτών